Εκδίδουν ανακοινώσεις που παρουσιάζουν το Μόλυβο ως πεδίο κατεχόμενο από στίφη κουρελήδων. Αποκαλούν μόνοι τους το χωριό τους «Σπιναλόγκα», τόπο εξορίας των λεπρών. Αναρτούν στο διαδίκτυο, δημοσιεύουν στον Τύπο φωτογραφίες με τις παραλίες γεμάτες από ένα ατελείωτο σκουπιδαριό. Εκφράζουν ανοιχτά το μίσος τους σχεδόν για το σύνολο των εκατοντάδων εθελοντών, που προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες όχι μόνο στους πρόσφυγες αλλά στο σύνολο της κοινωνίας της Λέσβου, εξασφαλίζοντας την ομαλή διαχείριση του προσφυγικού.
Του Στρατή Πάλλη
Με μεγάλη λύπη διάβασα τις θέσεις της τοπικής ηγεσίας του Μολύβου – Πέτρας σχετικά με το προσφυγικό και τον τουρισμό. Με λίγα λόγια, προκειμένου να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη τουριστική δραστηριότητα, προτείνουν την «εξαφάνιση» του προσφυγικού προβλήματος, την αποστείρωση των χωριών τους από οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει το δράμα αλλά και το μεγαλείο ψυχής που εκδηλώνονται στη Λέσβο τους τελευταίους μήνες. Πασχίζουν να κατασκευάσουν μία εικόνα ότι «δεν τρέχει τίποτα» στα χωριά τους και ταυτοχρόνως κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να καταστρέψουν τη φήμη όχι μόνο τη δική τους αλλά ολόκληρης της Λέσβου!
Εκδίδουν ανακοινώσεις που παρουσιάζουν το Μόλυβο ως πεδίο κατεχόμενο από στίφη κουρελήδων. Αποκαλούν μόνοι τους το χωριό τους «Σπιναλόγκα», τόπο εξορίας των λεπρών. Αναρτούν στο διαδίκτυο, δημοσιεύουν στον Τύπο φωτογραφίες με τις παραλίες γεμάτες από ένα ατελείωτο σκουπιδαριό. Εκφράζουν ανοιχτά το μίσος τους σχεδόν για το σύνολο των εκατοντάδων εθελοντών, που προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες όχι μόνο στους πρόσφυγες αλλά στο σύνολο της κοινωνίας της Λέσβου, εξασφαλίζοντας την ομαλή διαχείριση του προσφυγικού. Εξωθούν τους εθελοντές να μετατραπούν από κήρυκες της ομορφιάς της Λέσβου και των ανθρώπων της σε εκφραστές απογοήτευσης και αποδοκιμασίας. Ορισμένοι μάλιστα «παράγοντες» με δημόσιες δηλώσεις τους έχουν ήδη καταστεί ηθικοί αυτουργοί για βιαιοπραγίες κατά των εθελοντών, ξένων και Ελλήνων. Δυσφημούν έτσι στα πέρατα της γης και τον τόπο τους και ολόκληρη τη Λέσβο.
Αντί να συνταχθούν με την ισορροπημένη και γόνιμη πολιτική του Δημάρχου Λέσβου, που συνδυάζει την ορθολογική διαχείριση του προσφυγικού με την άριστη προβολή της ομαλότητας και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού, αντί να εργάζονται δραστήρια, συντονισμένα και αθόρυβα για την εξάλειψη συνεπειών, καταφεύγουν σε μία κραυγαλέα αρνητική δημοσιότητα, αυτοκτονική για τους ίδιους και βλαπτική για το νησί στο σύνολό του.
Γνωρίζω βέβαια ότι οι παραπάνω προεστοί δεν εκφράζουν το σύνολο των κατοίκων Πέτρας και Μολύβου. Εκφράζουν μόνο τα ιδιοτελή συμφέροντα ορισμένων, όχι το συμφέρον του φτωχού εργαζόμενου που προσδοκά ένα μεροκάματο, όχι του σπιτιού με τα ενοικιαζόμενα, όχι του μικροεπαγγελματία.
