Το σχέδιο της κυβέρνησης για το προσφυγικό, ήταν να οξύνει την κατάσταση και να την φτάσει στα άκρα. Υπολογίζε πως, σταματώντας την αποσυμφόρηση και παστώνοντας χιλιάδες ανθρώπους στα ΚΥΤ στα νησιά, αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα ακόμα μεγαλύτερη φόβο και οργή από τους πολίτες.. Μια οργή και ένας φόβος, που δεν θα στρεφόνταν στην ίδια, αλλά στους εγκλωβσμένους στα νησιά, πρόσφυγες και μετανάστες. Με αυτό τον τρόπο, η πολιτική των κλειστών κέντρων θα μπορούσε να έρχοταν σαν την “ώριμη και ρεαλιστική λύση”.

Μια πολιτική, που αρχικά φαίνοταν ότι θα μπορούσε να προχωρήσει, από την στιγμή που φαίνεται ότι είχε εξασφαλίσει την συμφωνία παραγόντων που παίζουν κρίσιμο ρόλο στα τοπικά πράγματα. Ολοι και όλες άλλωστε θυμόμαστε τους πανηγυρισμούς τοπικών παραγόντων, που βρίσκονται στον χώρο της ΝΔ, όταν ανακοινώθηκαν “τα σχέδια” της κυβερνησης για το προσφυγικό.

Αυτή η πολιτική  προσέκρουσε στον ασταθμητο παράγοντα: Την λαική εγρήγορση και κινητοποιήση. Η κοινωνία των νησιών μας, κουράσμένη από τις πιέσεις που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια από τις προσφυγικές ροές, είδε με έκπληξη στην αρχή και απογοήτευση στη συνέχεια, ότί αυτό που προεκλογικά της υπόσχεθηκε η νέα κυβέρνηση, δια στόματος μάλιστα του σημερινού πρωθυπουργού, όχι μόνο δεν γίνεται πράξη, αλλά ξεφεύγει από κάθε φαντασία.

Η κοινωνία μας, έβλεπε ολο αυτό το δάστημα, ότι αυτό που όλοι θέλουν, ντόπιοι και πρόσφυγες/μετανάστες, δηλαδή η αποσυμφόρηση, να μην γίνεται πράξη, έβλεπε “διαπραγματεύσεις” πίσω από κλειστές πόρτες, έβλεπε τους τακτικισμούς της κυβέρνησης, τα μπρός – πίσω των τοπικών παραγόντων, τον αραμπά για την χωροθέτηση του κλειστού κέντρου και  συσωρεύε   οργή. Οργή, γιατί άρχισε να συνειδητοποιεί, το έβλεπε άλλωστε μπροστά στα μάτια της, ότι ο στόχος της κυβέρνησης είναι να μετατρέψει το νησί σε μια τεράστια φυλακή ανθρώπων. Με ότι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό, στους ανθρώπους και το νησί.

Αυτή η οργή, πήρε κατακλυσμίες διαστάσεις μόλις ανακοινώθηκε η επίταξη για την εγκατάσταση του κλειστού κέντρου και έγινε έκρηξη μόλις, ως στρατός κατοχής, αποβιβάστηκαν οι δυνάμεις καταστολής στο νησί. 

Η κυβέρνηση λοιπόν, προσπάθησε να εργαλειοποίησει τους κατοίκους των νησιών και τους πρόσφυγες, προκειμένου να περάσει την απάνθρωπη πολιτική της. Υπολόγιζε ότι θα  έχει σύμμαχους τους κατοίκους των νησιών, που κουρασμένοιι  από την πίεση χρόνων και φοβισμένοι από τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που η ίδια πάστωσε στα ΚΥΤ, θα δεχόντουσαν τα κλειστά κέντρα, τον πυρήνα της πολιτικής της, σαν αποδεχτή από όλους λύση.

Εκανε λάθος. Αυτή η εργαλειοποίηση της γύρισε μπούμεραγκ!