Επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται’ κατά Πλάτωνα αλλά όχι και κατά Γεραπετρίτη. Πολύ καλύτερος στο ρόλο ο Βορίδης, αν και  θύμισε λόγω του επιδεικτικού του κυνισμού, συνήγορο μαφιόζικων υποθέσεων. Πρέπει να μελετήσει στην υποκριτική Κούγια.

Ο ίδιος ο κατηγορούμενος – «κουτο-Θωμάς» – ήξερε πως ό,τι έλεγε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του οπότε παράκαμψε κάθε αντικειμενικό στοιχείο επικαλούμενος τα  “άρρητα ρήματα” των Γραφών. Πρόκειται για λόγια που δεν μπορούν ούτε επιτρέπεται να ειπωθούν. Οι  υποκλοπές ως πνευματική εμπειρία, εκτός δηλαδή της σφαίρας δικαιοσύνης των ανθρώπων.

Αποτέλεσμα τούτων ήταν όπως διαβάζω, να απομείνει μόνο με Διαμαντοπούλου και Φλωρίδη, να σχολιάζουν τα σημεία στίξης ala Μπαμπινιώτης. Στο υπόστρωμα αυτών των οπτιμιστικών εκτιμήσεων βρίσκονται οι αναλύσεις για ολιγάριθμη πλουτοκρατία του 2%, που αγνοούν την ευρεία, κραταιά, κλεπτοκρατική, κοινωνική βάση του αντισύριζα μετώπου!

Ξεχνούν οι ‘ενθουσιώδεις’ τον αρχιερέα Σημίτη, τον Clooney Χρυσοχοίδη, τον πλανήτη Θεοδωρικάκο, τον techno Πιερακάκη, τον στοχαστή Σκέρτσο , τον chef Λιβάνιο, τον Τσακ-Νόρις Χαρδαλιά, τον αρχαιοπρεπή Γεραπετρίτη, τον Θεοχάρη των Πρεσπών και καμιά εκατοστή ακόμη ποικιλόμορφους  κυριακίστας. Σοσιαλιστικής καταγωγής όλοι τους κάνανε επί διήμερο, χωρίς κανένα φάλτσο, δευτέρα φωνή στο τριο-ΛΑΟΤΙΝΟ, στους μαρκοπουλομαραβέγιες και σε  άλλους ορκισμένους εχθρούς του φασισμού.  Ο σαφής κατά τα άλλα ΓΑΠ, θα θαύμασε πολλά από τα καμάρια που αυτοπροσώπως ανέδειξε!

Όμως ο μέγας θόρυβος περί συντριπτικού κατάγματος του αντισύριζα μετώπου ξέσπασε γιατί δυο -τρείς συνταξιούχοι θυμήθηκαν στα ύστερα ότι είναι επιστήμονες κι όχι dame de compagnie του Μαξίμου. Τους χειροκρότησε πλήθος συριζαίων όλων των φυλών, ωστόσο έλειψαν η Εύα – πνευματικό τέκνο του ενός- ο Ινδαρές που θα αποζημιωνόταν κάπως βλέποντας την στροφή του δευτέρου αλλά κι η νομικός κ Τουλουπάκη …

Μοιάζουν σαν να αναζητούν παρηγοριά στον οίκτο των διωκτών τους άνθρωποι πολιτικά και ηθικά ηττημένοι (de ja vu του1950;) Περιμένοντας παθητικά ένα δημοσκοπικό θαύμα που δεν έρχεται, ώρες-ώρες μοιάζουν έτοιμοι να ξαναρχίσουν τις εκκλήσεις για λήθη. Οπότε θα ακουστεί μοιραία το: ‘Τι Πλαστήρας τι Παπάγος;’

Στην πλευρά των ΚΑΤΗΓΟΡΩΝ

• Όσο σερβίρει ο ένας βοθρολύματα για καμπανίτη εξ Εσπερίας, ο άλλος αντιπαραβάλλει ένα ποτήρι με μόλις δυο-τρείς σταγόνες πρόσμιξης λυμάτων. Οι πολίτες αποστρέφουν το πρόσωπο από το δίλημμα και δεν επιλέγουν το λιγότερο κακό.
• 58% – 12% κατά  Rass  η υπεροχή του ‘πατριώτη’ Μητσοτάκη στα λεγόμενα εθνικά καθοριστική για το συνολικό αποτέλεσμα. Ο κ Μητσοτάκης αποτελεί την ‘Χαρά του Ακάρ’ κι όμως οι απέναντι έχουν εγκαταλείψει το μισό γήπεδο στον αντίπαλο, σαν την Βραζιλία που έφαγε τα επτά στο Μαρακανά! Τασία, Έβρος, καταψηφίσεις συμφωνιών κι εξοπλισμών, φράχτες και F 35 απαντώνται με το vintage σύνθημα: «βούτυρο ή κανόνια»!
• Παραμείνει ανύπαρκτη η κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ και μη ανιχνεύσιμη η παρουσία του στους κοινωνικούς φορείς, προς δόξα παλαιών και νέων κουμουνδουραίων. Πηγαίνουν μπάρα-μπάρα με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά ποσώς ενοχλούνται. Μάλιστα όσο πατώνει κανείς, τόσο προάγεται!
• Έχοντας κυβερνήσει πρόσφατα οι ακροατές του όλου αφηγήματος είναι επιφυλακτικοί σε αοριστίες.
• Η δοκιμασμένη λύση-υποκατάστατο με το πρόσωπο Τσίπρα (15 χρόνια μετά) ευλόγως δεν εκπλήττει πλέον.

Ούτε καν τα στοιχειώδη;

Πέρα όμως από τα παραπάνω πέντε σχετικώς δυσεπίλυτα, εμφανίζεται αμηχανία ακόμη και σε απλούστερα ζητήματα (θεωρητικώς). Έτσι παρατηρείται :

• έλλειψη κάθε διάθεσης αυτοκριτικής για ότι αποδοκιμάστηκε με αποτέλεσμα να σύρονται σε ένα remake των εκλογών του 2019
• εμμονή σε πρόσωπα κατασκευασμένης «δημοφιλίας» και συστηματική παρεμπόδιση ανάδειξης άλλων, εκτός κάστας.
• Ακραία μεροληψία όταν ο θιγόμενος από τον αντίπαλο είναι αξιωματούχος φραξιών ή ακόμη κι όταν πρόκειται για τρίτης ή τέταρτης τάξης υπαξιωματικό τους.
• απολίτικη εσωκομματική ανθρωποφαγία μηχανισμών (παρά την ψευδή νηνεμία) και συνεχιζόμενη κατατριβή μεταξύ συγγενών και φίλων, επιβεβαιωτική της καταλογιζομένης έλλειψης επαγγελματισμού.
• ψυχικό και προγραμματικό χάσμα με τους δυνητικούς εταίρους.

Στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι αυτά αποτελούν εσωτερικό μυστικό αλλά ουδέν κρυπτό υπό τον ήλιο. Ο «ήλιος» αυτός παγώνει τις καρδιές των ανθρώπων κι αφήνει στον ‘κουτοΘωμά’ ελπίδες ότι θα βγει από τις κάλπες κατήγορος αντί κατηγορούμενος. Και στην συνέχεια … θα τα βρει η υπηρεσία.