Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε πάλι για το Παλαιστινιακό.
Εχουν δικαίωμα οι Παλαιστίνιοι να φωνάζουν; Ναι, έχουν.
Είναι στη γη που γεννήθηκαν και που γεννήθηκαν οι παππούδες τους και οι παππούδες των παππούδων τους και δεν έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα.
Ολοι έχουμε δει τον χάρτη με τα παλαιστινιακά εδάφη, πώς ήταν πριν το 1948, πώς έγιναν μετά τον Πόλεμο των έξι ημερών και πώς είναι σήμερα.
Η Παλαιστίνη έχει εξαφανιστεί αλλά οι Παλαιστίνιοι είναι ακόμα εκεί. Αυτό είναι που δημιουργεί την ένταση και την αγανάκτηση.
Ναι, λένε οι υποστηρικτές του Ισραήλ, αλλά το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να επιβιώσει σε μια εχθρική περιοχή.
Το επιχείρημα αυτό είναι του 1968. Σήμερα το Ισραήλ είναι σε φιλικότατη περιοχή. Καταρχάς δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, γιατί έχει τη στήριξη των ΗΠΑ.
Και, δεύτερον, έχει πλέον συνάψει συνθήκες ειρήνης και συνεργασίας με όλες τις γειτονικές αραβικές χώρες.
Πραγματικός εχθρός του είναι μόνο το Ιράν. Το οποίο όμως είναι και εχθρός των ΗΠΑ, κατά συνέπεια εχθρός όλου του κόσμου.
Δεν είναι λοιπόν εις βάρος του Ισραήλ οι συσχετισμοί.
Και τότε τι έχει να φοβηθεί το Ισραήλ από αγρότες και φτωχούς ανθρώπους;
Η απάντηση είναι τίποτα. Αλλά ο Νετανιάχου είναι χωμένος στα σκάνδαλα μέχρι τον λαιμό και ψάχνει πολιτικά ερείσματα.
Οπότε η βία και η εθνοκάθαρση εις βάρος των Παλαιστινίων τού δίνουν πόντους και πολιτική υποστήριξη.
Ξέρετε: «μπορεί να έχει ένα σωρό αρνητικά, αλλά είναι σταθερός ηγέτης και δεν διστάζει απέναντι στον εχθρό. Οπότε ας τον ξαναψηφίσουμε…».
Δεν διστάζει απέναντι στον εχθρό. Σωστά. Πόσο μάλλον που ο εχθρός είναι με σφεντόνες και ο Νετανιάχου είναι με άρματα μάχης και βομβαρδιστικά.
Ετσι λοιπόν, και με τη στήριξη του Τραμπ, ο Νετανιάχου ανέτρεψε κάθε είδους ισορροπία.
Και έχει ξεκινήσει έναν μεθοδικό πόλεμο εις βάρος του παλαιστινιακού λαού, χωρίς κανείς να τον πιέζει.
Αντίστοιχο με αυτόν που έκαναν οι Αμερικανοί έποικοι στους Ινδιάνους.
Με βασικό του στόχο να φάει την Ιερουσαλήμ.
Είναι η Χαμάς απεχθής και φανατική; Ναι, είναι.
Αλλά το Ισραήλ είναι που την έχει επιβάλει στη Γάζα, με τον αποκλεισμό.
Εχει δικαίωμα το Ισραήλ στην αυτοάμυνα; Φυσικά, θεωρητικά όλοι το έχουν.
Είναι αυτοάμυνα όμως να βομβαρδίζεις αμάχους; Ποιος το αποφασίζει αυτό;
Και είναι ποια είναι η απόσταση ανάμεσα στο δικαίωμα στην αυτοάμυνα και τα εγκλήματα πολέμου;
Διότι, ως απάντηση στις ρουκέτες της Χαμάς, το Ισραήλ βομβαρδίζει νηπιαγωγεία, νοσοκομεία, ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα, χωρίς κανένας να το ενοχλεί.
Καθώς και υποδομές στη Γάζα, πράγμα που οδηγεί μαθηματικά σε ανθρωπιστική κρίση.
Αυτή τη στιγμή έχουμε την εξής κατάσταση: η διεθνής νομιμότητα είναι με τους Παλαιστίνιους, αλλά όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου είναι με το Ισραήλ.
Οσο για τους ακροδεξιούς και τους ακροκεντρώους που υπερασπίζονται το Ισραήλ: Αυτό που υπερασπίζονται, στην πραγματικότητ,α είναι το δικαίωμα του ισχυρού να επιβάλει τη θέλησή του πάνω στον αδύναμο.
Και αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει με βαθιά πολιτισμικά και ρατσιστικά κόμπλεξ.
Και είναι θέμα ψυχανάλυσης. Δεν απαντιέται πολιτικά.
Και το άλλο επιχείρημα: είναι ο Νετανιάχου στρατηγικός μας σύμμαχος και εχθρός της Τουρκίας. Η απάντηση είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει.
Γιατί αν παραβλέπουμε το Διεθνές Δίκαιο για το δικό μας όφελος, κάποιος άλλος αύριο θα το παραβλέψει εις βάρος μας. Και δεν θα μπορούμε να το επικαλεστούμε.
