Γράφει ο Βάσος Ι. Βόμβας
Ουκ εά με καθεύδειν…..
το, του συναδέλφου μου Ίταλο Καλβίνο, τρόπαιον κι είπα να γράψω κι εγώ τον δικό μου “δικαστικό αντιπρόσωπο”, τη δική μου ιστορία.
Όλα άρχισαν από τις Δημοτικές εκλογές του 1964. ‘Ημουν ακόμα ασκούμενος δικηγόρος, στον Δ.Σ.Αθηνών. Ως μη έχων λοιπόν, την ιδιότητα του δικηγόρου, δεν ήταν εφικτή και η τοποθέτηση μου, ως δικαστικού αντιπροσώπου, στις εκλογές αυτές. ‘Ομως, λόγω των κενών θέσεων που υπήρχαν στα εκλογικά τμήματα, του Δήμου Αθηναίων, έγιναν και κάποιοι διορισμοί, από τους ασκουμένους του Συλλόγου, για την κάλυψη των κενών αυτών. Έτσι χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα με το χαρτί του διορισμού, ως δικαστικός αντιπρόσωπος, στο εκλογικό τμήμα του Ερυθρού Σταυρού. στους Αμπελοκήπους!
‘Ηταν και η πρώτη μου επαφή, με το δημόσιο χρήμα, αφού τρεις ημέρες πριν απο τις εκλογές, είχα διέλθει απο το Δημόσιο Ταμείο για την είσπραξη της αποζημιώσεως μου, ποσού όχι ευκαταφρόνητου, για έναν αμισθί εργαζόμενο ασκούμενο δικηγόρο.
Τότε οι ασκούμενοι, όχι μονάχα δεν αμείβονταν από τους “Διδασκάλους” τους, αλλά πλειστάκις γινόταν και “παιδιά” για τα θελήματα τους, μ’ αυτό το φιλικό, χτύπημα στην πλάτη……
– Βρε Βάσο δεν περνάς φεύγοντας κι από το καθαριστήριο, να πάρεις το φουστάνι της γυναίκας μου……
Και πήγαινες!
Και μετά άλλαζες δικηγόρο (διδάσκαλο), για την πρακτική σου εξάσκηση.
Την παραμονή των εκλογών, νωρίς νωρίς πήγα, για την παραλαβή του εκλογικού σάκ(κ)ου και της ξύλινης κάλπης, μαζί με την μετέπειτα σύνευνο μου, που την είχα προσλάβει ως γραμματέα μου, για να γνωρίσουμε και τον χώρο, αλλά να δούμε, κι από κοντά αν η φρουρά είχε αναλάβει τα καθήκοντα της.
Αυτή ήταν και η πρώτη μου γνωριμία, μ’ αυτήν την διαδικασία, που έμελλε να με συντροφεύσει, για πολλά, πολλά χρόνια, στην μετέπειτα δικηγορική μου ζωή και μέχρι την οριστική αποχώρηση μου, από την ενεργό δικηγορία και την συνταξιοδότηση μου.
