Η μικροψυχία κι εκδικητικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Το κόμπλεξ των ανερμάτιστων στελεχών της Δεξιάς αναδεικνύεται σε κάθε εκδήλωση της κοινωνικής ζωής του τόπου. Μισούν και θέλουν να εκδικηθούν κάθε πνευματικό άνθρωπο που δεν έχει σχέση με τη φτηνή κι αγοραία αντίληψή τους για τη ζωή, που τους θυμίζει με το έργο του την ανεπάρκεια και τη μιζέρια τους. Αυτό που συμβαίνει στην πόλη της Καβάλας, είναι χαρακτηριστικό του ήθους που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει η ΝΔ με την εξουσία που διαθέτει. Η πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Καβάλας, Φωτεινή Κόγια, κατέθεσε πρόταση για μετονομασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της πόλης, με στόχο να αφαιρεθεί το όνομα του Βασίλη Βασιλικού από αυτή. Η πρόταση σε βάρος του μεγάλου έλληνα συγγραφέα, που κατάγεται από το νομό Καβάλας, αποτυπώνεται στην πρόσκληση που στάλθηκε στα μέλη του συμβουλίου για την Παρασκευή 12/2, με θέμα τη μετονομασία της δημοτικής βιβλιοθήκης “Βασίλης Βασιλικός”, με το όνομα του πρώην δημάρχου της πόλης, Λευτέρη Αθανασιάδη. Όπως είναι ξεκάθαρο η πρωτοβουλία αυτή έχει συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο: πρόσφατα ο Βασίλης Βασιλικός τάχθηκε σε δήλωσή του υπέρ των αιτημάτων του φυλακισμένου απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.
Η εκλογή του Βασίλη Βασιλικού στις περασμένες εκλογές ήταν μια ικανοποίηση για μας τους Θασίτες, μιας και σπάνια βλέπουμε να εκλέγεται βουλευτής που κατάγεται από το νησί μας. Η ικανοποίηση αυτή αποτυπώθηκε και σε ένα κείμενο με τίτλο “Επιτέλους, ένας Θασίτης βουλευτής”, που δημοσιεύτηκε στο αφιέρωμα που έκανε για τον Βασίλη Βασιλικό το λογοτεχνικό περιοδικό «Μανδραγόρας», στο τεύχος 62. Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα του εν λόγω κειμένου:
“Το νησί της Θάσου έχει ένα βασικό μειονέκτημα σε σχέση με την εκπροσώπησή του στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μιας και ανήκει διοικητικά στο νομό Καβάλας, είναι πολύ δύσκολο να εκλεγεί Θασίτης βουλευτής, λόγω του μικρού πληθυσμού που έχει το νησί. Και, βέβαια, είναι πολύ δύσκολο οι Καβαλιώτες να ψηφίσουν Θασίτη υποψήφιο, μιας και ο απόηχος της ταξικής αντιπαράθεσης μεταξύ της πάμπτωχης αγροτικής Θάσου και της ακμάζουσας καπνεμπορικής Καβάλας του μεσοπολέμου παραμένει ισχυρός ακόμη και στις μέρες μας. Η εσωτερική μετανάστευση των Θασιτών εκείνης της εποχής δημιουργούσε και έναν ανταγωνισμό εντός της εργατικής τάξης, που αναζητούσε μεροκάματο στα καπνομάγαζα και στα εργοστάσια παστών ψαριών. Οι Καβαλιώτες εργάτες έβλεπαν με μισό μάτι τους Θασίτες, ως ανταγωνιστές στην αναζήτηση εργασίας κι έτσι παγιώθηκε μια ιστορική επιφυλακτικότητα, έως και αντιπάθεια, μεταξύ των γειτονικών πληθυσμών.
Στις διηγήσεις των παλιότερων, οι αναφορές σε βουλευτές από τη Θάσο δεν είναι κι οι καλύτερες. Περισσότερο αντίκτυπο είχε η επίσκεψη στο λεγόμενο «κόκκινο νησί» του κομμουνιστή δημάρχου Καβάλας, Μήτσου Παρτσαλίδη, η παρουσία του οποίου ξεσήκωσε τους ντόπιους που αψήφησαν το ασφυκτικό κλίμα και την τρομοκρατία της προδικτατορικής Δεξιάς και έσπευσαν να τον υποδεχτούν, παρά η πολύχρονη βουλευτική κυριαρχία στη Θάσο του βουλευτή της ΕΡΕ, Αύγουστου Θεολογίτη. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο στην, παραδοσιακά, Δεξιά πρωτεύουσα του νησιού τον τιμούν με έναν κακόγουστο ανδριάντα, έναν απρόσιτο εκφραστή της σκληρής Δεξιάς, που άφηνε τη γνωστή ρουσφετολογική διαδικασία στο δίκτυο των τοπικών του κομματαρχών και δεν είχε καμιά ουσιαστική σχέση με το νησί.
Αρκετά χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, στις εκλογές του 2000 και του 2004, εκλέχθηκε βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Τσίμας. Με πολλές αγωνιστικές περγαμηνές στην αντίσταση κατά της χούντας, ως μέλος του ΠΑΚ και μάλιστα του ένοπλου βραχίονά του, προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, ακολούθησε τον πολιτικό κατήφορο του ΠΑΣΟΚ ως πιστός εκφραστής της παπανδρεϊκής παράδοσης. Έχοντας, μάλιστα, πολλές διασυνδέσεις ως πρώην διοικητής της ΕΥΠ, βόλεψε σε διάφορες θέσεις στο δημόσιο πολλούς ψηφοφόρους του. Και φτάσαμε στις μέρες μας, όπου στις τελευταίες εκλογές εκλέχθηκε βουλευτής, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βασίλης Βασιλικός. Δεν είχα ακούσει ότι κι ο πατέρας του, ο Νικόλαος Βασιλικός, που είχε συμμετάσχει στη μικρασιατική εκστρατεία, είχε εκλεγεί βουλευτής του νομού Καβάλας με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1936 και ήταν υποψήφιος με το Συνδυασμό Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως (Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα) στις εκλογές του 1946, από τις οποίες ως γνωστόν απείχε το ΚΚΕ. Εργαζόμενος ως δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε και στην υπόθεση Πολκ, ως συνήγορος υπεράσπισης του Στακτόπουλου”.
Ζούμε σε μια περίοδο όπου μια ακροδεξιά κυβέρνηση επιχειρεί να ξεθεμελιώσει κάθε κοινωνική κατάκτηση, να εξαφανίσει κάθε ποιοτικό αποτύπωμα της Αριστεράς και του κινήματος, ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα κι ελευθερίες. Σ’ αυτό το ζοφερό περιβάλλον, ο συμπατριώτης μας βουλευτής Βασίλης Βασιλικός ύψωσε το ανάστημά του, αγνόησε το τρομοκρατικό κλίμα που προσπαθεί να επιβάλει το σύστημα Μητσοτάκη και τα δουλικά ΜΜΕ απέναντι στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα και υπέγραψε τη δήλωση συμπαράστασης στα δίκαια αιτήματά του. Αυτή η στάση του μάς κάνει περήφανους ως Θασίτες κι αναδεικνύει την εικόνα ενός βουλευτή που σέβεται την ιδιότητά του κι ενός ανεξάρτητου πνευματικού ανθρώπου, που δεν δειλιάζει μπροστά στην εξουσία!