Μπορεί να κλονίστηκε το κόμμα του κάποτε αλλά ο ίδιος παραμένει ακλόνητος στις πεποιθήσεις του, δηλαδή στην αχαλιναγώγητη πλέον αλαζονεία του και την υβριστική του στάση απέναντι στο κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης [λες κι έχει ψύχωση με τον αρχηγό της]. Ο λόγος ασφαλώς για τον πρωθυπουργό, που είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του: «Κλονίστηκε και η Νέα Δημοκρατία την εποχή της κρίσης. Φτάσαμε να πάρουμε 18%, για να επιστρέψουμε στο 40% ακριβώς επειδή ανανεωθήκαμε χωρίς να εγκαταλείψουμε τις παραδοσιακές μας αξίες».

Ποιες είναι αυτές οι παραδοσιακές αξίες δεν χρειάζεται να τις απαριθμήσουμε, έρχονται όμως γύρω από μια υπέρογκη, πεφυσιωμένη εθνικοφροσύνη και μια απέραντη θρησκοληψία για τις οποίες κόπτονται καθημερινά στην τηλοψία -οι υπόλοιποι Ελληνες δεν είμαστε κατ’ αυτούς και τόσο Ελληνορθόδοξοι. Οπως εξάλλου δήλωσε ο υπουργός τους της (Αντι)ανάπτυξης, ο πολύς Αδωνις, ο Θεός τούς έσωσε και απαλλάχτηκε η Ελλάδα το 2019 από το «βδελυρό» κόμμα που ξεπήδησε από τους κόλπους της Αριστεράς. Ο θεός της αφέλειας και ευπιστίας αλλά και απογοήτευσης των Ελλήνων, έπρεπε να διευκρινίσει. Ας δούμε, κοντός ψαλμός, τι θα κάνει ο θεός [τους] αυτή τη φορά, που ο κόσμος δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Ενας πρωθυπουργός που αποποιείται κάθε ευθύνη και μεταβιβάζει τις ευθύνες της κακής πορείας της χώρας όχι στον ίδιο και τους ανεπαρκείς συνεργάτες του αλλά σε εξωγενείς παράγοντες [πανδημία, πόλεμο κ.ά.] αλλά και -κυρίως- στην αξιωματική αντιπολίτευση, ε, δεν φαίνεται να έχει μέλλον στην εξουσία· ίσως το οσμίζεται και εκεί να οφείλεται ο πανικός του και δεν μπορεί να κρατήσει τη γλώσσα του σε επίπεδα αστικής, τάχα, ευγένειας.

ΥΓ.: Ασφαλώς ο καθένας μπορεί να πιστεύει όπου θέλει και να αγαπάει την πατρίδα του -αυτό δεν έχει σχέση με τα καμώματα των πολιτικών της Δεξιάς, που εκμεταλλεύονται και τον σταυρό και τη σημαία.