Κι ήρθε η Κυριακη. Ιούλιος πρέπει να ήταν – δεν θυμάμαι αν ήταν Θείος και αν επύρωνε κιόλας- και βρεθήκαμε στο εκλογικό τμήμα. Η φρουρά, (δυο φαντάροι ήταν νομίζω), στη θέση της και σε λίγο ήλθαν και δύο μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής, από τα τρία τακτικά και τα δύο αναπληρωματικά, που ήταν διορισμένα. Συμπτωματικά κι οι δυο τους ήταν αναπληρωματικοί. Βέβαιοι ότι θα απαλλάσσονταν από τα καθήκοντα τους, αφού κατά νόμον προηγούνταν τα τακτικά μέλη, άρχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος της αποχώρησης τους, επικαλούμενοι εργασίαν, που δεν μπορούσαν να αναβάλλουν και άλλες τέτοιες παιδαριώδεις δικαιολογίες. Τους είπα να περιμένουν λίγο κι όταν θα έρχονταν οι άλλοι θα έφευγαν. Που βέβαια δεν ήλθαν κι εγώ είχα στην πλάτη μου δυο αρνητικά άτομα, που με το ζόρι έκαναν, μετά από συνεχείς υποδείξεις, τις απαραίτητες εργασίες. Και ήλθε η ώρα της έναρξης τη ψηφοφορίας. Μια γελοία στιγμή, όπου ανοίγεις την ξύλινη κάλπη, την αναποδογυρίζεις για να διαπιστώσουν τα μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής και οι αντιπρόσωποι των συνδυασμών, ότι είναι κενή, την κλείνεις, κι αμέσως μετά, με την κορδέλλα που υπήρχε μέσα στο σάκο, αρχίζεις το δέσιμο της (για να μην το σκάσει) και με τον ισπανικόν κηρόν (το βουλοκέρι χυδαϊστί) την σφραγίζεις, πατώντας επάνω στην κορδέλλα την σφραγίδα της Εφορευτικής Επιτροπής και την παραδίδεις ντυμένη πια, στα χέρια των ψηφοφόρων. Την δε “χαίνουσαν” πληγήν, το άνοιγμα της δηλαδή, απ’ όπου γλιστρούν οι σφραγισμένοι φάκελοι, με το επτασφράγιστο μυστικό (φηφοδέλτιο) των εκλογέων, την έκλεινες μ’ ένα πρόχειρο χάρτινο σκέπασμα, για να διαφυλάξεις, τον πιθανόν βιασμόν της, απο τους επίδοξους, της εποχής εκείνης, καιροφυλακτούντες εραστές της νοθείας.
Και άρχισε η προσέλευση των ψηφοφόρων.
Αναγνώρισις δια της ταυτότητος, ανέρευσις εις τον εκλογικόν κατάλογον του ονοματεπωνύμου του, εγχείρισις εις τούτον, του σφραγισμένου φακέλου με τη βούλα της εφορευτικής επιτροπής μετά των ψηφοδελτίων, των συνδυασμών των υποψηφίων δημάρχων και των υποψηφίων συμβούλων, είσοδος αυτού εις το παρακείμενον κουβούκλιον, (καλώς κλεισμένου με το μπλέ παραβάν) έξοδος αυτού μετά από κάποιον μικρόν, ως επί το πλείστον χρόνον, άνοιγμα της σχισμής της κάλπης και ρίψις του φακέλου εσφραγισμένου πια, (με την εντός του ερμητικά καταχωνιασμένη) , υπερτάτην και καλώς φυλαγμένη, δημοκρατικήν βούλησιν του.
Είναι η στιγμή του θριάμβου της Δημοκρατίας και η ζωντανή έκφρασις του ρυθμιστή της, που εκείνη τη στιγμή γνωρίζει την δύναμη του και την εκφράζει με μια πολύ απλή κίνηση.
Ρίχνει τον φάκελο, μέσα από την σχισμή της κάλπης, στον εσωτερικό της χώρο και με ένα θριαμβικό χαμόγελο, παίρνει την ταυτότητα και το εκλογικόν του βιβλιάριον και αποχωρεί, έμπλεως ικανοποιήσεως, αφού άσκησε το υπέρτατο δημοκρατικό του καθήκον!
Στα εκλογικά τμήματα των μεγάλων πόλεων, εάν το εκλογικό τμήμα είχε πολλούς ψηφοφόρους, ήταν δύσκολη η μεσημεριανή ανάπαυλα, αλλά και η κάποια επαφή σου, με μιαν υποτυπώδη μορφή γεύματος του ποδαριού. Συνήθως. οι κάπως ανοιχτοχέρηδες πλούσιοι υποψήφιοι, έστελναν κάτι ετοιματζίδικα σάντουιτς και αναψυκτικά.
Προς το παρόν όμως, ας παραμείνουμε στο βάπτισμα της πρώτης μου εκλογικής εμπειρίας, που δεν μου ήταν δα και ιδιαίτερα ευχάριστη, γιατί μέχρι να τελειώσει η διαδικασία της καταμέτρησης των ψήφων και της καταχώρησης τους, στα σχετικά έγγραφα και μέχρι την παραδοση του εκλογικού σάκου στο Πρωτοδικείο, λόγω της εμφανούς απειρίας μου, μου βγήκε κυριολεκτικά η πίστη.
