ΤΑ ΜΠΛΟΚΙΑ

Ειδήσεις και αναλύσεις από τη Λέσβο και την Ελλάδα με αριστερή ματιά!

Ανθρωποι Δεύτερο Θέμα

Να μπουν τα στατιστικά του Γιάννη στις εξετάσεις της ιθαγένειας

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε και το χειρότερο που έχουμε υπάρξει. Μια ιστορία ατομικής υπερηφάνειας με εθνικές προεκτάσεις. Όχι το αντίθετο.

Τόσα πολλά ξυπνητήρια ταυτόχρονα είχαν πολλά χρόνια να χτυπήσουν. Ο βόμβος τους στις 4 η ώρα, πριν καν ξημερώσει, ήταν σαν πρεμιέρα ενός 112 έτοιμου να μεταφέρει μόνο χαρμόσυνες ειδήσεις. Ένας-δυο κουβάδες κρύο νερό να απασφαλίσουν τα μάτια, ο πρώτος καφές της ημέρας λίγο πιο νωρίς και λίγο πιο ενισχυμένος απ’ ότι συνήθως και σχεδόν ένα ολόκληρο έθνος να συντονιζόμαστε κάποια στιγμή για να παρακολουθήσουμε τον «δικό μας άνθρωπο» να ανεβαίνει στην κορυφή του κόσμου.

Λίγες ώρες μετά, τα ελληνικά μίντια (παραδοσιακά και σόσιαλ) είναι μονοθεματικά. Το Παιδί από τα Σεπόλια είναι παντού. Το 2017 ήταν ο Πιο Βελτιωμένος, το 2019 ο MVP, το 2020 ο Καλύτερος Αμυντικός και ξανά ο MVP. Το 2021 ο MVP του All-Star Game. Και πια είναι ο Πρωταθλητής. 139 μέρες πριν κλείσει τα 27, πιο νωρίς από τον Τζόρνταν, πιο γρήγορα από τον Λεμπρόν. Την ίδια ώρα, μάλιστα, που στους δρόμους της φτωχογειτονιάς που τόσο δύσκολα μεγάλωσε έχει μετακομίσει λίγο Χόλιγουντ για να γυρίσει την πρώτη ταινία με θέμα τη ζωή του (από τις μάλλον πολλές που θα ακολουθήσουν).

Είναι ένα υπέροχο παραμύθι. Μια ιστορία συλλογικής χαράς με τόσο ισχυρά ανθρώπινα στοιχεία που δεν μπορούν να αφήσουν κανένα ασυγκίνητο ακόμα κι αν νομίζει ότι το πικ εν ρολ είναι αλυσίδα φαστ φουντ. Θα έφταναν φυσικά και μόνο όσα έγιναν εντός παρκέ, η επιτομή της αθλητικής διάκρισης είναι να είσαι ο καλύτερος εαυτός σου την στιγμή που αυτό επιβάλλεται. Κι ο Γιάννης τα ξημερώματα έκανε το καλύτερο παιχνίδι της ζωής του, εξουδετερώνοντας ακόμα και τον κρυπτονίτη του που πήγαν να γίνουν οι ελεύθερες βολές.

Είναι όμως μια ιστορία ατομικής περηφάνειας με εθνικές προεκτάσεις. Όχι το αντίθετο, ας είμαστε ειλικρινείς. Γιατί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για 18 χρόνια ήταν ένας άνθρωπος αόρατος. Και είναι πολύ πιθανό, εκείνος και τα αδέλφια του, να ήταν ακόμα τέτοιοι, αν ήταν 30 πόντους πιο κοντοί.

