Ερχονται στο φως για τους πολλούς τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, που απλώς αποδεικνύουν την παρακμή της φιλελεύθερης πολιτικής, της αναλλοίωτης Δεξιάς εννοείται, που προσπάθησε να ενδυθεί φιλελεύθερα ιμάτια για να παραπλανήσει τον κόσμο. Οι παραιτήσεις-αποπομπές κυβερνητικών και τοπικών στελεχών δεν απαλύνουν το βαρύ ατόπημα της Δεξιάς να χειραγωγεί δωροδοκώντας τους ψηφοφόρους [αυτό κι αν είναι δημοκρατική αξία…]. Και ο κάθε αφελής ή εύπιστος μπορεί πλέον να διακρίνει καθαρά [να βλέπει ολοφάνερα] το ποιόν και τη δημοκρατικότητα των νεοφιλελεύθερων: ρουσφετολόγοι, παλαιοκομματικοί· ποιος είπε ότι εξέλιπαν οι κομματάρχες, που καθόριζαν τις τύχες των συντοπιτών τους; -Πλήρης παρακμή. (Δεν ξεχνάμε βεβαίως την απαράδεκτη δήλωση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου για τα «δικά μας παιδιά».)

Αλλά εάν θέλαμε πραγματικά να απολαύσουμε την ηθική των αρχών και αξιών της κυβέρνησης οφείλουμε να μεταφερθούμε στον χώρο της Παιδείας, όπου δεσπόζει η «εισπήδησις» της Ελληνικής Αγωγής του Αδωνη Γεωργιάδη (με διδάσκοντες τον αδελφό του και ενίοτε τη σύζυγό του) στην επίσημη κεντρική (εθνική) παιδεία. Αφού πρώτα η Ελληνική Αγωγή αναγνωρίστηκε Κέντρο Διά Βίου Μάθησης, κάτι που σημαίνει ότι δικαιούται πόρους από το κράτος και την Ευρωπαϊκή Ενωση, γίνεται γνωστό ότι θα γίνονται μαθήματα και σε ανηλίκους και σε παιδιά (ακόμη και σε νήπια, διαβάζω στο αναλυτικό ρεπορτάζ του Κώστα Ζαφειρόπουλου στην «Εφ.Συν.» [χθες]). Πώς κάτι τέτοιο είναι δυνατό, αφού τα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης είναι μόνο για ενήλικους, το γνωρίζουν μόνο η υπουργός (ακόμη) Παιδείας, ο υπουργός (ακόμη) Ανάπτυξης αλλά και ο πρωθυπουργός (ακόμη – κι αυτός). Ολα μέλι-γάλα δηλαδή και ας γελάνε και οι κότες με τα μαθήματα που παραδίδονται σε αυτή την «Αγωγή», μαθήματα που πλήττονται από άχρηστη ελληνικότητα τάχα, αρχαιομανία και άλλα εθνικιστικά, σκοταδιστικά – επικίνδυνα, άρα.

Είναι καιρός, νομίζω, να παρέμβουν δραστικά οι εκπαιδευτικοί και όσοι σοβαροί άνθρωποι υπάρχουν ακόμη σε αυτόν τον τόπο για να μη γίνουμε και διεθνώς ρεζίλι των σκυλιών. Αμα όλος αυτός ο κυβερνητικός συρφετός δεν λογοδοτεί σε κανέναν θα καταλήξουμε οι περισσότεροι απαίδευτοι, μην πω αγράμματοι και απολίτιστοι συνάμα [δεν ξεχνάμε, αυτό δα έλειπε, την απερίγραπτη υπουργό Πολιτισμού], φτωχοί και μίζεροι, σαλεμένοι, ψυχοταρακουνημένοι και λοιπά… Κάποιος πρέπει να αντιδράσει, και μάλιστα δυναμικά, όχι με καταγγελτικές ρητορείες και κάθε είδους «αντιστασιακό» λόγο – χρειάζεται να γίνει κάτι σοβαρό και αποτελεσματικό, κάτι που να ταρακουνήσει και τις υπνώττουσες ή αδιαφορούσες συνειδήσεις.

Μπορεί αυτοί να έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι, να νομοθετούν κατά το [γελοίο] συμφέρον τους, μπορούν όμως οι εκπαιδευτικοί κυρίως, αλλά η διανόηση και ο Τύπος να ξεσηκωθούν και να αποτρέψουν, αν όχι τη φτώχεια, τουλάχιστον τη γελοιοποίηση στην Παιδεία και τον Πολιτισμό. Η ελληνική γλώσσα είναι απέραντη, απέραντος όμως είναι και ο πόνος της όταν βιάζεται από Ελληνικές Αγωγές και άλλες ανοησίες – γι’ αυτό λέω ότι κάτι πρέπει να κάνει ο πνευματικός [εννοείται εδώ και οι καλλιτεχνικός] κόσμος της χώρας· αυτοί είναι ικανοί να τα ισοπεδώσουν όλα διότι το μόνο που ξέρουν είναι το χρήμα και οι κάτοχοί του. Ποιος λαός, ποιες αξίες…