.

Το σκάνδαλο “Μητσοτάκης – Gate” συνέθλιψε λέξεις, έννοιες, θέσεις και θεσμούς, όχι όμως (προς το παρόν;) τον σκοτεινό προϊστάμενο της ΕΥΠ και την κυβέρνησή του 

 Τούτος ο Αύγουστος ήταν μια υψικάμινος πολιτικής γνώσης και αυτογνωσίας, που έκανε λιώμα λέξεις, έννοιες, θέσεις και θεσμούς:  μας είπαν ψέματα πολλά / ψέματα σήμερα μας λένε ξανά / κι αύριο ψέματα ξανά θα μας πουν / ψέματα μας λένε οι εχθροί μας, μα κι οι φίλοι μας με ψεύτικες αλήθειες μας κοιμίζουν, όπως τότε, στα πέτρινα χρόνια, τραγούδαγε ο Μίκης Θεοδωράκης. 

Τούτο τον Αύγουστο εμπεδώσαμε ότι στη μικρή – πικρή μας χώρα, βιώνουμε την «Αυτοκρατορία της Επιτήρησης», όπως την περιγράφει ο διευθυντής της Le Monde Diplomatique Ιγνάσιο Ραμονέ στο ομότιτλο βιβλίο του: «Οι δυστοπικές μυθιστορίες έλεγαν ότι μόνο με μια δικτατορία θα μπορούσαν να μας παρακολουθούν με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Παρ’ όλα αυτά, αυτές που μας παρακολουθούν – κι όταν λέμε παρακολούθηση, εννοούμε έλεγχο – είναι οι Δημοκρατίες».

Κι εμπεδώσαμε ότι, στην Ελληνική Δημοκρατία, ειδικά επί κυβερνήσεως Μητσοτακη, η διαφθορά είναι προστατευόμενο είδος. Κι εκείνοι που καταδιώκονται μέχρις εξαφάνισης είναι οι αντίπαλοί της, με πρώτη τη δημοσιογραφία, που επιμένει να βάζει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων αντί για το μέλι, όπως είχε πει προ μηνών ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας… 

Τέλος, βλέποντας τα εμπορικά αλισβερίσια* του παραιτηθέντος ανιψιού του Μητσοτάκη πίσω από την κουίντα του σκανδάλου Μητσοτάκης – Gate, εμπεδώσαμε αυτό που, προ δεκαετίας, είχε πει ο Ιταλός εισαγγελέας της «Επιχείρησης Καθαρά Χέρια» Πιερκαμίλο Νταβίγκο:

 «Οι πολιτικοί δεν σταμάτησαν να κλέβουν, αλλά έχουν σταματήσει να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν… Τώρα ζητούν με πείσμα το δικαίωμα να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν με μυστικότητα»… 

******* 

Τούτο τον Αύγουστο, διά στόματος Αλέξη Τσίπρα, μάθαμε ότι ο κος Μητσοτάκης δεν είναι απλά ένας επικίνδυνα «ανέμελος» πρωθυπουργός, αλλά ο προϊστάμενος μιας σκοτεινής ομάδας που λειτουργούσε (έτσι λειτουργούσε εξαρχής, και εφ’ όλης της κυβερνητικής ύλης, κι έτσι λειτουργεί και τώρα, λέω εγώ) ως εγκληματική οργάνωση, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και κάθε δημοκρατική αξία…

Μάθαμε ακόμα, ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν τέθηκε υπό παρακολούθηση επειδή είχε επαφές με Κινέζους δράκους, Αρμένιους ή Ουκρανούς μαχητές του Αζόφ, αλλά επειδή η εγκληματική οργάνωση είχε την πρόθεση να τον θέσει υπό «επιτήρηση» και, εάν προέκυπτε η δυνατότητα, υπό διαρκή πολιτικό εκβιασμό…

Κι ότι ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης δεν τέθηκε υπό παρακολούθηση για λόγους εθνικού κινδύνου, αλλά επειδή τόλμησε να ασχοληθεί, να ερευνήσει και να αρθρογραφήσει για τη νομοθετική πρωτοβουλία Μητσοτάκη να τροποποιήσει τους ποινικούς κώδικες, με πρόσχημα την αυστηρότερη αντιμετώπιση της ρίψης μολότοφ, αλλά στη πραγματικότητα προκειμένου να δοθεί ασυλία στα υψηλόβαθμα στελέχη τραπεζών, που αντιμετώπιζαν βαρύτατες κατηγορίες για ανοιχτές ποινικά υποθέσεις θαλασσοδανείων. 

