Ένα σύνθημα είχε γεμίσει την προηγούμενη δεκαετία τους τοίχους της Αθήνας «Το λάιφσταϊλ είναι μαγικό. Από μηδενικό σε κάνει νούμερο». Τότε είχαν κατακλύσει τις οθόνες μας οι «κουτσομπολίστικες εκπομπές», οι ίντριγκες, οι τηλεπερσόνες. Και ήταν Δεκέμβρης 2008. Σε μία κοινωνία που έβραζε.

Τότε είχαν ξεκινήσει παρεμβάσεις στη «λάιφσταϊλ σκηνή»· παρεμβάσεις ενάντια στη «γρήγορη μόδα», τα «πειραματόζωα ομορφιάς», ενάντια στην εμπορευματοποίηση της μουσικής, ενάντια στον «τεμαχισμό» μοντέλων και στο σεξισμό, ενάντια στις διατροφικές διαταραχές… Αναδείχθηκε το σκοτάδι σε έναν χώρο που είναι γεμάτος φώτα. Εκείνες οι κινήσεις φαίνονταν σε αυτό το χώρο πολλές φορές «περιθωριακές», όμως τελικά το έκαναν το πρώτο ρήγμα. Από εκεί ξεκίνησε η οικολογική μόδα, η προώθηση της διαφορετικότητας, η αποδοχή της κάθε σεξουαλικότητας, η αλλαγή του «προτύπου». Και ύστερα ήρθε το #metoo και ο χώρος των θεαμάτων έγινε πρωτοπόρος ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση ή/και κακοποίηση. Οι χαραμάδες φωτός έγιναν αχτίδες ελπίδας, για μια νέα κοινωνία.

Τα τελευταία χρόνια, έχουν ριχτεί στο σκοτάδι πολλές φωνές. Δεν ακούγεται ο αντίλογος στην κυβέρνηση, δεν εμφανίζονται οι επιστημονικές απόψεις που δεν επιβεβαιώνουν το κυβερνητικό αφήγημα, δεν δίνεται λόγος στα σωματεία, στις κινήσεις πολιτών. Δεν αποτελεί είδηση οτιδήποτε δεν προβάλει το «έργο της κυβέρνησης». Ο χώρος της ενημέρωσης είναι μέσα σε μία γυάλα, η οποία διακοσμεί το πρωθυπουργικό γραφείο στο Μαξίμου. Δεν περνάει καμία είδηση.

Και να που από τον χώρο του θεάματος και του λάιφσταϊλ τη βρήκε η κυβέρνηση. Η Ναταλία Γερμανού φιλοξένησε στην εκπομπή της τον Ιάσονα Αποστολόπουλο, που ήταν να βραβεύσει για το έργο του στη διάσωση προσφύγων η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεν το έκανε ύστερα από κυβερνητική παρέμβαση. H Σίσσυ Χρηστίδου ήταν η μόνη που έδωσε βήμα από την εκπομπή της στην οικογένεια του Νίκου Σαμπάνη, του Ρομά που δολοφονήθηκε από αστυνομικούς, και εμφανίστηκε από τα ΜΜΕ ότι ήταν «επικίνδυνος, όπως όλοι οι Ρομά». Ο Χρήστος Δάντης τραγουδά για τον Ζακ Κωστόπουλο και κάνει έκκληση να συγκεντρωθούν χρήματα για τα έξοδα της δίκης, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα αποσιωπάται από τα κανάλια ότι δολοφονήθηκε από αστυνομικούς και πολίτες, σε κοινή θέα. Η Μαίρη Συνανατσάκη κάνει θέμα ότι δεν επιτρέπεται κανείς να βιντεοσκοπεί τα οπίσθια μιας γυναίκας που περνά από το πεζοδρόμιο, και δέχεται από δημοσιογράφους επίθεση ότι αυτοανακηρύχθηκε σε «αστυνομία των κινητών». Η Καίτη Γαρμπή κόβει στη μέση το τελευταίο της κομμάτι για να στείλει ένα μήνυμα σε όσες γυναίκες καταπιέζονται στη σχέση τους να φύγουν. Τέλος, η Σταρ Ελλάς Ραφέλα Πλαστήρα αποχωρεί από τον διαγωνισμό Μις Υφήλιος που γίνεται στο Ισραήλ, υπερασπιζόμενη την Παλαιστίνη.

Ο χώρος του λάιφσταϊλ βγήκε μπροστά. Χρησιμοποιεί το βήμα που έχει και δίνει φωνή σε όσους έχουν φιμωθεί. Ας δυναμώσουμε την ένταση, να ακουστούν. Η κοινωνία αντιδρά, και δεν μένει στις πόζες.