Mετά το φιάσκο στη Βουλή, με την εμβόλιμη παρουσία του «μαχητή» του ΑΖΟΦ, ο πρόεδρος της Βουλής όφειλε να παραιτηθεί· εγγράμματος άνθρωπος φαίνεται και άρα κάποια ευαισθησία περισσότερο έπρεπε να τον διακρίνει. Τα «δεν ήξερα», «δεν πρόλαβα να ελέγξω», «δεν είχαμε στη Βουλή ουκρανομαθείς» και τα άλλα φαιδρά που επικαλέστηκε ως δικαιολογία, δεν επαρκούν για να διασώσουν την προσωπικότητά του και ως πολίτη και ως εκπροσώπου του τρίτου τη τάξει θεσμού του πολιτεύματος.
Θα πει κανείς, τέτοια ώρα τέτοια λόγια, ναι, αλλά δεν θα έπρεπε να εθιζόμαστε [και να επαναπαυόμαστε] στις λαϊκές μας παροιμίες -και να λέμε, ε, τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά. Σε κρίσιμα ζητήματα δεν έπρεπε να συμβαίνουν «αυτά», σε ζητήματα δηλαδή στα οποία κρίνεται η ίδια η δημοκρατία αλλά και το δημοκρατικό λαϊκό αίσθημα.
Εκείνο που μετράει, ψέλλισε ο πρόεδρος, εκ των υστέρων πάντοτε, είναι αυτό που μένει, η μεγάλη δηλαδή εικόνα, η παρουσία [με βίντεο] στο ελληνικό Κοινοβούλιο της ομιλίας ενός ηγέτη η χώρα του οποίου προσπαθεί να αντισταθεί στη ρωσική εισβολή.
Δυστυχώς ατύχησε ο αγαπητός πρόεδρος, διότι εκείνο που μένει, είναι η τσαπατσουλιά του προεδρείου της Βουλής και ο ερασιτεχνισμός της κυβέρνησης στο να διαχειρίζεται μεγάλα, πράγματι, εθνικά θέματα. Δεν θα απορούσε κανείς με τη στάση του κ. Τασούλα διότι -είναι χιλιοειπωμένο- έτσι λειτουργούν οι άνθρωποι της Δεξιάς, από τις λιγοστές όμως παρεμβάσεις του έχει διαπιστωθεί (;) η επάρκειά του στη χρήση της γλώσσας [και άρα της σκέψης;] και θα περίμενε κανείς μια ευαίσθητη αντιμετώπιση της γκάφας του -της μεγάλης του γκάφας [κατά το «μεγάλη εικόνα» του ιδίου].
Φαίνεται λοιπόν, έξω από τα μεγαλόφωνα «ιστορική μέρα», «ελευθερία ή θάνατος» που ακούστηκαν, πως για τον πρόεδρο της Βουλής δεν ήταν παρά μια ακόμη χαρούμενη μέρα για το ελληνικό Κοινοβούλιο, της οποίας απλώς δεν κατάλαβε τη σημασία και την ιστορικότητα. Και, ας παραβλέψουμε το φιάσκο, με την αυθαίρετη (;) παρουσία του ναζιστή «μαχητή» -θα ήταν μεγάλη εικόνα αν ο Ουκρανός πρόεδρος έκανε λόγο για τον διαμελισμό της Κύπρου, της κατεχόμενης Κύπρου· τσιμουδιά όμως, παρά κάτι γλυκανάλατα για νέα Φιλική Εταιρεία, ομογένειες και λοιπά. Ο κ. Ζελένσκι φάνηκε καλά δασκαλεμένος, ώστε να μη θιγούν οι γείτονές μας -ηθοποιός είναι, μαθαίνει καλά τους ρόλους που του ανατίθενται, ο δόλιος και αυτός· τι δόλιος, που έχει καταπνίξει κάθε δημοκρατική φωνή και πολιτική έκφραση στο κράτος [του:].
Οπως και να χαρακτηρίσει κανείς τον πρόεδρο της Βουλής για την παράλειψή του αυτή θα έχει δίκιο, αφού και οι ίδιοι οι δικοί του αποκάλεσαν ό,τι έγινε ως: φιάσκο, αστοχία, λάθος, παραφωνία, γκάφα -τι άλλο πρέπει να του πουν για να αναλάβει τις ευθύνες του; Δεν λέει κανείς ότι η παράλειψή του είναι εγκληματική -για ήθος [και ύφος] πολιτικό γίνεται λόγος, για ευαισθησία και αξιοπρέπεια, αν αυτά είναι κατανοητά, ορθά και σαφή.
