Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κακό, χειριστικό κόμμα, που σκυλεύει νεκρούς, όπως ο Κρέοντας στην «Αντιγόνη» ή όπως ο Μητσοτάκης με το Μάτι. Ένα απαίσιο κόμμα, που για να εκλεγεί ρίχνει ευθύνες στην κυβέρνηση ακόμη και για τις γυναικοκτονίες.
Και δηλαδή τι να κάνουνε; Να μυρίσουν τα νύχια τους να δούνε ποιοι είναι πιθανοί γυναικοκτ… δολοφόνοι. Δολοφόνοι είναι η σωστή λέξη. Να μυρίσουν τα νύχια του να δούνε ποιοι είναι πιθανοί δολοφόνοι και να τους φυλακίσουν προαιρετικά; Ή να τους καταδικάσουν και να τους αφήσουν ελεύθερους; Τυχαίο παράδειγμα αυτό.
Εχουμε γεμίσει δήθεν φεμινίστριες της πλάκας, σαν την Όλγα την Κεφαλογιάννη που δεν της άρεσε η συνεπιμέλεια. Αλλά η Νέα Δημοκρατία έχει μόνο μία τέτοια, οι άλλες είναι κανονικές. Ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μόνο τέτοιες και πολύ χειρότερες. Αυτή η Αγαθοπούλου, ας πούμε, που προσωπικά μού κάθεται στον λαιμό και τόσα χρόνια στη Βουλή φωνάζει για ισότητα και για ισότητα και τα βάζει και με τον κύριο Τσιάρα, που δεν του αρέσει ο όρος «γυναικοκτονία» και δεν τον εντάσει στον Ποινικό Κώδικα. Μη μιλήσω τώρα και για την Αννέτα την Καββαδία, που πάει σε όλα τα #metoo, ή την άλλη, τη Ρεπούση, που θέλει ίση αντιπροσώπευση ανδρών και γυναικών; Το Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής; Γιατί έχουμε και τέτοια εμείς. Ή τη Ρένα τη Δούρου, που είναι πασίγνωστο ότι φταίει για όλα. Μη θυμηθώ τώρα τον Βούτση, άντρα πράγμα, που μας θύμισε στο συνέδριο να ψηφίσουμε την τροπολογία των φεμινιστριών… Και οι άλλες, δηλαδή, χάλια είναι, η Φωτίου, πω πω, απαίσια. Κοινωνική πολιτική και βρεφονηπιακοί και γεύματα και βοήθεια στις μητέρες, άσε μας, χρυσή μου! Οι γυναίκες είναι βιολογικά προγραμματισμένες να μεγαλώνουν παιδιά, ακόμη κι αν τρώνε ξύλο. Ή αν δεν τρώνε φαγητό. Ή αν πεθαίνουν από τους συντρόφους τους.
Γυναικοκτονίες και γυναικοκτονίες… Και τα βάζουν και με τον Τσιάρα. Όλες, όχι μόνο αυτές που είπα. Μετά μας λέει η Νέα Δημοκρατία ότι κάνουμε πολιτική πάνω στις δολοφονίες των γυναικών. Καταλάβατε; Καταλάβατε πώς γινόμαστε ρεζίλι; Μια σειρά από τυχαία γεγονότα εμείς τα παρουσιάζουμε σαν κοινωνικό πρόβλημα. Όπως τη φτωχοποίηση, ας πούμε. Μερικά εκατομμύρια φτωχοποιήθηκαν απότομα κι εμείς επιμένουμε ότι είναι κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Έτσι και με τις δολοφονίες, που εμείς τις λέμε γυναικοκτονίες. Και φωνάζουμε ότι δεν υπάρχει ο όρος στον Ποινικό Κώδικα κι ότι δεν υπάρχουν δομές κι είναι, λέει, αβοήθητες οι γυναίκες. Βρε, άντε από κει!
Μας φταίει ο Τσιάρας εμάς. Όχι οι δικές μας οι φεμινίστριες. Ένα σοβαρό κόμμα θα μας διέγραφε όλες. Όλες, όμως. Και η ίση αντιπροσώπευση θα ήταν ανάμεσα σε άντρες. Εγώ, προσωπικά, ζητάω συγγνώμη που πολιτικοποιεί το κόμμα μου τυχαίες δολοφονίες κι ας λέει ο ΠΟΥ ότι πρόκειται για «επιδημία γυναικοκτονιών». Και να σας πω και κάτι; Θα παραιτηθώ. Ναι, θα παραιτηθώ και θα αρχίσω βελονάκι.
