Στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4.12 π.μ ο Νίκος Μπελογιάννης, με τρεις συντρόφους του, τους Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση, στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα, στο Γουδί και εκτελούνται “δια τυφεκισμού”.

Η κατηγορία για τους Καλούμενο και Αργυριάδη, ήταν ότι στο σπίτι τους ήταν κρυμμένοι οι ασύρματοι του ΚΚΕ, που  η ανακάλυψη τους έδωσε τη δυνατότητα στο επίσημο κράτος να “στοιχειοθετήσει” την κατηγορία της “κατασκοπείας”.

Πρόσωπο κλειδί στις υποθέσεις των ασυρμάτων ήταν ο Νίκος Βαβούδης, που όμως οι αρχές δεν κατόρθωσαν να συλλάβουν. Το Νοέμβριο του 1951, δυνάμεις της Ασφάλειας και του στρατού με επικεφαλής τον υπουργό Εσωτερικών Κ. Ρέντη εισέβαλαν στο σπίτι της Λυκούργου 39 στην Καλλιθέα, όπου έμενε η οικογένεια του Νίκου Καλούμενου, παράνομου στελέχους του ΚΚΕ. Εκεί, σε διαμορφωμένη κρύπτη, βρισκόταν και ο Νίκος Βαβούδης.

Σύμφωνα με μαρτυρία, αλλά και με δημοσιεύματα στον τύπο, ο Βαβούδης αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, για να μην πέσει στα χέρια της Ασφάλειας ζωντανός.

Προηγουμένως έκαψε έγγραφα που βρίσκονταν στην κρύπτη. Εξέπνευσε την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο Αγία Ολγα της Ν. Ιωνίας, όπως ανακοίνωσε η αστυνομία.

Από τον Μανταμάδο

Ο Νίκος Βαβούδης, ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, γεννήθηκε στη Ρωσία αλλά μεγάλωσε στο Μανταμάδο, το χωρίο της καταγωγής του πατέρα του. Η μάνα του ήταν Ρωσίδα. Αργότερα πήγε στον Πειραιά, δούλεψε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Εκλέχτηκε γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Συνελήφθη και φυλακίσθηκε στις φυλακές της Αίγινας, απ’ όπου δραπέτευσε το 1934.

Ο Βαβούδης πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, ως αξιωματικός του Βαλκανικού Τάγματος «Δημητρώφ» των διεθνών Ταξιαρχιών, στο πλευρό του «Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας». Μετά την ήττα του «Δημοκρατικού Στρατού Ισπανίας» ο Βαβούδης επέστρεψε στη Σοβιετική Ενωση. Συμμετείχε σε αποστολές στη Γιουγκοσλαβία παίρνοντας μέρος στον αγώνα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού ενάντια στη ναζιστική κατοχή.

Το 1944 ήρθε στην Ελλάδα ως μέλος της σοβιετικής αποστολής που είχε επικεφαλής το συνταγματάρχη Ποπόφ. Παρέμεινε παράνομος στη διάρκεια του αγώνα του ΔΣΕ και μετά τη λήξη του, αναλαμβάνοντας κομματικές αποστολές.

Ο Νίκος Βαβούδης δούλεψε στο μηχανισμό των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ στην Αθήνα ως ασυρματιστής, εξασφαλίζοντας την επικοινωνία των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ με την έδρα της ΚΕ που βρισκόταν εκτός Ελλάδας.

Το ΚΚΕ εκείνη την εποχή, κατάγγειλε τον Βαβούδη ως “πράκτορα του εχθρού”. Μέσω του Ρ/Σ «Ελεύθερη Ελλάδα» υποστήριξε ότι ο Ν. Βαβούδης δε σκοτώθηκε, αλλά φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Τη θέση αυτή στήριξε στο ότι ο Βαβούδης δεν κατέστρεψε τον κρυπτογραφικό κώδικα, αν και κατέστρεψε άλλα χαρτιά. Το 2011 η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ “αναγνωρίζει την ηρωική ιστορία του Ν. Βαβούδη στο ΚΚΕ και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και αποφασίζει την πλήρη αποκατάστασή του”.

Η συγκρότηση της οργάνωσης του ΚΚΕ στη Μυτιλήνη και η μαρτυρία του Βαβούδη

Στο κείμενο της αποκατάστασης που δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης ανάμεσα στα άλλα αναφέρει ότι “όταν ενηλικιώθηκε πήγε στον Πειραιά όπου έγινε μέλος του ΚΚΕ”, αυτό όμως δεν φαίνεται να είναι αληθές. Ο Βαβούδης είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ από όταν ήταν στο νησί, μάλιστα ήταν από εκείνους που συγκρότησαν, το 1927, την τοπική οργάνωση του στην Μυτιλήνη.

Στον (νέο) Ριζοσπάστη – μέσα Νοεμβρίου 1933) και με ευκαιρία του γιορτασμού, τότε, των 15 χρόνων του ΚΚΕ, δημοσιεύεται άρθρο, που ο Νίκος Βαβούδης έχει στείλει από τις φυλακές της Αίγινας, με τίτλο: “Από τους αγώνες του κόμματος μας στη Μυτιλήνη – η ίδρυση της τοπικής οργάνωσης”.

Το άρθρο είναι πρωτοσέλιδο και καταλαμβάνει όλη σχεδόν την αριστερά πλευρά της εφημερίδας, δείγμα της σημασίας που έδειχνε τότε του ΚΚΕ, τόσο στον ίδιο τον Βαβούδη, όσο και στην Λέσβο.

Σε αυτό ο Βαβούδης παρουσιάζει την προσωπική του μαρτυρία  για το πώς δημιουργήθηκε η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ στην πόλη της Μυτιλήνης το 1927, ως αποτέλεσμα της ανάγκης να μιλήσει “ενας από το κόμμα” σε εκδήλωση που οργάνωσε εκείνη την περίοδο η ΟΚΝΕ στην πόλη.

Γράφει ο Βαβούδης “σε πολλούς από εμάς επικράτησε η γνώμη ότι έπρεπε να μιλήσει ένας, εκ’ μέρους του κόμματος, αλλά κομματική οργάνωση δεν υπήρχε” . “Τότε” συνεχίζει ο Βαβούδης “η τοπική επιτροπή νεολαίας, σκέφτηκε ότι πρέπει να ιδρύσει κομματική οργάνωση”

Το κείμενο αυτό του Βαβούδη που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη τον Νοέμβρη του 1933 και το οποίο το υπογράφει με το όνομα του, από την στιγμή που ως φυλακισμένος δεν υπήρχε κανένας λόγος να κρύβεται, θα πρέπει να είναι από τα λίγα, αν όχι το μοναδικό δικό του κείμενο που δημοσιεύτηκε ποτέ. Επιπλέον παραθέτει μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για την ίδρυση των πρώτων πυρήνων του ΚΚΕ στην πόλη της Μυτιλήνης που γενικά είναι άγνωστοι σε πολλούς και πολλές. Και  από αυτή την άποψη λοιπόν αξίζει να το κατεβάσετε από εδώ (σε μορφή pdf) και να το διαβάσετε!