Πρέπει να τελείωσα γύρω στις πέντε το πρωί με το άγχος ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου, γιατί κατά την διάρκεια της καταμέτρησης των ψηφοδελτίων διαπίστωσα, μια μικρή μεν, αλλά για μένα την στιγμήν εκείνην, θεόρατη, διαφορά δέκα ψήφων, μεταξύ των φερομένων ως ψηφισάντων και των καταμετρηθέντων ψηφοδελτίων. Και φτού από την αρχή, το ξαναμέτρημα κι ο ιδρώτας ν’ αρχίζει να τρέχει στο πρόσωπό μου κα η αγωνία μου να μην συμμαζεύεται με τίποτα. Ευτυχώς την διαφορά αυτή, δεν την κοινολόγησα στους κεκμηκότες και βαρυαλγούντες από το 18ωρο και βάλε “καθισιό” εναπομείναντες αντιπροσώπους των συνδυασμών ( Η εφορευτική επιτροπή αφού είχε στο μεταξύ υπογράψει όλα τα σχετικά έγγραφα, την είχε “κοπανήσει”) και την μπάλωσα με τα άκυρα που διευρύνθηκαν κατά δέκα!
Και η Δημοκρατία εξακολουθούσε να νικά και ο Γέρων αυτής, να απολαμβάνει των αγαθών της, εις το Καστρί της ουτοπίας του, μη υπολογίζων τον Εφιάλτη, που ” εκ προθέσεως και λίαν εσκεμμένως” από καιρό ροκάνιζε την καρέκλα του και κάποια στιγμή, που δεν τον περίμενε κανείς, μετά των άλλων “Μήδων”, VIA Φρειδεροκρατούμενου Παλάτσου, τον ανάγκασαν σε παραίτηση και έφτιαξαν τη νέα κατάσταση, διακυβέρνησης της χώρας, που έμεινε στην ιστορία του τόπου, ως “Αποστασία”!
Το ημερολόγιον (ουχί του εκλογικού αντιπροσώπου) έγραφεν 15 Ιουλίου του 1965!
Κι ύστερα ήρθε ο γύψος, όχι υπό την μορφήν μελισσών, αλλά ακρίδων, και για επτά ολόκληρα χρόνια, η Δημοκρατία ξέχασε τα εκλογικά της βιβλιάρια, την ξύλινη κάλπη, τον Ισπανικόν κηρόν και τα χειροκροτήματα των προθυμών εραστών της, που κάθε 4 χρόνια μαζεύονταν στις πλατείες και ζητωκραύγαζαν την έλευση του σωτήρα τους!
Κι αν δυο φορές τα θυμήθηκε, με κάποια γιαλαντζί “δημοψηφίσματα”, τους Δικαστικούς Αντιπροσώπους ουδείς τους ενόχλησε, μιας και ο περίεργος οφθαλμός τους, δεν τους ήταν και πολύ συμπαθής!
Και ήλθεν ξανά η μεγάλη στιγμή της παλινόρθωσης της Δημοκρατίας.
Τώρα έχουν αλλάξει πολλά. Την βάφτισαν μεταπολίτευση. Καινούριοι πολιτικοί σχηματισμοί και μετασχηματισμοί θα κάνουν την εμφάνιση τους και μαζί τους και η κυρά μας η Δημοκρατία, που είναι έτοιμη να ντυθεί στα άσπρα και με την κάλπη στον ώμο να πάρει τη θέση της στην πολιτική κονίστρα της χώρας!
17 Νοεμβρίου του 1974, στήνονται οι κάλπες για την ανάδειξη των 300 Πατέρων του ‘Εθνους.
Τούτη τη φορά στάθηκα ιδιαίτερα τυχερός, γιατί διορίστηκα, ως δικαστικός αντιπρόσωπος, στο νομό Χανίων, στην κωμόπολη Πλάκα, ένα κεφαλοχώρι του νομού.
Και τίμησα και αυτήν και το όνομα της.
Και ιδού πως!
‘Ομως πριν φθάσουμε στην Πλάκα, ας κάνουμε μια μικρή στάση κι ας μιλήσουμε, για την επικρατούσα πολιτική κατάσταση, της τότε εποχής.
Στην πολιτική κονίστρα, η παλιά αλήστου μνήμης ΕΡΕ, ενεδύθη την εσθήτα της Δημοκρατίας κι αφού προηγουμένως, έκανε ένα καλό λούσιμο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, βαπτίστηκε Νέα Δημοκρατία και με ηγέτη της, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ώριμο πια πολιτικό, με πασάλειμμα Δυτικού διαφωτισμού και Παρισινό αέρα, κατ’ ευθείαν πνέοντα από το δάσος της Βουλώνης, των καθημερινών του στοχαστικών περιπάτων, απαλλαγμένο από τα συζυγικά Αμαλίεια βάρη, πανέτοιμο (με την συνδρομή του γεφυροποιού) να εισβάλει εκ νέου δυναμικά στον χώρο, της πολιτικής, που χρόνια πριν είχε εγκαταλείψει, ως αυτοεξόριστος στην Εσπερία, με την αίγλη τώρα του Μεσσία – Σωτήρος και με το δίλημμα “Καραμανλής ή τανκς”, της Θεοδωράκειας μουσικής υπόκρουσης, να δονεί την ατμόσφαιρα!
Τώρα σαν “έτοιμος από καιρό” και περισσότερο σίγουρος για τον εαυτό του, έρχεται, να κυβερνήσει τη χώρα, καβάλα στα φτερά, ουχί του Πηγάσου αλλά αυτά του αεροπλάνου του Ντ’Εσταίν!
Κι από κοντά, ο έρμος ο Μαύρος, με τα απομεινάρια της πάλαι ποτέ, αν-ισόρροπης ‘Ενωσης Κέντρου, η Ενωμένη Αριστερά, ένα συνονθύλευμα των αριστερών δυνάμεων, που μετά την νομιμοποίηση του Κ.Κ.Ε. δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους, σε μια ενωτική προσπάθεια, εξ υπαρχής καταδικασμένης σε αποτυχία και μια καινούρια δύναμη που ονομάστηκε ΠΑΣΟΚ με αρχηγό του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, υιόν του αποκαλουμένου και “Γέρου της Δημοκρατίας”, Γεωργίου Παπανδρέου, η οποία για πρώτη φορά δοκίμαζε, ως κίνημα σοσιαλιστικών αρχών, την τύχη της στις επικείμενες εκλογές.
Κι αφού ” μέθυσε τον ήλιο…” στις 3 του Σεπτέμβρη, βάλθηκε να μεθύσει και τους νέους οπαδούς του, που δυναμικά εισέβαλαν στην εκλογική διαδικασία, με αφισοκολλήσεις ακόμα και στους χώρους των Δημοτικών Βεσπασιανών, με το ζιβάγκο του Ανδρέα να ντύνει το χαμόγελο του, και να κυριαρχεί παντού, όπου υπήρχε δέντρο, ντουβάρι, κολώνα και πάσης μορφής κτίσμα!
Γιατί τα γράφω αυτά.
Την πρωίαν του Σαββάτου, πήγα στο εκλογικό τμήμα της Πλάκας, που ήταν το δημοτικό σχολείο της κωμόπολης, για την παραλαβή του εκλογικού υλικού, αλλά και για την γνωριμία μου, με την φρουρά του τμήματος.
Με έκπληξη διαπιστώνω, ότι περιμετρικά το κτίριο είχε αλλάξει όψη και είχε ντυθεί στα πράσινα. Ακόμα και ψηλά στην πόρτα της εισόδου του σχολείου είχαν τοιχοκολλήσει αφίσες του ΠΑΣΟΚ. Αμέσως διατάσσω την φρουρά να καθαρίσει το κτίριο και αφού ξηλώθηκαν όλες οι αφίσες ακόμα κι αυτές που υπήρχαν στα κάγκελα του αυλόγυρου αποχώρησα λέγοντας τους, να μην επιτρέψουν την είσοδο σε κανέναν. Και γύρισα στα Χανιά στο ξενοδοχείο που διέμενα , όπου με άλλους συναδέλφους, δικηγόρους των Αθηνών, πιάσαμε την κουβέντα, γύρω από την εκλογική διαδικασία που μας περίμενε, λύνοντας συγχρόνως και διάφορα θέματα γύρω απ’ αυτήν, μιας και οι περισσότεροι από μας είμασταν πρωτάρηδες!
Το πρωί μ’ ένα ταξί βρέθηκα στο τμήμα και περίμενα την εφορευτική επιτροπή, έχοντας μια μικρή ανησυχία για τους αντιπροσώπους των κομμάτων, υπολογίζοντας, ότι οι του ΠΑΣΟΚ θα ήταν ιδιαίτερα “ζωηροί” και πιθανόν να δημιουργούσαν προβλήματα!
Και ήλθεν η ώρα της έναρξης της ψηφοφορίας.
Εκείνη την στιγμή, πέρασε από το νου μου, μια “φαεινή ιδέα” και βάλθηκα να την υλοποιήσω, χωρίς χρονοτριβή.
Προστάζω την φρουρά, με τον οπλισμό της, να σταθεί μπροστά στην κάλπη και ως άλλος αξιωματικός αγήματος, αποδόσεως τιμών, διατάσσω προσοχή και επ’ ώμου αρμ! Κι αμέσως μετά.
Παρουσιάστε αρμ!
Και συνεχίζω με τούτα τα λόγια…….”τα μεγάλα και τα δυνατά”, βέβαιος πως θα συγκινούσαν το μικρό ακροατήριο μου, την Εφορευτική Επιτροπή, τους αντιπροσωπους των κομμάτων και τους λίγους ψηφοφόρους, που ήδη είχαν αρχίσει να καταφθάνουν.
– Σήμερα γεννιέται ξανά στον τόπο μας η Δημοκρατία.
Και ο κυρίαρχος λαός θα εκφράσει ελεύθερα τη βούληση του, εκλέγοντας τους εκπροσώπους του.
Ας την τιμήσουμε,κατά που της αξίζει!
Την αρχική έκπληξη, διαδέχτηκε ένα αυθόρμητο χειροκρότημα, κι εγώ έμπλεως ικανοποιήσεως και ελαφρώς συγ-κεκινημένος, δίνω το έναυσμα της ενάρξεως της ψηφοφορίας, ψηφίζων πρώτος, μετά την τυπικήν διαδικασίαν της λήψεως των ψηφοδελτίων, του εσφραγισμένου φακέλου, της εισόδου μου, στον όπισθεν του παραβάν χώρου, της εξόδου και της ρίψεως, κατα τρόπον θεατρικόν, του φακέλου εις την σχισμήν της κάλπης και εν συνεχεία παροτρύνων και τα μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής να πράξουν το ίδιο.
Η κίνηση μου αυτή υπέκρυπτε και κάποια σκοπιμότητα. ‘Ηθελα να δείξω στους παριστάμενους, ότι κατ΄αυτόν τον τρόπο θα διεξάγονταν η ψηφοφορία!
Ξέχασα να σας πω, ότι στα τοποθετημένα κατά αλφαβητικήν σειράν στο θρανίο, ψηφοδέλτια των κομμάτων, φιγουράριζε και αυτό του Ανεξαρτήτου υποψήφιου Βουλευτή Χανίων, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ως μη έχων πολιτικήν στέγην, λόγω του “προπατορικού” αμαρτήματος της “αποστασίας”, που τον βάρυνε ακόμη και κανείς δεν τον ήθελε στο κόμμα του, κατέβηκε μόνος, ως ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής στην γενέτειρα του, υπολογίζων, ότι λόγω των τόσων βαπτίσεων που είχε κάνει, διορισμών και άλλων κοινωφελών πράξεων, θα είχε μεγάλην πιθανότητα επιτυχίας. Αν προστεθεί και το γεγονός, ότι κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, πολλοί εκ των συμπολιτών του, εδέχθησαν τα πάσης φύσεως δώρα του, που έφθαναν από χρήματα, μέχρι ηλεκτρικές συσκευές και πλυντήρια, ( ανάλογα με το εύρος της οικογένειας του) τότε η πιθανότητα εκλογής του, ήταν πολύ μεγάλη κι αυτό φάνηκε στο τέλος, όταν για λίγες μόνον ψήφους δεν εξελέγη βουλευτής.
Καθώς σας ειναι γνωστό, η δημοκρατία έχει και τα κουσούρια της.
Μέσα σ’ αυτά είναι και η χειραγώγηση της ψήφου των εκλογέων, κυρίως αυτών της μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι αδυνατούν (λόγω γήρατος) να αντιληφθούν την ιδεολογία των κομμάτων αλλά και να αναγνώσουν τα προγράμματα τους και το μόνο που γνωρίζουν, είναι το όνομα κάποιου υποψηφίου, που κι αυτό, το άκουσαν τυχαία από τα παιδιά τους. Και τότε – συνήθως ο υιός ή τούτου μη υπάρχοντος, η κόρη ή κάποιος άλλος συγγενής- αναλαμβάνουν την υποχρέωση να οδηγήσουν τον “πολιτικοποιημένο” ψηφοφόρο στην κάλπη, αφού προηγουμένως του έχουν χορηγήσει το “αξιόγραφον”, που αυτός επιμελώς καταχωνιάζει μέσα στα εσώρουχά του.
Και νατον, υποβασταζόμενον από τον συνοδό φύλακα του, που ως υπεύθυνος “καθοδηγητής”, τον έχει από κοντά, μην και του “ξεφύγει”!
Και μετά τα τυπικά, του χορηγείται ο φάκελος και τα ψηφοδέλτια, τα οποία όμως αρνείται να παραλάβει, λέγοντας πως έχει το δικό του, κάτι που απαγορεύεται από την εκλογική νομοθεσία, κι εσύ βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή, που βρέθηκε μπροστά σου τέτοιο “φρούτο” και αρχίζεις να μηχανεύεσαι τον τρόπο, αντιμετώπισης αυτού, αλλά κυρίως,των τα “πάνθ΄ορώντων”, εκπροσώπων των κομμάτων, που στα χωριά, ευτυχώς τα γνωρίζουν αυτά και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν…..
Κι εκεί που λες ξεμπέρδεψα και του υποδεικνύεις ( στο μεταξύ κάθεται αμήχανος και δεν ξέρει τι να κάνει) να εισέλθει στο παραβάν, στηλώνει τα πόδια του και φωνάζει τον συνοδό του να μπούνε μαζί. Είναι η πιό κρίσιμη στιγμή για τον Δικαστικό Αντιπρόσωπο.
Εδώ παίζεται ή ίδια η ύπαρξη του. Εδώ τα κοράκια είναι έτοιμα να τον κατασπαράξουν, αν κάνει το λάθος να τους αφήσει, να μπουν μαζί στο κουβούκλιο.
Γνωρίζοντας καλά τις συνέπειες, εξαντλώ την υπομονή μου και ευγενικά υποδεικνύω στον συνοδό να περάσει και να περιμένει έξω. Αυτή είναι και η πρώτη νίκη του αντιπροσώπου.
Είναι η νίκη της αποφασιστικότητας του και ο θρίαμβος της αμεροληψίας του.
Και μπαίνεις μαζί, με την ( Λέγω την γιατί συνήθως οι μεγάλες γυναίκες παρουσίαζαν αυτό το πρόβλημα) ψηφοφόρο, μέσα στον περιφραγμένο με πανί περιμετρικά, ειδικό χώρο, τον κλεισμένο με το λεγόμενο παραβάν και την προτρέπεις να βγάλει από το εσώρουχό της, το καλά διπλωμένο μέχρι ασφυξίας ψηφοδέλτιο και να το βάλει στον φάκελο που εσύ κρατάς γιατί δεν ξέρεις αν έχει κάποιον δικό της. (Γινόταν κι αυτό)
Κι εκεί επάνω, που νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες σου έρχεται μια κατακεφαλιά που ούτε την περιμένες αλλά και που ούτε θα μπορούσες να την φανταστείς.
Η γυναίκα, ψάχνεται και ξαναψάχνεται, αρχίζει να ιδρώνει και κει που προσπαθώ να την καλμάρω, μου λέει τούτο το απίστευτο.
– Γιέ μου το ξέχασα σπίτι……
Κεραμίδα.
– Καλά της λέω, δεν πειράζει, έχουμε τα ψηφοδέλτια και τα βάζω όλα επάνω στον πάγκο και την προτρέπω να διαλέξει αυτό που ήταν το ίδιο μ΄αυτό που είχε ξεχάσει.
Κι εκεί που ανακουφισμένος, ετοιμάζομαι να βάλω στον φάκελο αυτό που θα μου υποδείκνυε, μου λέει και τούτο το εξίσου φοβερό, που δεν το χωρά ανθρώπινος νους!
