Το τρίτο λοκντάουν στην Αττική -ήρθε προτού η κοινωνία προλάβει να βγει από το δεύτερο- του Νοεμβρίου.
Τι είναι τα λοκντάουν; «Τεράστια σφυριά -δεν είναι χειρουργικά εργαλεία- με τα οποία χτυπάμε με δύναμη ολόκληρη την κοινωνία γιατί δεν ξέρουμε πού ακριβώς είναι το καρφί, δηλαδή τα κρούσματα», έλεγε πρόσφατα στο Φόρουμ Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής που διεξήχθη στη χώρα ο δόκτωρ Μάικ Ράιαν, εκτελεστικός διευθυντής Υγειονομικών Κρίσεων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Μία αναμφισβήτητα καταστροφική, αλλά εύκολη λύση. Και η κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει σε αυτές. Από τη μία η επιλεκτική ανάγνωση του Συντάγματος στο κομμάτι που «το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών» αποκλειστικά για τον κορονοϊό προκαλώντας «παράπλευρες απώλειες» σε άλλες όψεις της δημόσιας υγείας, όπως είναι τα καρδιαγγειακά ή τα ογκολογικά προβλήματα. Και από την άλλη, ο περιορισμός των ελευθεριών των ανθρώπων που έχει γίνει κύρια μέριμνά της, με τον κορονοϊό να έχει καταλήξει να είναι πολιτικό θέμα και την επιστροφή ενός κράτους «πατερούλη» που θεωρεί ότι οι ελευθερίες των ανθρώπων είναι υπό αίρεση.
Οχι, δεν μας κλείνει ο κορονοϊός, κύριε Μητσοτάκη, όπως αναφέρατε στο διάγγελμά σας, αλλά η επικίνδυνη επιλογή της κυβέρνησής σας να μη λαμβάνει εδώ και έναν χρόνο που ζούμε με τον Covid-19 κανένα απολύτως μέτρο για τη δημόσια υγεία: επιδημιολογική επιτήρηση (τεστ, ιχνηλάτηση, απομόνωση, καραντίνα), φροντίδα των κρουσμάτων και χώρο για τη λοιπή νοσηρότητα να διατηρεί το δικαίωμά της στη δημόσια περίθαλψη.
Ετσι, η αναφορά σας στο «τελευταίο μίλι προς την ελευθερία» δεν μπορεί παρά να ηχεί μακάβρια στα αυτιά της κοινωνίας μεταφέροντάς την στον πράσινο διάδρομο των μελλοθάνατων εγκλείστων στις φυλακές του Στίβεν Κινγκ στο «Πράσινο Μίλι».