Αυτούς τους οδηγούν σε οικονομικό θάνατο με την επιδιωκόμενη μετατροπή των δύο χωριών σε ιδιόμορφα τουριστικά γκέτο, σε κλειστές νησίδες αναψυχής, έξω από τις οποίες δήθεν επικρατεί το χάος και η απόλυτη αταξία. Εκφράζουν την προσωπική τους απανθρωπιά, την αξιοπεριφρόνητη άρνησή τους να προσφέρουν ένα ποτήρι νερό στον διψασμένο, να ντύσουν τον βρεγμένο με ρούχα στεγνά, να καθαρίσουν οι ίδιοι τις ακτές τους, να αναδείξουν την ομορφιά του τοπίου αλλά και της ψυχής των απλών ανθρώπων του χωριού τους.
Μετά από διαγωγές όπως οι παραπάνω, προσωπικά δεν έχω την παραμικρή διάθεση να επισκεφτώ την Πέτρα και το Μόλυβο. Η Λέσβος διαθέτει άπειρες δυνατότητες, άπειρες ομορφιές στη Μυτιλήνη και τη Θερμή, τη Σκαμνιά και το Μανταμάδο, τη Γέρα, το Πλωμάρι και τα Βατερά, την Καλλονή, την Ερεσό, το Σίγρι και τόσες άλλες. Με πιάνει δύσπνοια στη σκέψη ότι θα βρεθώ ανάμεσα σε τουρίστες Ολλανδούς στο Μόλυβο, ενώ θα ξέρω ότι διώχτηκαν κακήν κακώς οι Ολλανδοί διασώστες. Αυτή η απροσδόκητη ξενοφοβία, ο υφέρπων ρατσισμός μού είναι απεχθής. Δεν τον αξίζουν ούτε οι Πετρανοί ούτε οι Μολυβιάτες.
Οι παραλίες βόρεια και νότια της Μυτιλήνης, που δέχονται το τελευταίο διάστημα πρόσφυγες πολλαπλάσιους απ’ ό,τι ο Μόλυβος, λάμπουν από καθαριότητα χάρη στην άμεση επέμβαση των εθελοντών και του Δήμου. Το Μνημείο Αλληλεγγύης που θα κατασκευαστεί στην Κράτηγο θα προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες.
Οι πρόσφυγες, μετά τη συγκινητική υποδοχή τους στις ακτές, μετά την περιποίησή τους από τις οργανώσεις, μέχρι να αναχωρήσουν είναι ευπρόσδεκτοι στην πόλη, στα καταστήματα και στα ταξί, στα ενοικιαζόμενα δωμάτια και τα ξενοδοχεία, στα μπαρ και τα εστιατόρια. Άνθρωποι αξιοπρεπείς, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, κάνουν τα πρώτα βήματα στο νέο τους ξεκίνημα, σε περιβάλλον φιλικό που δε θα το ξεχάσουν. Μιλώ για τους εκατοντάδες χιλιάδες που περνούν απ’ το νησί και που μπορούν, μαζί με τους εθελοντές από τα πέρατα της γης, να γίνουν οι καλύτεροί μας πρεσβευτές στις νέες τους πατρίδες.
Εύχομαι στους ιθύνοντες της Πέτρας και του Μολύβου να αλλάξουν τακτική πριν είναι αργά. Να ενταχθούν, έστω και καθυστερημένα, στο μεγάλο κίνημα υπέρ της «Λέσβου της Αλληλεγγύης», που είναι ταυτόχρονα επένδυση στον ανθρωπισμό, τον πολιτισμό αλλά και την οικονομία του νησιού μας.
Θα είναι κρίμα, ενώ η Λέσβος διεκδικεί της Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και οι νησιώτες προτείνονται για Νόμπελ, κάποιοι Λακεδαιμόνιοι να στέκονται παράμερα ολοφυρόμενοι ότι η Σπάρτη άξιζε τύχη καλύτερη. Πραγματικά θα είναι κρίμα.