Και μάθαμε ότι «η καταπληκτική ψηφιακή επανάσταση», στην οποία μας εισήγαγε το Διαδίκτυο και την οποία, με αφορμή την πανδημία Covid – 19, μετέτρεψε σε κορυφαία κυβερνητική μπίζνα (γεμίζοντας τον τόπο με αμφιβόλου χρησιμότητας ψηφιακές πλατφόρμες) ο Έλληνας πρωθυπουργός και… προϊστάμενος της ΕΥΠ κ. Μητσοτάκης, ανέτρεψε εντελώς το πεδίο της επιτήρησης, καθιστώντας την πανταχού παρούσα και εντελώς άυλη. Και, με την συνδρομή κακόβουλων λογισμικών τύπου Pegasus και Predator, απολύτως προσωποποιημένη και εξονυχιστική. 

 ******* 

Τέλος, μάθαμε – αν μάθαμε, αν συνειδητοποιήσαμε, αν καταλάβαμε – ότι είμαστε ένας λαός κουρασμένος, καθημαγμένος από τη δωδεκαετή οικονομική και υγειονομική περιπέτεια που υπέστη, και ότι τώρα, στην πλειονότητά μας, μοιάζουμε να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα, παθητικά, τις ληστρικές επιδρομές, το πλιάτσικο των κυβερνητικών ταγμάτων εφόδου στα ρημαγμένα σπίτια μας, στα αποδεκατισμένα εισοδήματά μας – σαν να μη νοιαζόμαστε αν μας επιτηρούν, αν μας σημειώνουν, αν μας παρακολουθούν: ούτε μια μικρή αυθόρμητη διαδήλωση, ούτε ένας οργανωμένος διαδικτυακός ξεσηκωμός κατά της φοβερής αντιδημοκρατικής εκτροπής που… κατοχυρώθηκε διεθνώς ως Μητσοτάκης – Gate!.. 

Όμως δεν μάθαμε – και κατά το μάλλον ή ήττον δεν θα μάθουμε ποτέ, ούτε κατά τη διάρκεια  της μεθαυριανής συζήτησης στη Βουλή – πότε ακριβώς, πόσες ακριβώς, και ποιες ακριβώς καταγραφές έγιναν σε βάρος του Ανδρουλάκη και του δημοσιογράφου Κουκάκη

● τι, ακριβώς, αυτές απέδωσαν, σε ποιους δόθηκαν, πώς χρησιμοποιήθηκαν

● πόσων άλλων, πολιτικών, δημοσιογράφων, δημόσιων προσώπων ή ιδιωτών τα κινητά τηλέφωνα ήσαν – είναι «επισυνδεδεμένα» (διάβαζε, παγιδευμένα) από την ΕΥΠ Μητσοτάκη

● με ποιά στοιχεία – ποιά αιτιολογία – έγιναν δεκτά τα αιτήματα παρακολουθήσεων των Ανδρουλάκη, Κουκάκη και των λοιπών επιτηρούμενων από την εισαγγελική λειτουργό που εποπτεύει την ΕΥΠ; 

Ναι, τούτος ο Αύγουστος ήταν μια πολιτική υψικάμινος που έκανε λιώμα λέξεις, έννοιες, θέσεις και θεσμούς: Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η τήξη γέννησε πιότερη γνώση και αυτογνωσία: 

τώρα, ψεύτικη δόξα μας τάζουν οι ψεύτες / μα κι οι φίλοι μας, μας κρύβουν την αλήθεια. / Πού πάμε με ψεύτικα όνειρα; / Καιρός να σταματήσουμε / καιρός να τραγουδήσουμε / καιρός να κλάψουμε και να πονέσουμε/ καιρός να δούμε!.. 

*Αναφορά στις αποκαλύψεις ερευνητών δημοσιογράφων για τις δοσοληψίες του παραιτηθέντος ανιψιού και Γενικού Γραμματέα του πρωθυπουργού με εταιρίες προμηθειών κακόβουλου λογισμικού.