Αλέξης Τσίπρας: Του αγίου Αλέξιου σήμερα, 17 Μαρτίου και μαζί με τους πολλούς Αλέξιους και Αλεξίες, γιορτάζει και ο πρώην πρωθυπουργός και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός διαφέρει ως προς τα life style με την παραδοσιακή και τρόπον τινά «στερεότυπη» εικόνα που επικρατεί στο φαντασιακό των Ελλήνων πολιτών, ως προς την εικόνα που έχουν για το “πως πρέπει να είναι” ο ανώτατος άρχων της χώρας.
Παλαιότερα οι πολιτικοί αρχηγοί έκαναν επικοινωνιακά τρικ να εμφανίζουν πιο «ανθρώπινο», οικείο και φιλικό πρόσωπο προς την κοινωνία και όλοι θυμόμαστε τις φωτογραφίες του αείμνηστου Μιλτιάδη Έβερτ, με όλη την οικογένεια σε προεκλογικά φυλλάδια, ή το ζεύγος Καραμανλή να σερβίρει σφηνάκια πίσω από ένα bar. Κάποια στιγμή, κάπως τα έφερε η ιστορία και προέκυψε κι ένας πρωθυπουργός που έπρεπε να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ότι δηλαδή τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.
Ίσως προϋποθέτει το εκτόπισμα ενός Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν άφηνε κανένα περιθώριο να τον κατακρίνουν για το ζιβάγκο που φορούσε ή να διαθέτεις φίλια ΜΜΕ που να μην θεωρούν αμαρτία το να τρως ό,τι τρώει το πανελλήνιο και να μην κρίνουν την πολιτική σου αξία από το αν φοράς γραβάτα αλλά αν καταφέρνεις να ασκείς σκληρή εξωτερική πολιτική.
Πρόσφατα, με ανάρτηση του στο Instagram ο πρόεδρος έδειξε για πρώτη φορά, έστω και με μέτρο φυσικά, το περιβάλλον της οικίας του. Όλοι γνωρίζουν ότι κατοικεί στην Άνω Κυψέλη, αλλά δεν υπήρχε ίχνος εσωτερικής εικόνας. Η καμπάνια όμως #μένουμεσπίτι χαλάρωσε τις αντιστάσεις του πολιτικού για ιδιωτικότητα και επέτρεψε να φανεί έστω ένα σημείο της οικογενειακής του εστίας, αρκετό όμως για να πούμε ότι τελικά όντως είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Είδαμε ένα γραφείο και μία βιβλιοθήκη από αυτές που έχουμε όλοι μας και που δεν μας την έχει τοποθετήσει κανένας διακοσμητής. Και το πλάνο δεν μας το έστησε κανείς επικοινωνιολόγος. Δεν είδαμε «επιδεικτικά» τοποθετημένα έργα τέχνης μήτε επίμαχες εικόνες, αλλά τα συνήθη αντικείμενα που ακουμπάμε όλοι στα ράφια και στο γραφείο εργασίας που έχουμε κατ΄οίκον, όσοι τέλος πάντων διαθέτουμε ένα.
Τώρα αν η διαπίστωση, ότι ο εορτάζων είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, είναι υπέρ του ή κατά του, θα φανεί στο επόμενο χειροκρότημα, είναι γεγονός όμως ότι ζούμε σε μία εποχή που «εκπαιδεύεται» η κοινωνία να θεωρεί ότι είναι αρετή ο αρχηγό της να τρώει σφυρίδα ενώ αυτός καταναλώνει γαρδουμπίτσα μετά μανίας. Όπως και να έχει, εμείς ευχόμαστε Χρόνια Πολλά με υγεία. Και δώρο μας, ένα ηχητικό, αρκετών ετών πριν, που καταφέραμε να βρούμε και να βγάλουμε στον αέρα.
