Με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη, η ηγεσία της ΕνΔΕ τοποθετείται πολιτικά αλλά και κομματικά
Στα όρια ενός πολιτικού φανατισμού κινήθηκε δυστυχώς ξανά η νεοεκλεγείσα ηγεσία της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕνΔΕ) στην υπόθεση της αναστολής ποινής που έδωσε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (ΜΟΔ) μόλις το ίδιο καταδίκασε για δύο βιασμούς ανηλίκων τον Δ. Λιγνάδη. Με μια οργισμένη ανακοίνωση η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕνΔΕ αποφάσισε να κατατάξει στην κατηγορία της «της δημόσιας και ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗΣ για πολιτικές σκοπιμότητες προσβολή και διαπόμπευση της προσωπικότητας της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών, καθώς και των υπολοίπων Δικαστών της Συνθέσεως, που επί σειρά ετών κοσμούν την Ελληνική Δικαιοσύνη […]».
Η ανακοίνωση αυτή ήρθε μετά τις πάνδημες αντιδράσεις ολόκληρου του πολιτικού φάσματος για την αναστολή ποινής. Και ναι μεν ο κόσμος και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έκριναν ως ιδιαίτερα προκλητική αυτή την απόφαση που μάλλον δεν έχει προηγούμενο σε καταδίκες βιαστών, οι δε κυβερνητικοί παράγοντες και τα μιντιακά τους φερέφωνα απέδωσαν την απόφαση σε Νόμο του ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα χειρότερα στον καταργημένο εδώ και χρόνια Νόμο Παρασκευόπουλου.
Ολα αυτά όμως τα χυδαία ψέματα δεν υπέπεσαν στην αντίληψη της ηγεσίας της ΕνΔΕ ούτε και το πώς ξεφτιλίστηκαν οι ένορκοι, ο εισαγγελέας και ο ένας δικαστής που προχώρησαν στην καταδίκη. Κι έτσι η ηγεσία της ΕνΔΕ αισθάνθηκε μόνο την ανάγκη να καταφερθεί κουνώντας το δάχτυλο αποκλειστικά στη μία πλευρά των αντιδράσεων «[η ΕνΔΕ] άγεται στο συμπέρασμα ότι η συνεχιζόμενη δημόσια προσβολή της προσωπικότητας των μελών του ΜΟΔ ενέχει πολιτικές και μόνο σκοπιμότητες και είναι ξεκάθαρα ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΗ απ’ αυτούς που δεν επιδεικνύουν στοιχειώδη σεβασμό στους θεσμούς και η απαξίωση αυτών (θεσμών) αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή τους απ’ αυτούς που κινούνται στην κινηματική λογική παρελθόντων ετών, που κύριο χαρακτηριστικό έχει την πόλωση και τον διχασμό, απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι η Δικαιοσύνη είναι ένας ακόμα κρατικός μηχανισμός ενταγμένος στους σχεδιασμούς τους και ότι με την απειλή της δημόσιας διαπόμπευσης προσωπικοτήτων της Ελληνικής Δικαιοσύνης σε πλατείες και σε δημόσιους χώρους θεαμάτων θα εκβιάσουν τις αποφάσεις της προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, μετά την έκδοση της απόφασης του ΜΟΔ και θα χειραγωγήσουν τη Δικαιοσύνη, ώστε να αποφασίζει σύμφωνα με τις επιθυμίες τους».
Το μόνο που δεν είπε η ΕνΔΕ είναι ότι καταδικάζει την Αριστερά και τις παραφυάδες της. Ολα τα έχει περιλάβει η στρατευμένη πολιτικά αυτή ανακοίνωση, μέχρι και τις «πλατείες», υιοθετώντας το κυβερνητικό αφήγημα περί κινημάτων (άραγε η ΕνΔΕ αναφέρεται και στο κίνημα #MeToo;) περί δήθεν λαϊκιστών που διχάζουν κ.λπ.
