ΤΑ ΜΠΛΟΚΙΑ

Ειδήσεις και αναλύσεις από τη Λέσβο και την Ελλάδα με αριστερή ματιά!

Δεύτερο Θέμα Πολιτισμός

Στα χώματα του παππού και μετά…… Mykonos

Γράφει ο Κώστας Σκούρας

 

Το σύντομο διήγημα που ακολουθεί, στάλθηκε στο διαγωνισμό των εκδόσεων «ΙΑΝΟΣ» τον Ιούνιο του 2020. Είχε το γενικό τίτλο «ημερολόγια καραντίνας». Είχε επίσης έναν απαράβατο περιορισμό: Μέχρι 400 λέξεις. Γι αυτό κάποια μέρη του θα σας φαίνονται τηλεγραφικά. Δεν πήρα βραβείο. Τώρα που αρχίζουν τα σχολεία, μου ήρθε στο μυαλό και θέλω να το μοιραστώ με τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, τους παλιούς μαθητές μου και τους φίλους μου.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

 

 

«Μόλις τελειώσει η καραντίνα θα έρθουμε να σας βρούμε. Ξανασμίξαμε με το Γιώργο. Η απομόνωση και μια φωτογραφία που είχα με σας να κοιμάστε, τα έκανε όλα. Είμαι ευτυχισμένη. Μαρία.»

Μάλλον λάθος μήνυμα πήρα, σκέφτηκα.

Ήρθαν στο σπίτι μου. Η Μαρία, ο άντρας της και η πεντάχρονη κόρη τους. Μου θύμισαν την ιστορία.

Απρίλιος 2003. Εκδρομή του Γυμνασίου μας στον Όλυμπο. Πήραμε το μονοπάτι από τα Πριόνια και περπατούσαμε. Βρήκαμε χιόνια. Παίξαμε, γελάσαμε μουσκέψαμε. Μετά πήγαμε στο…. «Δίον» νομίζω, είπε η Μαρία. Μας έβαλαν σε μια ζεστή σκοτεινή αίθουσα να δούμε videο. Στα πρώτα λεπτά όλοι κοιμήθηκαν. Εγώ καθόμουνα δίπλα σας, νύσταζα αλλά ντρεπόμουν…. Γύρισα και είδα ότι είχατε κοιμηθεί και σεις! Μας φωτογράφισε ο Γιώργος. Δείτε πως κοιμόμαστε! Του καλού καιρού!…….

Αγαπιόμαστε από το Λύκειο, δάσκαλε. Παντρευτήκαμε κάναμε παιδί, χωρίσαμε. Προχτές είδαμε μαζί τη φωτογραφία και είδαμε και τη ζωή μας με άλλη ματιά. Ξανασμίξαμε.

Όταν μένει κανείς μόνος, κοιτάζει τα παλιά, κοιτάζει και μέσα του. Βρίσκει τις ρίζες και τα στηρίγματά του. Έτσι τα βρήκε και ο Αχμέτ, εικοσάχρονος φοιτητής στην Αργυρούπολη του Πόντου. Τον γνωρίσαμε τον Οκτώβριο του 2019. Μου έστειλε τη φωτογραφία που βγάλαμε στο ποτάμι της πανέμορφης πόλης.

-Με την καραντίνα έψαξα τις φωτογραφίες μου. Με θυμάστε;

-Γεννήθηκα στη Σαμψούντα το 1999. Ο παππούς μου το 1930. Μου έλεγε ιστορίες για τον πατέρα του, τον προπάππο μου Αλή. Ήρθε από τη Δράμα με την Ανταλλαγή. Εκεί είναι ο τόπος μας, μου έλεγε πάντα ο παππούς. Και εγώ έτσι νιώθω. Kostas, Drama, Athina, Acropolis, Lemnos!!!!!

– Μα θέλετε την Αγιά Σοφιά τζαμί, τη Μεσόγειο δικιά σας, πετάτε πάνω από τα νησιά μας. Τους πρόσφυγες τους χρησιμοποιείτε σαν πολεμοφόδια, απάντησα.

-Εγώ είμαι ο Αχμέτ και δεν θέλω τίποτα από αυτά. Ειρήνη θέλω και να έρθω μια μέρα να πατήσω στα χώματα του παππού. Και μετά …….φουλ για Mykonos.

Στο Forli, κοντά στη Μπολόνια ζει ο Sauro. Γνωριστήκαμε σε διακοπές στη Σκύρο το1984. Ήρθε στη Λήμνο, πήγαμε εμείς εκεί, γίναμε αδερφικοί φίλοι. Τα δελτία από την Ιταλία, έλεγαν αριθμούς νεκρών. Κουβέντα για τον Sauro. Ευτυχώς είναι καλά.

– Σε ένα καζάνι βράζουμε όλοι, και έχουμε κουβαλήσει μόνοι μας τα ξύλα για τη φωτιά, έλεγε η αγράμματη γιαγιά μου. Ό, τι και να γένει όμως ο κόσμος δεν χάνεται…

– Ξεκινώ για Αετομηλίτσα, Μονεμβασιά, Τασκένδη, Σαντιάγο, Μακρόνησο….

– Δικαιολογήστε μου υπέρβαση πέντε λέξεων. Για το Γεφύρι της Πλάκας ανησυχώ. Θα τελειώσει; Σκέφτομαι και τους μαστόρους χωρίς δουλειά……

 

Βιογραφικό σημείωμα

Στην Κυψέλη Καρδίτσας που γεννήθηκα το 1949, βρίσκεται η ψυχή μου. Στη Λήμνο που ήρθα το 1989 σαν καθηγητής χημείας σε Γυμνάσιο, βρίσκεται το σώμα μου και μία άλλη ψυχή. Και τις δύο τις αγαπώ το ίδιο. Οι σπουδές Χημείας στο ΕΚΠΑ με έμαθαν να ψάχνω τις λεπτομέρειες, τις αιτίες, και τα αθέατα στοιχεία των πραγμάτων και των καταστάσεων. Σαν καθηγητής αρχικά και διευθυντής αργότερα, υπολογίζω ότι γνώρισα πάνω από 1000 παιδιά. Σήμερα είναι σπουδαστές, εργαζόμενοι, γονείς, φίλοι. Παρακολουθώ τις ζωές τους. Όταν μου λένε «Με βοηθήσατε δάσκαλε» παίρνω τη μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά.

 

22-6-2020