– Δεν θυμάμαι ποιο πρόσωπο ήταν , στο χαρτί που είχα. ( αναβάθμιση του ψηφοδελτίου σε χαρτί) Τον Μητσοτάκη θέλω.
Αγανακτισμένος, γιατί περνούσε κι η ώρα. και δεν μπορούσα να φωνάξω μην και νομίζουν ότι προσπαθώ να την επηρρεάσω, ακαριαία της δείχνω ένα ψηφοδέλτιο….
-Τούτος είναι της λέγω αυστηρά και της δείχνω το πρόσωπο του Καραμανλή. Το παίρνει αμέσως, το διπλώνει, το βάζει στον φάκελο, και βγαίνουμε μαζί για την εκτέλεση του υπερτάτου καθήκοντος της!!!
Το κουσούρι που λέγαμε!
Από κει και μετά, έγιναν τα πρέποντα, φώναξα τον συνοδό της,την πήρε και απήλθαν κι εγώ να νιώθω τέτοιαν ανακούφιση, που μου είναι δύσκολο να σας την περιγράψω.
Δεν ξέρω, αν παρόμοιο περιστατικό έτυχε και σε άλλους δικαστικούς αντιπροσώπους, αλλά το βρίσκω εξαιρετικά απίθανο. Τουλάχιστον όλα αυτά τα χρόνια, κανείς δεν μου εξιστόρησε κάτι ανάλογο!
Ευτυχώς η ψηφοφορία συνεχίστηκε ομαλά και το μεσημεράκι απόλαυσα, ένα ωραίο γεύμα, με γαμοπίλαφο και στάκα και καλτσούνια και το βραδάκι, αφού πέρασα για την εναπόθεση του σάκου στο Πρωτοδικείο, ξεθεωμένος έριξα έναν μεγαλειώδη ύπνο και την επομένη το απογευματάκι με το πλοίο της γραμμής γύρισα στην Αθήνα.
Στις άλλες δυο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πάλι βρέθηκα στην Κρήτη. ‘Ηταν το Δημοψήφισμα και οι Δημοτικές και Κοινοτικές εκλογές. Μοναδικές εμπειρίες, με προεξάρχουσα την φιλοξενία των κατοίκων των χωριών, που είχα τη χαρά να φιλοξενηθώ. ‘Ηταν τα Καστελλιανά στο Νομό Ηρακλείου κι ο Θρόνος στην επαρχία Αμαρίου, του Νομού Ρεθύμνου, ένα ορεινό χωριό, κτισμένο πάνω στο οροπέδιο, που δέσποζε στην περιόχη και επόπτευε από ψηλά, την Αγία Παρασκευή το χωριό του Παττακού. Φιλοξενήθηκα στο σπίτι του εφημερίου του χωριού, ενός πεφωτισμένου ιερωμένου, συμμαθητή του Παντελή Πρεβελάκη.
Το βράδυ της παραμονής των εκλογών, ο γλυκύτατος αυτός λευϊτης, μου παραχώρησε την συζυγικήν του ευνήν κι ακόμα θυμάμαι τα λευκά πεντακάθαρα σεντόνια που είχε στρώσει η πρεσβυτέρα για να κοιμηθώ, που μύριζαν ροδόσταμο.
Άσε πια αυτό, το λιτό αλλά ξέχειλο από αγάπη και αρχοντιά βραδυνό φαγητό. Άγρια μανιτάρια και αυγά και ανθότυρο δικό του.
Αλλά και μια μοναδική συζήτηση θεολογικού περιεχομένου, με θυμίαμα πνευματικής ευωδίας και αναζήτησης, όπου χωρίς να το καταλάβεις ένιωθες το φτερούγισμα, κάποιας αόρατης δύναμης να σε κατακλύζει. Ήταν η μοναδική ίσως φορά, που μέσα από τα λόγια ενός πραγματικού αγίου, άγγιζα τη γήινη παρουσία, μιας υπερβατικής δύναμης, λυτρωτικής αλλά και πολύ ανθρώπινης.
Στάθηκα σ΄αυτές τις εκλογικές στιγμές, γιατι ήταν και οι πιο χαρακτηριστικές, από τις πολλές που βίωσα ως δικαστικός αντιπρόσωπος,
Μπορεί και να συνεχίσω……
Απρίλιος του 2022
