Γράφει ο Δημήτρης Λεοντής
Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ακραίοι οπαδοί συνήθως προέρχονται από διαταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον. Σε αρκετές περιπτώσεις εγκαταλείπουν το σχολείο, δεν μπορούν εύκολα να βρουν µια σταθερή δουλειά ή αυτή που βρίσκουν τη θεωρούν ψυχολογικά καταπιεστική και χωρίς προοπτικές μέλλοντος, με αποτέλεσμα να ψάχνουν καταφύγιο σε οργανωμένους συνδέσμους ακραίων οπαδών, ελπίζοντας να νοιώσουν ανακούφιση.
Η αίσθηση του ότι αξίζουν ως άτομα επιτυγχάνεται κυρίως μέσα από ενέργειες που φανερώνουν αρνητισμό, πρόκληση και αποκλίνουσα συμπεριφορά. Από την άποψη της αναπτυξιακής ψυχολογίας, σε ατομικό επίπεδο, δίνεται έμφαση στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά κυρίως των αγοριών, που επιζητούν την αίσθηση της δυνατής συγκίνησης, της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης απέναντι στις Αρχές και της προσωπικής ανεξαρτησίας.
Στη σημερινή του μορφή ο ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός είναι ένα μίγμα υποκουλτούρας και παραβατικής συμμορίας, διότι αποτελεί χώρο συμπύκνωσης και κανάλι εξωτερίκευσης του προβλήματος της βίας στις σύγχρονες αναπτυγμένες κοινωνίες. Το γενικότερο κοινωνικό κλίμα, η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, η αδυναμία κοινωνικοποίησης και ο φανατισμός, αποτελούν παράγοντες του γεγονότος ότι ο χουλιγκανισμός γεννιέται και μεγαλώνει μέσα στην κοινωνία. Η εκδήλωση αντικοινωνικών συμπεριφορών στα γήπεδα δεν είναι μια μονοσήμαντη κατάσταση αλλά μια διαδικασία αλληλεπίδρασης σειράς παραγόντων, όπως, οι προσδοκίες και οι αναμονές από την έκβαση των αναμετρήσεων, το νομοθετικό πλαίσιο, η στάση της αστυνομίας, το κλίμα που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, οι συμπεριφορές των αθλητικών παραγόντων, οι στημένοι αγώνες, οι αποφάσεις των διαιτητών κ.ά.
Συχνότερα ακούγεται από επίσημα χείλη μια τυπική καταδίκη των επεισοδίων και αμέσως μετά ο «επίσημος» της όποιας ομάδας θυμάται τα επεισόδια που έκαναν οι «άλλοι» και έμειναν ατιμώρητοι ή δεν τιμωρήθηκαν αυστηρά. Δηλαδή σε αυτό το θέατρο του παραλόγου δεν φαίνεται ουσιαστικά και ξεκάθαρα η ηθική και η πραγματική αποδοκιμασία του ταραξία από εκείνους, για λογαριασμό των οποίων υποθέτει πως ενεργεί, (επίσημη ομάδα, διοίκηση, παίχτες, προπονητές, υπόλοιποι οπαδοί). Έτσι η οπαδική βία δεν σταματά, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί το μίσος υποδαυλίζοντας τα ανθρωποκτόνα πάθη…
