Και όμως, σαν το χταπόδι που μπορείς να του κόψεις τα εφτά πλοκάμια, το ένα και μοναδικό που θα μείνει να είστε σίγουροι πως θα ξαναβγάλει άλλα εφτά. Οπότε, τι κάνουμε; Το δαγκάνουμε στην καρωτίδα για να ψοφήσει και το χτυπάμε στα βράχια γιατί κακό σκυλόψαρο ψόφο δεν έχει. Τα ναζιστόμουτρα της Χρυσής Αυγής ήθελαν τον δικό τους Λαμπράκη. Τον απέκτησαν με τον Τεμπονέρα και με τον Παύλο Φύσσα. Όπως όλοι οι ναζί, κατόπι διασκορπίστηκαν σε χωριστές ομάδες για να επιβιώσουν ως τάχα «διαφορετικοί». Όμως ο ναζισμός είναι μια αρρώστια που δεν φεύγει. Ζει με το αίμα εκείνων που σκοτώνει γιατί δεν έχει δικό του.

Οπότε, «Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των/ ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες . / Ποτέ από το χρέος μη κινούντες, / δίκαιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις…». Κι ο Φώντας Λάδης: «Αναριγούνε τα βουνά / κι ηρέμησεν ο λιόντας / κι αγέρι ο κόσμος σήκωσεν / τα νέφη καταλυώντας».

Και σήμερα είναι η μέρα που όλοι περιμένουμε με λαχτάρα, μετά μια δίκη εξονυχιστική, που κράτησε πέντε ολόκληρα χρόνια, αρχίζοντας με τους Αιγύπτιους ψαράδες και καταλήγοντας στον Παύλο. Η χαροκαμένη μάνα του ήταν η ίδια η Μάνα Κουράγιο του Μπρεχτ.

Και θυμήθηκα τη δεύτερη μαραθώνια πορεία ειρήνης: ένας ήλιος ανήσυχος, κόκκινος, μέσα από σύννεφα που κρατούσαν ακόμα κάτι απ’ τη σκοτεινιά της καραμανλικής νύχτας…

Είδα πολλές αυγές κι έγραφα άλλοτε ύμνους σ’ αυτό το πρώτο φίλημα της μέρας πάνω στο ξαγρυπνισμένο μέτωπο του ουρανού. Αλλά σαν την αυγή που ξημέρωσε πάνω απ’ την πορεία δεν μου έλαχε να ξαναδώ: μικρά σύννεφα που σε λίγο άρχισαν να βάφονται με το αίμα του Λαμπράκη. Ύστερα ο ήλιος πρόβαλε και το αίμα γίνηκε φως.

Αυτό το φως στο σημερινό ξημέρωμα είναι από το αίμα του Παύλου Φύσσα. Και θα ψάλλουμε έξω από το Εφετείο: «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ / και μυρσίνη συ δοξαστική / μη παρακαλώ σας μη / λησμονάτε τον Παύλο». Γιατί έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη.

Ο ίδιος ο ποιητής εξάλλου μας ενεθάρρυνε: «Ένα και δυο: τη μοίρα του ήλιου δεν θα την πει κανείς. / Ένα και δυο: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμε εμείς.»

* Ο Βασίλης Βασιλικός είναι συγγραφέας, βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία