Δεν είναι ώρα για την αποτίμηση του αγώνα των εργαζομένων στα τηλεοπτικά κανάλια, δημοσιογράφων, τεχνικών, διοικητικών, διότι ο αγώνας συνεχίζεται. Ο αγώνας και η διαπραγμάτευση συνεχίζονται. Οι εργαζόμενοι είναι σε απεργιακή επαγρύπνηση και το αποτέλεσμα της νέας συνάντησης με τον υπουργό Στέλιο Πέτσα τη Δευτέρα θα καθορίσει τις εξελίξεις.

Η μάχη αυτή θα περάσει από πολλές φάσεις και εκφάνσεις το επόμενο διάστημα. Θα δοθούν πολλές αιτίες και αφορμές από την κυβέρνηση και τους συγκυβερνήτες του τόπου, τους καναλάρχες, που θα πυροδοτήσουν αντιδράσεις των εργαζομένων και των σωματείων τους. Εκείνο που προέχει, τώρα που «στη βράση κολλάει το σίδερο», είναι ο αγώνας αυτός να συνεχιστεί και να έχει θετικά και μετρήσιμα αποτελέσματα χωρίς να πέσει στη «λούμπα» της τακτικής του «όλα η τίποτα».

Άλλωστε ο αντίπαλος, καναλάρχες και κυβέρνηση, είναι ισχυρός, ενώ πολλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν τον αγώνα των εργαζομένων και την κοινωνική του διάσταση με τα φθαρμένα ιδεολογικοπολιτικά ερμηνευτικά τους σχήματα. Εκείνο που προέχει είναι η συνείδηση του προβλήματος ότι στόχος των καναλαρχών είναι να συνθλίψουν τα δικαιώματα των εργαζομένων πριν υπάρξει, αν υπάρξει, οποιαδήποτε συμφωνία ή επιβληθεί μια νέα κατάσταση για τα πνευματικά δικαιώματα.

Για πρώτη φορά οι εργαζόμενοι στα τηλεοπτικά κανάλια κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κοινό μέτωπο αγώνα. Δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί ενώθηκαν στη βάση της υπεράσπισης των (πενιχρών πλέον) εργασιακών, οικονομικών, ασφαλιστικών και επαγγελματικών δικαιωμάτων τους. Η 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση για πρώτη φορά είχε καθολική συμμετοχή.

Την ίδια ώρα την αλληλεγγύη τους εξέφρασαν συμμετέχοντας στις απεργιακές κινητοποιήσεις και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ και το Αθηναϊκό Πρακτορείο δίνοντας ταυτοχρόνως τον δικό τους αγώνα να μην υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι, απλοί εργαζόμενοι και γκόλντεν μπόις στην ΕΡΤ. Την αλληλεγγύη τους εξέφρασαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η Ν.Δ. μένει μόνη και έρημη να συμπορεύεται με τους καναλάρχες.

Οι εργαζόμενοι, στηρίζοντας τις Ενώσεις τους, με την ΕΣΗΕΑ στην πρώτη γραμμή αυτή τη φορά, κατάφεραν μέχρι σήμερα να σπάσουν την εφιαλτική ατζέντα για την προωθούμενη μείωση των θέσεων εργασίας καθώς και τη μετατροπή τους σε θέσεις εργασίας – λάστιχο.

Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δεσμευτεί -να δούμε αν και πώς θα υλοποιηθεί- ότι και οι 400 θέσεις εργασίας δημοσιογράφων, τεχνικών, διοικητικών, όπως προβλέπει το καθεστώς αδειοδότησής τους (4339/2015, Νόμος Παππά), θα είναι πλήρους απασχόλησης. Αν έμενε η αρχική ρύθμιση του Νόμου Πέτσα, όλες οι θέσεις εργασίας μπορούσαν, δυνητικά, να είναι μπλοκάκια και ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Το ότι οι καναλάρχες εμφανίστηκαν να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν θα μεταβάλουν τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας και ότι δεν θα κάνουν απολύσεις, ακόμη κι αν ήταν ειλικρινές -που δεν είναι-, τίποτα δεν θα μπορούσε να εμποδίσει μια διοίκηση, σημερινή ή νέα, να ξεχάσει τις υποσχέσεις της.  Έπεα πτερόεντα…

Οι καναλάρχες με τη στάση τους δεν στηρίζουν απλώς την εκλεκτή τους κυβέρνηση: νομοθετούν στο όνομά της. Αυτό δεν είναι ένα νομικό παράδοξο, είναι πρόβλημα δημοκρατίας.  Όσο αυτό γίνεται ευρύτερα κατανοητό, τόσο το καλύτερο για τη δημοκρατία, αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση, που αργά ή γρήγορα ίσως το κατανοήσει με επώδυνο τρόπο.

Η Ν.Δ., επί Καραμανλή, ήταν αυτή που θέσπισε τον βασικό μέτοχο, ενώ η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. αναγκάζεται να συγκυβερνά με τους καναλάρχες, όταν δεν ποδηγετείται από αυτούς, και να τους γεμίζει διαρκώς με δώρα. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν και οι υποφώσκουσες αντιφάσεις…

* Ο Σταύρος Καπάκος είναι γενικός γραμματέας του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