Το πρωί του περασμένου Σαββάτου, με το νέο κύμα της πανδημίας να επελαύνει ορμητικό επιβεβαιώνοντας όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις, ο κ. Μητσοτάκης, εξήγγειλε από τηλεοράσεως το «τελευταίο που θα ήθελε να κάνει»: λουκέτο στην εστίαση στις «πορτοκαλί περιοχές» του υγειονομικού χάρτη, απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας για να τεθεί φραγμός στις μετακινήσεις από νομό σε νομό, καθολική χρήση μάσκας σε όλη την επικράτεια, υποχρεωτική τηλεργασία για το 40% των μισθωτών. Και όλα αυτά προκειμένου να αποφευχθεί, όπως είπε, ένα επώδυνο γενικό λοκ ντάουν. Ήταν το δωδέκατο μιας σειράς από πομπώδη διαγγέλματα, κύριος στόχος των οποίων ήταν να προσδώσουν κύρος στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησής του και στη ευθυκρισία του ιδίου προσωπικώς. Ούτε ένα μέτρο για ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με προσλήψεις και αύξηση των ΜΕΘ. Ούτε μια λέξη για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους χώρους δουλειάς, τον υπερσυνωστισμό στις σχολικές αίθουσες, τις επισφαλείς συνθήκες στα γηροκομεία.

Τέσσερις μέρες αργότερα, το πρωί της Τετάρτης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας απέκλειε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο ενός γενικού  λοκ ντάουν –το οποίο, ωστόσο, είχε αφήσει ανοιχτό ο ίδιος μόλις ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα, το πρωί της Τρίτης, μάλιστα σε κραυγαλέα αναντιστοιχία με τον υπουργό Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη, που, μιλώντας στο κανάλι της Βουλής την ίδια μέρα, χαρακτήριζε την ιδέα ενός γενικού  λοκ ντάουν «εξαιρετικά άστοχη» που «θα οδηγούσε σε μαρασμό της οικονομίας» με «σοβαρότατες δευτερογενείς συνέπειες». Λίγες ώρες μετά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του κ. Πέτσα, ο υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας προανήγγειλε, την Τετάρτη το βράδυ από τον ΑΝΤ1, γενικό  λοκ ντάουν για ένα μήνα, επιβεβαιώνοντας τις σχετικές διαρροές: «Αύριο ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει νέα μέτρα με βάση την εισήγηση των λοιμωξιολόγων».

Ολέθριοι χειρισμοί

Θα ήταν κωμωδία αν δεν ήταν το απόλυτο δράμα.

Δράμα ασυνεννοησίας, προχειρότητας και ολέθριων χειρισμών, που, πέραν όλων των άλλων, οδηγούν σε εκτροχιασμό την εμπιστοσύνη των πολιτών, με ό,τι αρνητικό μπορεί αυτό να σημαίνει για τη στοιχειώδη έστω συμμόρφωση του κοινού στα πλημμελή κυβερνητικά μέτρα. Η ανάθεση από την κυβέρνηση του έργου της αποσόβησης αυτού του ορατού πλέον κινδύνου στα έξι κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, διοχετεύοντας άλλα 2 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία τους, δεν θα αποδώσει αυτή τη φορά.

Κάθε ώρα που περνά η πραγματικότητα ακυρώνει κάθε προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισής της. Τα νέα κρούσματα κορωνοϊού έφτασαν τα 2.917 το τελευταίο –όσο γράφονταν αυτές οι γραμμές- εικοσιτετράωρο, οι καταγεγραμμένοι νέοι θάνατοι τους 29, ανεβάζοντας σε 702 τον συνολικό αριθμό των απωλειών, οι διασωληνωμένοι ασθενείς στις ΜΕΘ τους 187. Και το Εθνικό Σύστημα Υγείας στο χείλος της κατάρρευσης, επειδή η κυβέρνηση, παρά τις καυχησιολογίες της, αρνήθηκε να λάβει, όταν μπορούσε, τα απαραίτητα μέτρα ενίσχυσής του, μολονότι κατά γενική παραδοχή –και δική της— το φθινόπωρο η πανδημία θα επέστρεφε δριμύτερη.

