Της Γεωργίας Λυμπέρη
Επίσημη πρώτη της άνοιξης! Εαρινή ισημερία , τώρα που “μας ήρθ’ η άνοιξη πικρή“… Μέρα κατά του ρατσισμού και παγκόσμια ημέρα ποίησης σκέφτηκε η γράφουσα έναν ποιητή των σχολικών βιβλίων που η γλώσσα του είναι λαϊκή και λόγια ,η ποίηση του αν και κλασική έστρωνε τον δρόμο για τη γενιά της επανάστασης …
Γιατί αυτός; Επειδή γράφει: ” ούτε σπίτια ,ούτε καλύβια , ούτε τσαντίρια στο μεγάλο αφεντοπάλατο της πλάσης μια μονάκριβη σκέπη μου ο ουρανός…” ο ποιητής που ύμνησε τους καταφρονεμένους πριν καθιερωθεί η παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού, που ύμνησε τη φύση πριν τους οικολόγους , που μίλησε για την εξέγερση, χωρίς να βγει στον δρόμο, αλλά βγάζοντας όλους τον Φλεβάρη του ’43…
Κωστής Παλαμάς για την ημέρα κατά του ρατσισμού, για την ημέρα της ποίησης, για την εαρινή ισημερία …
Αλήθεια, τι τις θέλουμε τις παγκόσμιες ημέρες; Για να ξεγελιούνται συνειδήσεις; Να γίνεται ένα πανηγυράκι; Να γράφονται δύο κουβέντες, καλή ώρα, να νιώθει καθείς συμμέτοχος, σπουδαίος, να μεγεθύνει τη μικρότητά του την ώρα που ο ρατσισμός είναι καθημερινός και οι ποιητές “είθισται να δολοφονούνται“…
Μέχρι να σταλεί το γραπτό πέρασε ο τριπλός εορτασμός κι ήρθε η μέρα του νερού να ξεπλύνει την ντροπή των ημερών, αλλά με ιδιωτικοποιημένα ύδατα γίνεται μπουγάδα; Γι ” αυτό “μην αμελήσετε πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία”