Το αίτημα των εκλογών από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ιδίως μια στιγμή αυξημένης ρευστότητας και οξείας επιδείνωσης των συνθηκών ζωής των πολιτών λόγω ακρίβειας και πανδημίας, δεν είναι ένα συμβάν που θα ξεθωριάσει τις επόμενες μέρες. Είναι τομή στις πολιτικές εξελίξεις, κανένα κόμμα δεν μπορεί να το αγνοήσει. Ενδεχομένως, δρομολογεί τροποποίηση των πολιτικών συσχετισμών και ενισχύει προτάσεις διακυβέρνησης που πριν θεωρούνταν μη εφικτές.

Παραδόξως –ή και ευλόγως από μια άποψη– το κόμμα που, τώρα, είναι υποχρεωμένο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πρότασης είναι το προτείνον: ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Τον φέρνει ενώπιον-ενωπίω και με τις θετικές προοπτικές και με τα προβλήματά του, τα διάφορα ελλείμματα που έως τώρα τον καθηλώνουν. Έχει πάρα πολλή δουλειά και σε πολύ σύντομο χρόνο. Η πρότασή του είναι συγχρόνως μεγάλη ευκαιρία, ιδίως μπροστά στο συνέδριό του.

Βεβαίως το μεγάλο ατύχημα είναι ότι «μας κυβερνά κυβέρνηση, εν μέσω, πανδημίας, που δεν πιστεύει στο ΕΣΥ», όπου έχει «έλλειμμα εμπιστοσύνης και σοβαρό ζήτημα αξιοπιστίας». Και είναι όντως αδιανόητο ότι αυτή «θα κληθεί να διαχειριστεί ένα πέμπτο κύμα πανδημίας εν μέσω ακρίβειας». Ορθώς θέτει ο Αλέξης Τσίπρας όλα αυτά και ορθώς συμπεραίνει ότι «αυτό που διακυβεύεται είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής». Και άρα δεν έχει καμία βάση να εγείρεται θέμα «αν η χώρα θα μπορέσει να αντέξει εκλογές εν μέσω πανδημίας». Όλα αυτά ισχύουν και βασανίζουν το μυαλό της τεράστιας πλειοψηφίας της κοινωνίας. Ισχύει, όμως, και ότι προς το παρόν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πείσει, δεν έχει κερδίσει την ικανή αξιοπιστία και εμπιστοσύνη ότι αυτός μπορεί να δώσει λύσεις παρά το ότι, ιδίως για την πανδημία, έχει διατυπώσει προτάσεις.

Το αίτημα των εκλογών, που επιπόλαια ο Κ. Μητσοτάκης και αμήχανα απέδωσε στα «συνήθη των αξιωματικών αντιπολιτεύσεων», έρχεται να άρει μια αντίφαση μεταξύ της σκληρής κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της μη απαίτησης εκλογών. Το έθεταν αναλυτές, σκωπτικά κάποτε, φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι. Το έθεταν όμως και μέλη στις οργανώσεις του κόμματος ως ερώτημα. Ήταν, επομένως, μια πρωτοβουλία που ικανοποίησε και δημιούργησε ένα διαφορετικό κλίμα στον ΣΥΡΙΖΑϊκό κόσμο, συγκρατημένη αισιοδοξία και προσανατολισμό μάχης. Είναι μια καλή αφετηρία όπου όλοι συμφωνούν στην ηγεσία ότι πρέπει να αξιοποιηθεί χωρίς καθυστερήσεις.

Στο τραπέζι για συζήτηση, αυτή τη στιγμή, τίθενται πολλά. Επιλέγουμε μερικά: Το πρώτο, είναι να ξεκαθαριστεί ο προσανατολισμός της πολιτικής του. Έχει αποδώσει ο υπάρχων, δηλαδή η υπερεκτίμηση και, σχεδόν, μονοκαλλιέργεια προς τις μεσαίες τάξεις, ο προσανατολισμός προς το κέντρο; Έχει τηρηθεί η συνετή ρήση του Αλέξη Τσίπρα ότι το κέντρο μπορεί να κερδηθεί με ριζοσπαστική πολιτική; Μια διατύπωση του Χριστόφορου Παπαδόπουλου στην «ΕφΣύν» απαντά: «ο ΣΥΡΙΖΑ κατανάλωσε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, σε περίοδο πολλαπλών κρίσεων, διεκδικώντας ένα κοινωνικά άμορφο και πολιτικά απροσδιόριστο εκλογικό κοινό». Είναι καιρός ο ΣΥΡΙΖΑ να «ξαναδιαβάσει» τις έγκυρες αναλύσεις για το κοινωνικό προφίλ του 32% του 2019. Να κατανοήσει την πολιτική σημασία του άλματος από το 24,5% των ευρωεκλογών στο 32% των εθνικών και μετά το δημοσκοπικό 20%-24%. Να ξανασκύψει σ’ αυτό τον κόσμο, να σταθεροποιήσει το έδαφος εκκίνησης για τη μάχη προς τις εκλογές.

Το δεύτερο, είναι οι προγραμματικές καλά επεξεργασμένες θέσεις. Ο κόσμος θέλει να ξέρει τι ακριβώς σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε όλους τους τομείς, και πώς το τεκμηριώνει αυτό. Τι δεσμεύεται ότι θα καταργήσει, με τι νέο, ρεαλιστικό, σύγχρονο και ριζοσπαστικό θα το αντικαταστήσει. Αυτό εξασφαλίζει και το τρίτο που είναι διάλογος με την κοινωνία. Έχει προβλήματα, θέλει να ακούσει προτάσεις. Ανάπτυξη, ανισότητες, δικαιώματα, κοινωνικό κράτος, προστασία της φύσης κ.ά. είναι στην πρώτη γραμμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, καταρχήν, θέσεις γι’ αυτά αλλά μερικές που θεωρεί «μη δημοφιλείς» τις κρατά «στο υπόγειο» δεν τις παλεύει με θάρρος στην κοινωνία: ενίσχυση του κράτους, μεταναστευτικό, οικολογικά, προωθημένα δικαιώματα κ.ά.

Το τέταρτο, είναι ο διάλογος με τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Χρειάζεται κλίμα, προτάσεις για πρωτοβουλίες, υπομονή. Απάντησε, εύστοχα, ο Α. Τσίπρας στο Star όπου ρωτήθηκε για τον κ. Ν. Ανδρουλάκη. «Δεν βλέπω τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις σαν αντίπαλους», «ο μοναδικός αντίπαλος για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η δεξιά και ο κ. Μητσοτάκης» τόνισε. Ελπίζει κανείς να φθάσει αυτό το πνεύμα στο κόμμα και στον αριστερό Τύπο. Να προσληφθεί πολιτικά και από τη νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Η κατάκτηση αισθητότερης θέσης στο πολιτικό προσκήνιο έχει ευθύνη. Δεν δικαιολογείται, π.χ., μια από τις πρώτες θέσεις του νέου προέδρου ότι η ΝΔ μπορεί να κάνει κυβέρνηση και με την Ελληνική Λύση! Δηλαδή, να πάει η πολιτική ακόμη πιο δεξιά;

Το πέμπτο, ασφαλώς, είναι το ίδιο το κόμμα, να αναζωογονηθούν οι οργανώσεις των μελών, να «ζεσταθούν» οι υποστηρικτές και φίλοι του καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Η στιγμή είναι θετική μετά την πρόταση για εκλογές και την έναρξη των προσυνεδριακών εργασιών.