Ονομάζεται Γιώργος Ζέρβας.

79 χρονών, γέννημα-θρέμμα Μυτιληνιός – “Καγιανιώτης”.

Από μικρός στη βιοπάλη.

Τσαγκάρης, ζαχαροπλάστης, πραματευτής στα χωριά, εργάτης στα αλεύρια του νησιού και στην ΠΙΤΣΟΣ στην Αθήνα.

Μετανάστης στην Ελβετία για 12 χρόνια (1972-1984), μετά επιστροφή στα πάτρια εδάφη, τραυματιοφορέας στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης από το 1986 μέχρι το 2006, που συνταξιοδοτήθηκε.

Πατέρας τριών παιδιών, τα δύό άνεργα, προσπαθεί να ζήσει τρεις οικογένειες.

Επονίτης στη μεταπολεμική ΕΠΟΝ, μετά νεολαία ΕΔΑ και ΚΚΕες, με δράση στην Ελβετία στα χρόνια της χούντας, συνεχίζει μέχρι σήμερα στον Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πρέπει να έχει μείνει ούτε στιγμή στη ζωή του χωρίς κάποια δράση για τον συνάνθρωπο, για το γενικό καλό.

Τώρα με το “προσφυγικό” δίνει τα ρέστα του.

Ξύπνιος από της 5 το πρωί, τακτοποιεί στο μικρό του αυτοκινητάκι τα μπογαλάκια για τους πρόσφυγες: Ρούχα, παπούτσια, κάλτσες, παιδικές τροφές.

Τα παίρνει από το “ΠΙΚΠΑ”, από τη “Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο”, από την “Αλληλεγγύη για όλους” και μετά δρόμο για τις παραλίες της Νεάπολης μέχρι τη Κράτηγο για να “υποδεχτεί” τους βασανισμένους της γης.

Αλλά και ξέχωρα από το προσφυγικό, μέσω των αλληλέγγυων οργανώσεων θα εξασφαλίσει κάποια τρόφιμα κι ένα ρούχο για τους φτωχούς του ιδιαίτερου χωριού του, των Ταξιαρχών (Καγιάνι, στα τούρκικα).

Κυρ-Γιώργη, να σαι πάντα καλά.

Να ‘σαι, όπως μέχρι σήμερα, πάντα αεικίνητος, χαμογελαστός, γεμάτος ανθρωπιά και καλοσύνη!