Μήνυμα αισιοδοξίας εξέπεμψε ο αττικός ουρανός το πρωί της 25ης Μαρτίου. Λαμπρότατος ο ήλιος, επιφύλαξε θερμή υποδοχή στη στρατιωτική παρέλαση -πανηγυρικό αποκορύφωμα των διήμερων εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821- και στους υψηλούς προσκεκλημένους, εκπροσώπους των Τριών Μεγάλων που, με τη νίκη στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827, συνέβαλαν στον αγώνα για την ανεξαρτησία: τον πρίγκιπα της Ουαλίας και διάδοχο του βρετανικού θρόνου, Κάρολο, μετά της συζύγου του, δουκίσσης της Κορνουάλης, Καμίλλης, τον πρωθυπουργό της Ρωσίας, Μιχαήλ Μισούστιν, και την υπουργό Αμύνης της Γαλλίας, Φλωράνς Παρλύ, εκπρόσωπο του προέδρου Μακρόν, την επίσκεψη του οποίου στην Αθήνα ματαίωσε η έξαρση της πανδημίας στη χώρα του.
Η οποία έξαρση, στην καθ’ ημάς εκδοχή της, απέκλεισε (ας όψεται…) από την εορταστική κορύφωση στην πλατεία Συντάγματος το μέγα πλήθος των πληβείων.
Πλην ελαχίστων. Ήτοι των 4.500 αστυνομικών και λοιπών, οι οποίοι συμμετείχαν στο «δίχτυ ασφαλείας» που απλώθηκε πάνω από την Αθήνα κατά το εορταστικό διήμερο. Άλλοι ακροβολισμένοι ολούθε ως ελεύθεροι σκοπευτές. Άλλοι ως χειριστές των drones και των ελικοπτέρων, που είχαν την… υψηλή εποπτεία. Άλλοι επιφορτισμένοι με το έργο της παρεμπόδισης άλλων πληβείων να αμφισβητήσουν από τους υψηλούς προσκεκλημένους και τους οικοδεσπότες τους το μονοπώλιο της πλατείας Συντάγματος.
Όλα λαμπρά. Όλα στο πνεύμα του μηνύματος της Προέδρου της Δημοκρατίας μετά το πέρας της παρέλασης, στις 11 και κάτι το πρωί της Πέμπτης: «Η ακτινοβολία της επετείου σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ένα ισχυρό μήνυμα της ιστορικής μας συνέχειας και παράδοσης».
Όλα λαμπρά. Αλλά μόνο για λίγο. Στις 12 παρά κάτι, ο Μάρτιος απέσυρε τον ακτινοβόλο ήλιο της ευμένειάς του από το λεκανοπέδιο. Ένα θλιμμένο ψιλόβροχο ήρθε να αποκαταστήσει την τάξη της καθημερινής μελαγχολίας. Του κατ’ οίκον περιορισμού. Της απόγνωσης των συνωστισμένων στους προθαλάμους και τους διαδρόμους των νοσοκομείων.
Η ημέρα του Ευαγγελισμού αποστερημένη το βαθύτερο μήνυμά της. Ο «Ευαγγελισμός», ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Ελλάδας, μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από την πλατεία της Παλιγγενεσίας, εξέπεμπε, μαζί με όλα τα νοσοκομεία, μήνυμα αδιεξόδου. Εκατοντάδες πληβείοι εκλιπαρούσαν για ένα κρεβάτι να εναποθέσουν την ελπίδα τους. Στο «Λαϊκό», στο «Θριάσιο», στο «Τζάνειο», γιατροί και νοσηλευτές στα όρια της κατάρρευσης εξέπεμπαν μήνυμα απόγνωσης: 150 διασωληνωμένοι ασθενείς -ένας στους τέσσερις- νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ.
Την ίδια ώρα, οι αριθμοί εξέπεμπαν δια του ΕΟΔΥ το δικό τους, ψυχρό μήνυμα: «Τα νέα κρούσματα της νόσου τις τελευταίες 24 ώρες είναι 2.588. O συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 247.992. Οι νέοι θάνατοι ασθενών με Covid-19 είναι 52. Από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί 7.701 θάνατοι».
