Η δική μας Αριστερά απευθύνεται και στοχεύει στη δημιουργία κριτικά σκεπτόμενων πολιτών που θα μπορούν να μετατρέπουν τις ιδέες σε υλική δύναμη
Είναι πολύ νωρίς για να έχουμε μια ολοκληρωμένη αποτίμηση της εκλογικής μάχης και του αποτελέσματος της 7ης Ιουλίου. Χρειάζεται να το δούμε με ψυχραιμία και υπάρχει χρόνος για να συζητήσουμε τόσο στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τους πολίτες. Αλλά μπορούμε να κάνουμε μερικές επισημάνσεις που είναι απολύτως ξεκάθαρες.
Η ψήφος ήταν αυστηρά ταξική. Ας δούμε τι ψήφισαν η Δυτική Αθήνα, ο Βύρωνας, η Καισαριανή και τα βόρεια προάστια. Άνθρωποι που έζησαν την αγριότητα των Μνημονίων στήριξαν το κόμμα που προσπάθησε να αλλάξει την καθημερινότητά τους. Αναγνώρισαν δηλαδή πως η απελθούσα κυβέρνηση ήταν ταξικά προσανατολισμένη στη στήριξη των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων.
Οι νέοι πολίτες ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Με ποσοστά που αγγίζουν περίπου το 40%, οι πολίτες μέχρι την ηλικία των 35 ετών κατάλαβαν ποιος δούλεψε για το μέλλον τους. Είναι το πλέον μορφωμένο και απαιτητικό τμήμα της κοινωνίας και αυτό θα πρέπει να γίνει το εφαλτήριο για τη μαζική πολιτική συμμετοχή τους.
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν καταλυτική και κυριολεκτικά ανέτρεψε σε μεγάλο βαθμό την απολύτως αρνητική εικόνα της κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες. Αυτό είναι το μεγάλο χαρτί του κόμματος, αλλά και μεγάλο πρόβλημα για ένα μεγάλο κόμμα της Αριστεράς. Χωρίς μια δυναμική και μεγάλη ομάδα στελεχών υψηλού επιπέδου για τη διεύθυνση τόσο της κομματικής και αντιπολιτευτικής δουλειάς τώρα όσο και της κυβερνητικής δουλειάς στο μέλλον.
Η ισχνότατη δομή και αδυναμία της κομματικής δομής. Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια έγινε απολύτως φανερό πως με την παρούσα κατάστασή του το κόμμα δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα κόμμα ζωντανό μέσα στην κοινωνία, που από τη μια μεριά θα στηρίζει την κυβερνητική προσπάθεια και από την άλλη θα κριτικάρει οργανωμένα τα όποια στραβά γίνονται και θα αποτελεί την αριστερή συνείδηση των εκατομμυρίων πολιτών που ψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η μαζική συμμετοχή χιλιάδων πολιτών στις γραμμές του κόμματος είναι επιβεβλημένη και άμεση ανάγκη. Οι κάκιστες επιδόσεις στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Η ανυπαρξία σοβαρής επικοινωνιακής πολιτικής. Εκεί που βασίστηκε η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. για να νικήσει ήταν στο πεδίο της ενημέρωσης. Εκεί ηττηθήκαμε κατά κράτος. Ελάχιστοι πολίτες, ακόμη και κομματικά μας μέλη ενημερώνονταν σωστά και συστηματικά. Μεγάλες πολιτικές επιτυχίες της κυβέρνησης είτε είχαν εξαφανιστεί είτε διαστρεβλώνονταν και παρουσιάζονταν με εντελώς λανθασμένο τρόπο. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την τεράστια επιτυχία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όλη η Ευρώπη έδινε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ και εκατομμύρια Έλληνες πολίτες είχαν αποκτήσει μια εντελώς ψευδή και απατηλή εικόνα γι’ αυτή τη συμφωνία. Με αποτέλεσμα να γίνονται μαζικές διαδηλώσεις από ανθρώπους που πίστευαν ακράδαντα πως η κυβέρνησή μας «πούλησε» την Μακεδονία. Δεν συζητάω την κατάσταση σχετικά με την κυκλοφορία της “Αυγής”. Αυτό μπορεί να γίνει και το μέτρο για τη σχέση των κομματικών μελών με τον ΣΥΡΙΖΑ και με την έννοια του κομματικού μέλους.
Και τέλος η εξαιρετικά αδύναμη ιδεολογική στήριξη των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτό που επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σωστή λειτουργία του κόμματος και την αδυναμία της μαζικής κοινωνικής παρέμβασής του σε όλη τη δομή της κοινωνίας μας. Δεν είναι δυνατόν κόμμα της Αριστεράς που στοχεύει στην αλλαγή της κοινωνίας μας προς έναν σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία να μην έχει μέλη και στελέχη που θα είναι ενημερωμένα και θα αποτελούν σημείο αναφοράς σε κάθε δημόσιο χώρο όπου μετέχουν. Είναι αδιανόητο να μην είναι άνθρωποι που στοχάζονται και δουλεύουν πνευματικά για τα μέλη του κόμματος. Η δική μας Αριστερά απευθύνεται και στοχεύει στη δημιουργία κριτικά σκεπτόμενων πολιτών που θα μπορούν να μετατρέπουν τις ιδέες σε υλική δύναμη, που έλεγε ο Κ. Μαρξ.
Αυτές είναι μερικές πρώτες σκέψεις για τη σημερινή κατάσταση και για το πώς πρέπει να κινηθούμε στις παρούσες συνθήκες. Για να γίνουν όμως οι απαιτούμενες αλλαγές για να αντιμετωπιστούν τα παραπάνω ζητήματα, χρειάζεται να πάμε σε ένα σωστά οργανωμένο και δημοκρατικό συνέδριο. Και μέχρι τότε χρειάζεται να κυριαρχήσουν στη λειτουργία του κόμματος τρεις λέξεις: συλλογικότητα, αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
