Την εμμονή του συντηρητικού, αντιμητσοτακικού Τύπου στο σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού μετά τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, για τη διαχείριση των ελληνοτουρκικών, δείχνει να τη συμμερίζονται μεγαλοστελέχη του κυβερνώντος κόμματος, γεγονός που φέρνει ανακατατάξεις στις ομάδες στελεχών της Πειραιώς. Τα μέλη της κάθε μιας απ’ αυτές φωνάζουν προς τα έξω «ζήτω ο ηγέτης», στην πραγματικότητα όμως λαμβάνουν θέσεις για την επόμενη ημέρα των εκλογών. Τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, καθώς οι σκληροπυρηνικοί ακροδεξιοί, προκειμένου να παραμείνουν σε κυβερνητικές θέσεις, δείχνουν να εγκαταλείπουν τη βάρκα Σαμαρά, απομονώνοντας τον πρώην πρωθυπουργό ακόμα περισσότερο, ενώ οι φυγόκεντρες τάσεις θεωρούν ότι με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής θα καταφέρουν να εκπροσωπηθούν στη νέα Βουλή. Η καταγραφή στις δημοσκοπήσεις, με σημαντικά ποσοστά, των κομμάτων του Ηλία Κασιδιάρη και του Κυριάκου Βελόπουλου, έχει ανοίξει την όρεξη και σε παλιές καραβάνες του ευρύτερου συντηρητικού, πατριωτικού χώρου.

Επώδυνος συμβιβασμός

Η πατάτα του επώδυνου, για τη συντηρητική παράταξη, συμβιβασμού (στην καλύτερη περίπτωση) με την Τουρκία στο θέμα του Αιγαίου, είναι πολύ καυτή για να την πιάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο λεγόμενος «διεθνής παράγοντας» έχει δει στο πρόσωπο του πρωθυπουργού τον καλύτερο διεκπεραιωτή της πολιτικής του, κάτι που επιβεβαίωσε ο απερχόμενος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, σε συνέντευξη του στα Νέα, στα μέσα Απριλίου, όταν αναφερόμενος στο θέμα της Ουκρανίας είπε: «… ελπίζουμε ότι η Ελλάδα, όπως όλοι οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ, θα βρει τρόπους να συνεχίσει την υποστήριξή της στη στρατιωτική ενίσχυση. Η εξειδικευμένη βοήθεια που θα παράσχει η Ελλάδα είναι δική της απόφαση, ως κυρίαρχου κράτους, που θα ληφθεί από τον πρωθυπουργό, τους στρατιωτικούς του συμβούλους και τους συμβούλους ασφαλείας του».

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι τον θεωρεί ικανό να σηκώσει το βάρος μιας συμφωνίας με τον «προαιώνιο εχθρό». Για την κοινή γνώμη, μεγάλη μερίδα της οποίας δεν καλοείδε ούτε τη –θετική για την Ελλάδα– Συμφωνία των Πρεσπών, με τον τρόπο που γαλουχείται χρόνια τώρα, ένας τέτοιος συμβιβασμός θα σηματοδοτούσε την απομάκρυνση από την πολιτική του ιδίου του Κ. Μητσοτάκη –ούτως ή άλλως το πρόσωπο είναι αναλώσιμο. Ωστόσο, η μείωση των εκλογικών ποσοστών του κόμματος του οποίου σήμερα ηγείται ο Μητσοτάκης, σε επίπεδα Αντώνη Σαμαρά (2012, 18,85%), είναι κάτι το οποίο διεθνείς και εγχώριοι παράγοντες απεύχονται. Η εναλλακτική Δένδια, όσο κι αν ο ίδιος μέσω του Twitter προσπαθεί να αναδείξει τη χρησιμότητά του (εκτός των άλλων είναι και υπουργός Εξωτερικών), μένει καλά φρουρούμενη και, καθώς η χρονική στιγμή και η διεθνής συγκυρία δεν επιτρέπει την εφαρμογή της δοκιμασμένης πολιτικής «στασιμότητα χωρίς ρίσκα» ή σπασμωδικές κινήσεις, του τύπου συνάντηση με τον Κάρολο για εκμετάλλευση του κτήματος Τατοΐου, αυτό που μένει είναι «να μοιραστεί το βάρος».

Η εκλογική βάση

Μπορεί σε επίπεδο κορυφής το τοπίο να βρίσκεται ακόμα υπό διαμόρφωση, όμως σε επίπεδο βάσης του κόμματος, όσο περνάει ο καιρός, ξεκαθαρίζει όλο και περισσότερο. Γι’ αυτούς που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2019, η ζωή όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, όπως ίσως ήλπιζαν, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με όλα όσα θεωρούσαν θετικά για τους ίδιους, αδιαφορώντας τι θα σήμαιναν για τους «άλλους», και σήμερα τους πλήττουν σε βασικούς τομείς της ζωής τους, χωρίς κανένα περιθώριο αντίδρασης. «Η Ελένη βρίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ την Κεραμέως για την Τράπεζα Θεμάτων και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, και λέει ότι για να την κρατάει ο Μητσοτάκης, σημαίνει ότι είναι ίδια με αυτόν και δεν θα τον ξαναψηφίσει», είπε χαρακτηριστικά στην «Εποχή» πατέρας μαθητών λυκείου, δυναμικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, αναφερόμενος στην ομοϊδεάτισσα σύζυγό του. Αυτό που δεν ήταν σε θέση να πει, είναι τι θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές η σύζυγος (το πρόσωπο είναι πραγματικό, το όνομα ψεύτικο). Το βέβαιον είναι ότι δεν θα αλλάξει ιδεολογικό χώρο, δεν περνάει καν από το μυαλό της κάτι τέτοιο.

Τα περιθώρια που έχει, λοιπόν, η κάθε Ελένη, φαίνεται ότι τα βλέπουν και στην Πειραιώς. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν μηνύματα, όπως το προαναφερθέν, δεν ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη και αν δεν δοθεί απτή, συγκεκριμένη λύση, πέφτουν κυβερνήσεις. Η λογική «θα ρίξουμε χρήμα και θα πάρουμε ψήφους» μπορεί αυτή τη φορά να μην έχει αποτέλεσμα, διότι τα επίδικα δεν επιδέχονται ατομικών λύσεων και επηρεάζουν τη ζωή των πολιτών στο σύνολό της. Το ερώτημα είναι αν σήμερα η Νέα Δημοκρατία έχει περιθώρια να δώσει λύσεις, διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του δείχνουν και να μην έχουν, αλλά και να μη θέλουν να δώσουν λύση στα μέτρα της κάθε Ελένης.