Ηρθε και ο καιρός του Καιρίδη, βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, να αποδείξει ποιος πραγματικά είναι και τι κρύβεται πίσω από το σοβαρό τάχα, κομψευάμενο και δημοκρατικό [φιλελεύθερο] δήθεν ύφος του: ένας αληθής, ευκρινής φυλετισμός [ρατσισμός], που διαχωρίζει επιδεικτικά τους πρόσφυγες σε «αλλόθρησκους από τα βάθη της Αφρικής» και σε «χριστιανούς, λευκούς, Ευρωπαίους στην καρδιά της Ευρώπης». Προσπάθησε στη συνέχεια να τα μπαλώσει, λέγοντας κάτι ασυνάρτητα, ότι όλα τούτα τα θαυμαστά τα εξεφώνησε «κυνικά», καλέ, ότι η φράση του ήταν «πολιτικά ανορθόδοξη» [μπα;] και ότι όσοι τον ξεφώνησαν δεν καταλαβαίνουν ελληνικά [τα ελληνικά του!]. Εχει σημασία ότι ο εν λόγω βουλευτής είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – τι ακριβώς διδάσκει;

Η προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα δεν του επιτρέπει να αντιληφθεί τι ακριβώς ξέφυγε από το έρκος των οδόντων του – και μάλλον δεν έχει καμία διάθεση να ζητήσει συγγνώμη, από τους ψηφοφόρους του και από την ελληνική κοινωνία. Εχει όμως άποψη επί παντός του επιστητού και φιγουράρει καθημερινά σχεδόν στα τηλεοπτικά κανάλια [δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιο είναι το κανάλι της προτίμησής του, πόσο αγαπητός είναι από τους εκπομπάρχες αυτού του καναλιού]. Εβηξε, π.χ., ο Ερντογάν, στροβοκοιμήθηκε ξέρω ’γώ ο Πούτιν; Να καλέσουμε τον Καιρίδη να μας το αναλύσει, που έχει σφαιρική γνώση για τα πράγματα που μας περιβάλλουν, στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή αλλά και στο διεθνές στερέωμα. Εντάξει, τι καθηγητής θα ήταν διαφορετικά;

Η ιδεολογία του φιλελευθερισμού για την οποία κόπτονται στην κυβέρνηση δεν φαίνεται να είναι και όσο φιλελεύθερη – δεν μπορούν οι άνθρωποι να ξεφύγουν από τα βαριά, γνήσια, λαϊκά θέσφατα της Δεξιάς. Υποκρίνονται μόνο ότι είναι ποτισμένοι από φιλελεύθερες ιδέες, στην πράξη όμως δεν έχουν καμία σχέση με την κληρονομιά του Διαφωτισμού. Είναι γεγονός ότι είναι καλοί υποκριτές και υψηλού βαθμού ηθοποιοί. Οταν ξεγυμνώνονται όμως, μάλιστα από μόνοι τους, φανερώνεται σε όλους τι δεξιά κουμάσια είναι, πόσο υπηρετούν με ζήλο τα γνωστά τους συνθήματα – πώς να ξεφύγουν από τα παλιά, δοκιμασμένα κατατόπια;

Εχει γούστο όταν συμβαίνει αυτό. Εκνευρίζονται, αλλά τι να το κάνουν; Είναι πολλά τα φυντάνια αυτής της «ιδεολογίας» μέσα στην κυβέρνηση και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι μόνο τα ακροδεξιά στοιχεία που τη στελεχώνουν [στοιχειώνουν]. Tο ίδιο προφίλ του ευρωπαϊστή φιλελεύθερου είχε προσπαθήσει να εισαγάγει και ο υπουργός πλέον Χατζηδάκης, στα δύσκολα όμως δεν μπόρεσε να κρύψει και αυτός το δεξιό του υπόβαθρο. Δεν τα έχουν καλά με τα δικαιώματα οι άνθρωποι, με τις ανθρωπιστικές ιδέες, έτσι που έχουν βοσκήσει ελεύθερα στους λειμώνες της κυριαρχίας και της διοίκησης της Δεξιάς.

Παραμένει ως σημαντικό το γεγονός πόσο γυμνοί είναι οι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα, πόσο ψεύτικοι και ανειλικρινείς είναι στο βάθος τους, πόσο διαφορετική είναι η προσωπικότητά τους και η «ιδεολογία» τους από αυτές που πλασάρουν στους τηλεοπτικούς δέκτες κυρίως αλλά και στη Βουλή, όποτε συνεδριάζει. Παραμένει και τούτο το θυμόσοφο: καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια – ας σε λένε και Καιρίδη, ας είσαι και καθηγητής.