Το 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εγγεγραμμένα 24.000 μέλη (μεγαλύτερο αριθμό δίνουν κάποια στελέχη). Στο 2ο συνέδριο ψήφισαν 15.500. Το 2016 ήταν μια περίεργη χρονιά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν στην κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝ.ΕΛΛ., εφάρμοζε μνημόνιο που έπληττε τις κοινωνικές ομάδες που αποτελούσαν προνομιακό γι’ αυτόν ακροατήριο και ήταν οργανωτικά συρρικνωμένος αφού είχε προηγηθεί η διάσπαση του 2015. Σήμερα, έξι χρόνια μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει 61.600 μέλη και στην εκλογή συνέδρων ψήφισαν 40.500 άτομα. Παρά την εκλογική ήττα του το 2019 και την αναπόφευκτη εσωστρέφεια που ακολούθησε, παρά τις χαμηλές επιδόσεις του στα γκάλοπ εκείνης της εποχής, κατάφερε να αυξήσει τον αριθμό των ενεργών μελών του.

Το 2022 ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην αντιπολίτευση, ζητάει εκλογές, μιλάει για κυβέρνηση συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, οι δημοσκοπήσεις τον δίνουν σταθεροποιημένο σε απόσταση επτά μονάδων πίσω από τη Νέα Δημοκρατία και στο εσωτερικό του υπάρχουν διαφωνίες και για τον τρόπο εκλογής του προέδρου και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής (από τη βάση, όπως έχει προτείνει ο Α. Τσίπρας, ή από το συνέδριο, όπως λέει η τάση της «Ομπρέλας») και για τις πολιτικές συμμαχίες. Με άλλα λόγια, για το ποια πρέπει να είναι η ατζέντα μιας κυβέρνησης συνεργασίας με προοδευτικό προσανατολισμό.

Με βάση τα στοιχεία που δίνουν οι λεγόμενοι προεδρικοί (συμπόρευση ρευμάτων και ομάδων με διάφορες ονομασίες), οι δυνάμεις που συμφωνούν με τις απόψεις του προέδρου του κόμματος στο θέμα της άμεσης εκλογής έχουν μεγάλο προβάδισμα. Σύμφωνα με την εκτίμησή τους ο συσχετισμός είναι 80%-20%. Διαφορετικά νούμερα δίνουν τα στελέχη της «Ομπρέλας» (65%-35%), χωρίς όμως να αμφισβητούν την υπεροχή των προεδρικών. Αλλωστε δεν πίστευαν ότι θα ανατρέψουν την κατάσταση. Θα δώσουν τη μάχη στο συνέδριο, αλλά δεν έχουν αυταπάτες.

Η ενότητα των κομμάτων, για την προστασία της οποίας ορκίζονται ηγεσίες, στελέχη, ρεύματα, τάσεις και φράξιες, εξαρτάται από τη συμπεριφορά και της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας. Αν η πλειοψηφία επιδιώξει να γίνει κυρίαρχη και να περιορίσει τον ρόλο της μειοψηφίας, αγνοώντας τις απόψεις της, μειώνοντας με οργανωτικές μεθοδεύσεις την επιρροή της στα καθοδηγητικά όργανα, δημιουργώντας συνθήκες πολεμικής αναμέτρησης, υπάρχει ο κίνδυνος της μετωπικής σύγκρουσης. Τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών με ιδεολογικές και πολιτικές προφάσεις οδηγούν, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές στο παρελθόν, στη διάρρηξη των δεσμών.

Από την πλευρά της η μειοψηφία οφείλει, εκτός από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της, να σέβεται τις δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις, να μην αδιαφορεί για τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στα μέλη και στους ψηφοφόρους του κόμματος, να αποφεύγει πρακτικές που ευνοούν τον πολιτικό αντίπαλο, να εξουδετερώσει το αίσθημα νοσηρής πικρίας που έχουν όλοι οι ηττημένοι και να μην υιοθετεί λογικές που διευρύνουν το χάσμα και έχουν ως αποτέλεσμα τις άγονες μάχες χαρακωμάτων. Τέλος, ο πρόεδρος πρέπει να είναι πρόεδρος όλου του κόμματος.

Ανάγωγα

Με αφορμή το μακελειό στο Σακραμέντο ο Τζο Μπάιντεν απευθυνόμενος στο Κογκρέσο δήλωσε: «Απαγορεύστε τα όπλα-φαντάσματα. Απαιτήστε έλεγχο ιστορικού για όλες τις πωλήσεις όπλων. Απαγορεύστε τα τουφέκια εφόδου και τους γεμιστήρες μεγάλης χωρητικότητας. Αναιρέστε την ασυλία των κατασκευαστών όπλων». Μην περιμένετε πολλά πράγματα. Είναι πολλά τα λεφτά που μοιράζουν οι εταιρείες όπλων σε γερουσιαστές και βουλευτές. Στη «μητρόπολη της δημοκρατίας», το δικαίωμα στην οπλοκατοχή είναι ισχυρότερο από το δικαίωμα στη ζωή.