Με την εκπάγλου καλλονής ευρωβουλευτή, που συνελήφθη με την αίγα στην πλάτη, όπως και με τον σφίχτη σύντροφό της και με όλους τους αιρετούς ή φυτευτούς λειτουργούς του Ευρωκοινοβουλίου που εμπλέκονται στο QatarGate, κουμπώνει απόλυτα η πιο θρυλική ατάκα του Μπρεχτ από την «Οπερα της πεντάρας»: ο Μάκι Μέσερ (ή Μακίθ ή Μακ ο Μαχαιροβγάλτης) πάει στην κρεμάλα, αλλά λίγο πριν από το μοιραίο, που τελικά δεν επέρχεται, λέει το απαράμιλλο: «Πάω στην κρεμάλα επειδή έκλεψα δυο δεκάρες κι αυτοί που κλέβουν τον ιδρώτα του κοσμάκη θα πεθάνουν στα κρεβάτια τους. Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας; Σκότωσα για να μη με σκοτώσουν κι αυτοί που σκοτώνουν για να κερδίσουν έχουν αγάλματα στις πλατείες».
Κατ’ αναλογία, και χωρίς την παραμικρή διάθεση να αλαφρύνω τη θέση των φτηνά εξαγορασμένων ευρω-αξιωματούχων, μπορούμε να θέσουμε τα ερωτήματα: τι είναι τα 5-6 εκατομμύρια που -μέχρι στιγμής- κατηγορούνται ότι πήραν για να πουν τον καλό τους λόγο για το αιματηρό Εμιράτο μπροστά στην ίδια τη διοργάνωση του Mundial στο Κατάρ; Τι είναι τα χαρτζιλικάκια για χαλαρότερη βίζα, για μια ευνοϊκή έκθεση ή για δυο λεπτά γλείψιμο στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ του σεΐχη αλ Θανί μπροστά στα 200 δισ. δολάρια που κόστισε το ακριβότερο Mundial της Ιστορίας; Τι είναι το σκάνδαλο Καϊλή μπροστά στο σκάνδαλο Πλατινί, δηλαδή στο ξεπούλημα της διοργάνωσης από τη διεφθαρμένη μέχρι μυελού οστέων ποδοσφαιρική «Διεθνή»;
Τι είναι τα στραβά μάτια των ευρωβουλευτών για το εργασιακό μακελειό στο εμιράτο μπροστά στην ολική τυφλότητα των ηγετών, του Σολτς, του Μητσοτάκη κι όλων όσοι έδωσαν γην και ύδωρ για το αέριο του Κατάρ; Τι είναι η δυσωδία της Ντόχα μπροστά στης ευρωπαϊκής νομενκλατούρας την μπόχα; Αυτά θα έλεγε ο Μακίθ αν τον συλλάμβαναν στις Βρυξέλλες ή στην Ντόχα. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα γλίτωνε την κρεμάλα.