Είκοσι τέσσερις ώρες νωρίτερα, η κυβέρνηση εξέπεμπε, διά στόματος του υπουργού Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη, το δικό της μήνυμα, από το ύψος της δικής της πραγματικότητας. Μήνυμα πολιτικής σκοπιμότητας, επικοινωνιακής διαχείρισης. Ανάλγητο, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης: «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανάγκη για επιπλέον κλίνες… Το σύστημά μας αντέχει… Υπάρχει μια αναμονή πολύ περιορισμένη, των 24 ή λίγο περισσότερων ωρών για την ένταξη σε ΜΕΘ… Όλοι βρίσκονται με οξυγόνο, με υποστήριξη… Δεν υπάρχει κανείς που να μην λαμβάνει την πρέπουσα ιατρική βοήθεια… Αυτή είναι η πραγματικότητα, τα υπόλοιπα είναι οράματα που βλέπουν ορισμένοι…».
Οράματα. Φαντασιώσεις κάποιων που ενοικούν σε έναν άλλον κόσμο, σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον κόσμο της αυταρέσκειας των κυβερνώντων. Οι οποίοι κωφεύουν στις προειδοποιήσεις των επιδημιολόγων ότι η κορύφωση στο σύστημα Υγείας θα έρθει το επόμενο δεκαήμερο, και ενδεχομένως στα μέσα Απριλίου. Οι οποίοι αδρανούν, αρκούμενοι να διαπραγματεύονται με τους κλινικάρχες, αρνούμενοι να θίξουν τις κερδοσκοπικές βλέψεις των ιδιωτικών συμφερόντων.
Έχει άλλες προτεραιότητες ο κ. Μητσοτάκης.
Να αλιεύει από τηλεφώνου τις διαβεβαιώσεις του προέδρου Μακρόν περί ιστορικών, συμμαχικών σχέσεων Ελλάδας – Γαλλίας, σχέσεων που «παρέμειναν αταλάντευτες στα 200 χρόνια από την έναρξη του αγώνα για την Ανεξαρτησία και αναδεικνύονται τις ημέρες αυτές των εορτασμών της 25ης Μαρτίου».
Να επαφίεται στο μήνυμα του γάλλου προέδρου για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, ότι «είμαστε εδώ και θα είμαστε στο πλευρό σας όταν η ιστορία γίνεται άδικη μαζί σας, όταν η αλληλεγγύη μερικές φορές μπορεί να απουσιάζει ή όταν υπάρχει απειλή», πενιχρή αναπλήρωση των μεγάλων κενών που χαρακτηρίζουν την εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης.
Να υποκρίνεται ότι δεν βλέπει την ηχηρή απουσία επίσημου εκπροσώπου της αμερικανικής κυβέρνησης από τους εορτασμούς, αρκούμενος στη γενναιόδωρη ρητορεία του μηνύματος του προέδρου Μπάιντεν προς τον ελληνικό λαό για την 25η Μαρτίου.
Να αποσιωπά την κραυγαλέα παράλειψη της γερμανίδας καγκελαρίου να αποστείλει, όπως έπραξαν οι ηγέτες άλλων κρατών, το παραμικρό μήνυμα για την επέτειο, παράλειψη που επιεικώς ερμηνεύεται ως «ατυχής απόπειρα διατήρησης ισορροπιών σε σχέση με την Τουρκία».
Ο κ. Μητσοτάκης αιωρείται στο κενό. Παραδίδει μαθήματα αδυναμίας ανάγνωσης των μηνυμάτων που εκπέμπουν οι καιροί, ανικανότητας χειρισμού των μεγάλων προκλήσεων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και εκτός συνόρων.
Θα το βρει μπροστά του. Σύντομα, σε ό,τι αφορά τη χώρα και τη διογκούμενη υγειονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση. Αργότερα σε ό,τι αφορά τις διεθνείς σχέσεις της.
Δυστυχώς, θα το βρει μπροστά της όλη η χώρα, όσο αργεί να συντάξει το λεξικό των μηνυμάτων. Όσο οι πρώτες, ασύντακτες ενδείξεις αφύπνισης των κοινωνικών δυνάμεων και των εκπροσώπων τους αργούν να χαράξουν γραμμή πλεύσης.