Ελάτε να παίξουμε λίγο με τις λέξεις. Με μια συγκεκριμένα, τη λέξη «λαθραίος». Είναι το πρώτο συνθετικό της λέξης «λαθρομετανάστης» που χρησιμοποιεί ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ακόμα κι από το βήμα της Βουλής. Τη χρησιμοποιούσε παλιά, τη χρησιμοποιεί και σήμερα – στο ενδιάμεσο βέβαια επί της δικής του πρωθυπουργίας με μια επιλεκτική διαδικασία fast track ο Γιάννης έβγαλε διαβατήριο για να μπορεί να επιλεχθεί στο NBA draft (και μερικοί πολιτικοί έβγαλαν φωτογραφίες μαζί του για μελλοντική χρήση, καλή ώρα σήμερα). Τη λέξη χρησιμοποιεί κι ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, που τον έλεγε επιδεικτικά «Ακενοτούμπο» στην τηλεόραση. Την είχαν ψωμοτύρι και οι Χρυσυαυγίτες όταν τον αποκαλούσαν χιμπατζή στα βίντεο του μίσους ή όταν προσπαθούσαν να δημιουργήσουν φασαρία από το πουθενά με το δήθεν ανθελληνικό προσωνύμιο “Greek Freak”. Την έχουν πάντα έτοιμη και οι ανώνυμοι σχολιαστές όταν ο Γιάννης π.χ. δεν καταφέρνει να οδηγήσει την Εθνική σε μια επιτυχία. Η λέξη «λαθραίος» ειναι και σήμερα όντως επίκαιρη. Γιατί, κακά τα ψέματα, είμαστε όλοι «λαθρεπιβάτες» στη χαρά του, όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Γιώργος Λέντζας στο Facebook.

Ας αφήσουμε κατά μέρος, λοιπόν, τα «ο Γιάννης δε μας αξίζει» κι «ο Γιάννης είναι αχάριστος» που κατά καιρούς έχουν ακουστεί. Ας μείνουμε στο ότι εκείνος και τα αδέλφια του (δε γίνεται παρά να) συμβολίζουν μια Συμφωνία σε αυτούς τους καιρούς που τσακωνόμαστε από το πρωί ως το βράδυ στα social media, σπανίως για σημαντικά και συνήθως για απολύτως ασήμαντα πράγματα.

Κι επειδή οι περισσότεροι όντως συμφωνούμε, ας κρατήσουμε κι αυτό. Ο Γιάννης είναι το καλύτερο που μπορούμε να γίνουμε – μια κοινωνία ανοιχτή, ανεκτική, που αντλεί έμπνευση και πρότυπα από τον πλουραλισμό και την πολυχρωμία της, που ενσωματώνει αυτό που αρχικά της μοιάζει διαφορετικό, που μαθαίνει να ζει με νέες λέξεις όπως «Αφροέλληνας» και, τότε ναι, ανεβαίνει μαζί του στην κορυφή του κόσμου. Συμβολίζει κιόλας και το χειρότερο που έχουμε υπάρξει – μια κοινωνία φοβική, ρατσιστική, που άγεται και φέρεται από την ασυδοσία των, με γραβάτα ή χωρίς, φασιστών και αγνοεί τον αδύναμο μέχρι να μην μπορεί να κάνει αλλιώς. Κάθε φορά που ο Γιάννης θα κάνει κάτι εξωπραγματικό μέσα στο γήπεδο, θα επιστρέφουμε σε αυτό το σχήμα. Όχι για να μιζεριάσουμε τη χαρά, αλλά για να δούμε πόσο έχουμε προχωρήσει.

Τέλος, μια ιδέα. Στη μελλοντική τράπεζα θεμάτων για την απόκτηση της ιθαγένειας, ας μη ζητήσουμε σε όσους θέλουν να πολιτογραφηθούν Έλληνες να απαντήσουν αν ο Μπάμπης Στόκας ήταν στους Πυξ Λαξ ή στους Τερμίτες, όπως έγινε φέτος. Ας τους βάλουμε να παραθέσουν τα χθεσινά στατιστικά του Γιάννη. «50 πόντοι, 14 ριμπάουντ, 5 μπλοκ, 17/19 βολές», μερικά παιδιά δε θα τα ξεχάσουν ποτέ αυτά τα νούμερα…