Η απάντηση δόθηκε χθες με τον καλύτερο τρόπο από τον πρώην πρόεδρο της ΕνΔΕ Χρ. Σεβαστίδη που τόσο πριν όσο και μετά την εκλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη εξέδιδε αυστηρές ανακοινώσεις της ΕνΔΕ ακόμα και στο παραμικρό δείγμα προσπάθειας πολιτικών παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη ή επιθέσεων παντός τύπου στους λειτουργούς της. Στο σχόλιό του ο κ. Σεβαστίδης αναφέρει: «Η χθεσινή ανακοίνωση της Ενωσης είναι μια πρωτοφανής στα χρονικά κομματική τοποθέτηση. Χρειάστηκε πολλές φορές στο παρελθόν να υπερασπιστούμε συναδέλφους από τη στοχοποίηση που δέχτηκαν σε προσωπικό επίπεδο από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Οι ανακοινώσεις μας δεν έλαβαν ποτέ τον χαρακτήρα συλλήβδην πολιτικής καταδίκης, προφανώς διότι δεν είναι αυτός ο ρόλος της Ενωσης. Σήμερα, ξεκάθαρα πλέον, η πλειοψηφία λαμβάνει θέση επιθετική εναντίον όλων των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης και μάλιστα φτάνει στα ακραία όρια θεσμικής αμετροέπειας με το να καλεί τα πολιτικά κόμματα να λάβουν θέση. Η χθεσινή ανακοίνωση έχει ωστόσο ένα θετικό στοιχείο. Δεν μιλάει με μισόλογα, αλλά δείχνει απροσχημάτιστα τη νέα αντίληψη που θα κυριαρχήσει και θα καταστήσει τη μεγαλύτερη δικαστική ένωση έναν συνδικαλιστικό βραχίονα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Αυτού του χώρου που πριν μια εβδομάδα το δελτίο Τύπου ντράπηκε να ονομάσει, όταν υπουργός της κυβέρνησης καταλόγισε σκοπιμότητες στο βούλευμα του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου για τη Novartis, χυδαιολογώντας σε βάρος ανώτατων δικαστών».
Κακά τα ψέματα όμως. Ούτε η αντιπολίτευση ούτε τα ανεξάρτητα ΜΜΕ ούτε κανένας από τους παράγοντες του δημόσιου βίου δεν θα μπορούσε να προκαλέσει ή να κατευθύνει την αυθόρμητη οργή που εκφράστηκε από τον κόσμο (και) στα διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα (όχι στις πλατείες, αλλά στα θέατρα και στους συναυλιακούς χώρους). Ο κόσμος, που επί μήνες κυριολεκτικά «τρεφόταν» από τα τηλεδικαστήρια των καναλιών -υπό το αδιάφορο βλέμμα της Ενωσης- με την υπόθεση της παιδοκτόνου στην Πάτρα και με τις συκοφαντίες κατά εισαγγελέων και δημοσιογράφων «σκευωρών», ήταν φυσικό να εξοργιστεί μετά την απόφαση αναστολής ποινής που δόθηκε στην καταδικασμένο πρωτόδικα για βιασμούς ανηλίκων Δ. Λιγνάδη
Και για να τελειώνουμε με την υποκρισία. Είναι άλλο αυτό που λέει ο νομικός κ. Χειρδάρης και άλλοι νομικοί και δικαστικοί λειτουργοί για το ότι εφόσον προβλέπεται εδώ και πολλά χρόνια και είναι νομικά ορθό και σύννομο να αποφασίζει το δικαστήριο για αναστολή ποινής και όσο κι αν οργίζεται η κοινή γνώμη, δεν μπορεί να γίνεται αυτή η οργή αφορμή για ολοένα και μεγαλύτερη αυστηροποίηση των νόμων και των ποινών. Βλέπουν όλοι οι πολίτες εξάλλου πόσο αυτές οι κυβερνητικές επιλογές επηρεάζουν την αυξανόμενη βαριά εγκληματικότητα και την ατιμωρησία.
Δεν μπορεί, τέλος, να συνεχίζει η ηγεσία της ΕνΔΕ να παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει το πόσο ο κόσμος εξοργίστηκε διότι ένας επώνυμος και πρώην στέλεχος του υπουργείου Πολιτισμού Μενδώνη να είναι την επομένη της καταδίκης του ελεύθερος, όταν όλοι οι «ανώνυμοι» βιαστές (και ειδικά ανηλίκων) οδηγούνται έστω για κάποιο διάστημα στης φυλακής τα σίδερα.