Υπό το κράτος του φόβου της απώλειας κάθε ελέγχου, ο κ. πρωθυπουργός αποφάσισε τώρα ένα νέο γενικό  λοκ ντάουν, για να σωθεί ό,τι σώζεται από τη δημόσια υγεία. Επί ζημία μιας βαριά τραυματισμένης οικονομίας. Διαχωρίζει σήμερα δύο θεμελιώδεις πυλώνες του δημόσιου βίου, της κοινωνικής συνοχής, τους οποίους δεν φρόντισε χθες –όσο είχε με το μέρος του το χρόνο και τη συνετή στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και όχι μόνον αυτής— να τις χειριστεί ενιαία και με ισόρροπο τρόπο, οφείλοντας να γνωρίζει το στοιχειώδες: ότι αυτά τα δύο είναι απολύτως αλληλένδετα.

Με επικοινωνιακά κριτήρια

Δυστυχώς για τον τόπο και τους ανθρώπους του –αλλά και για τον ίδιο και το συνεχώς υποβαθμιζόμενο θεσμικό κύρος του— ο τρόπος που ο κ. πρωθυπουργός κοινοποίησε την απόφασή του να κηρύξει γενικό  λοκ ντάουν επιλέχθηκε, και αυτή τη φορά, με επικοινωνιακά κριτήρια. Ταπεινά επικοινωνιακά κριτήρια. Υπαγορεύτηκε από την πρόθεση να αποποιηθεί ο ίδιος την ευθύνη της απόφασής του αυτής, μεταθέτοντάς την στους επιστημονικούς συμβούλους του.

Ήταν επ’ αυτού περισσότερο από σαφής από το ξεκίνημα ήδη της κοινής συνέντευξης με τον καθηγητή κ. Τσιόδρα: «Είμαι με τον κ. Τσιόδρα για να καταδείξω ότι οδηγός στις αποφάσεις είναι τα επιδημιολογικά δεδομένα». Ομολογία αποτυχίας. Αποποίηση, μετάθεση των ευθυνών για τα λάθη και τις παραλείψεις του ίδιου και της κυβέρνησής του στον αποδιοπομπαίο κ. Σωτήρη Τσιόδρα –τον οποίο ανέσυρε εσχάτως από την αφάνεια στην οποία είχε περιπέσει αυτοβούλως (;)– για να του αναθέσει αυτόν τον άχαρο ρόλο. Έναν ρόλο που, δυστυχώς για το επιστημονικό του κύρος, ο κ. λοιμωξιολόγος επωμίστηκε πειθήνια, υποδυόμενος τον εκπρόσωπο μιας επιστημονικής επιτροπής τις απόψεις της οποίας επί του θέματος ο κ. πρωθυπουργός επιμένει να αποκρύπτει επιμελώς.

Αν, πάντως, κάτι δεν μπόρεσε να αποκρύψει ο κ. Μητσοτάκης ήταν η αγωνία που τον συνείχε σε όλη τη συνέντευξη για το πολιτικό αποτύπωμα της απόφασής του. Ήταν η νευρικότητα την οποία προσπαθούσε να κρύψει κάτω από επινοήματα επίπλαστης άνεσης και αυτοπεποίθησης. Με ατυχέστατο όλων –και  παταγωδέστερο- την προσφώνησή του προς τον συνεντευξιαζόμενό του καθηγητή Σωτήρη Τσίδρα, αποκαλώντας τον με το μικρό του όνομα: «Σωτήρη»… Επανειλημμένα… «Ίδε ο άνθρωπος»…

Κι εκείνος ο έρημος να το καταπίνει αγόγγυστα. Εγκαταλειμμένος στην ταύτισή του με τον Ολετήρα της επιστημονικής του υπόληψης –και Σωτήρα όλων ημών των υπολοίπων…

Θα ήταν κωμωδία αν δεν ήταν το απόλυτο δράμα.