Τι τα θες, τι τα γυρεύεις… Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε. Ένα σύστημα που σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύει την τεράστια αχρηστία του και την μολυσματική του ύπαρξη εναντίον των πολλών. Η περίπτωση της πανδημίας υπήρξε μια περίτρανη απόδειξη, αλλά είπαμε: τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Η περίπτωση του Ελληνικού και της Lamda Development συνεπώς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, ούτε βέβαια η «ερωτική» συνάφεια της επιχείρησης με την κυβέρνηση της ΝΔ. Πρώην σύμβουλος της Lamda είναι ο (διορισμένος επιτελικός) αρμόδιος υφυπουργός για το Ελληνικό. Πλήθος οι νομοθετικές ρυθμίσεις διευκόλυνσης της εταιρίας – που ας σημειωθεί μέχρι στιγμής δεν έχει βάλει φράγκο στην θεοποιημένη επένδυση – ακόμα και κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας και του Συντάγματος. Πως αλλιώς; Αφού είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε. Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο.
Γι’ αυτό και η Lamda που είναι καλής οικογενείας ανταπέδωσε την αβροδίαιτη κυβερνητική συμπεριφορά δωρίζοντας στο τόσο (εξ)υπηρετικό υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας «ένα ολοκληρωμένο σύστημα σάρωσης, αντιγραφής και σχεδίασης τοπογραφικών σχεδίων και χαρτών μεγάλης κλίμακας, με το αντίστοιχο λογισμικό και αναλώσιμα υλικά για ένα έτος» (ρεπορτάζ Σταυρογιάννη Λούλη, «Αυγή» 4/7/20020). Συνολική αξία του δώρου, 21.080,00 ευρώ, αλλά τι σημασία έχουν τα χρήματα (ιδίως των άλλων) μπροστά στην αρχοντιά.
Ένα τέτοιο δώρο όμως χρειάζεται και ανταπόδοση, έτσι συνεχίζοντας τις αβροφροσύνες, η κυβέρνηση κατ’ απαίτηση της Ελληνικό Α.Ε. και του υπουργείου Ανάπτυξης (του Άδωνη), γκρεμίζει, από τα πρώτα στην βουστροφική φαραωνίτιδα της επένδυσης, το κτίριο που στεγαζόταν το θρυλικό Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ). Αυτή η εποποιία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που χάρη σε εθελοντές γιατρούς και άλλο προσωπικό περιέθαλψε στα 8,5 χρόνια λειτουργίας του περισσότερους από 75.000 πολίτες που είχαν ανάγκη αλλά καμία δυνατότητα κάλυψης αυτής της ανάγκης. Βλέπεις η ανθρωπιά εμποδίζει την ανάπτυξη. Βεβαίως το ΜΚΙΕ θα μεταστεγασθεί σε χώρο που παραχωρήθηκε από τον Δήμο Γλυφάδας (και όχι από τον Δήμο Ελληνικού–Αργυρούπολης), αλλά στην ουσία πρόκειται για αγριότητα στην συμβολική της αναγωγή. Θα μπορούσε να μείνει και μόνο για μνημειακούς λόγους κοινωνικής ιστορίας, αλλά που! Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους είναι που πρέπει να γκρεμιστεί.
Να γκρεμιστεί ο χώρος όπου ακόμα και καρκινοπαθείς έδιναν και μοιράζονταν τα φάρμακά τους με τους άλλους που δεν είχαν, την ώρα που χόρευαν τα εκατομμύρια στο ΚΕΕΛΠΝΟ και τη Novartis. Γιατί είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε. Και στον καπιταλισμό–καζίνο χρειάζονται καζίνα, όχι κοινωνικά ιατρεία. Λίθος επί λίθου να μην μείνει. Να σβήσει η μνήμη κάτω από τους οδοστρωτήρες. Κι αν χρειαστεί να περάσουν και πάνω από την Τουλουπάκη, πάνω από την Βουλή και το Σύνταγμα, πάνω από την Δημοκρατία, κανένα πρόβλημα. Ειδικά τώρα που διαθέτουμε «ολοκληρωμένο σύστημα σάρωσης, αντιγραφής και σχεδίασης τοπογραφικών σχεδίων και χαρτών μεγάλης κλίμακας». Όχι βέβαια τόσο μεγάλης ώστε να χωράει και την ανθρωπιά των ανθρώπων, όμως αυτός είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε.
Έτσι κι αλλιώς, η ισότητα είναι αφύσικη, το είπε και ο Πρωθυπουργός από το ύψος του (αιρετού δια κληροδοτήσεως) αξιώματός του και των τριών χρυσοπληρωμένων πτυχίων του. Τι δεν καταλαβαίνεις λοιπόν «ακριβέ μου Ελπήνωρ! Ηλίθιε φτωχέ μου Ελπήνωρ!/ Ή δεν τους βλέπεις;».