«Ανεπαισθήτως», που θα έλεγε ο ποιητής, ογκώνεται και στη χώρα μας μια επικίνδυνη Ακροδεξιά. Μέσα στην κυβέρνηση, με την προκλητική στήριξη ορισμένων ΜΜΕ και των αρθρογράφων τους. Και συνακόλουθα σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης, που βαυκαλίζεται νομίζοντας ότι είναι «κεντροδεξιό» και του υπενθυμίζουν συστηματικά και, βεβαίως, μονόπλευρα τον εμφύλιο. Τρομοκρατώντας το.
Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία ο πρωθυπουργός αποδέχεται τον φωνακλά Γεωργιάδη ως υπαρχηγό του ή τον Μηταράκη που, για το μεταναστευτικό, εκφράζει όλο και πιο ορμπανικές απόψεις. Που, δυστυχώς, με το «πες πες», συμμερίζεται ένα συνεχώς μεγαλύτερο ποσοστό «ορθώς σκεπτόμενων» συντηρητικών πολιτών.
Είναι, επίσης, χαρακτηριστική (και επικίνδυνη) η εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα τακτική των δύο κυριότερων εκπροσώπων Τύπου της κυβέρνησης και της Ν.Δ. εναντίον της αντιπολίτευσης, λες και την εκπροσωπεί στο σύνολό της ο ανοικονόμητος και ενίοτε καταδικαστέος κ. Πολάκης! Η πόλωση που σαφώς επιδιώκουν θα έπρεπε να ανησυχεί τους πάντες, 55 χρόνια μετά το 1967…
Η στάση της κυβερνητικής πλειοψηφίας απέναντι στο ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ αποκαλύπτει και αυτή τη σαφέστατη ολοκληρωτική νοοτροπία της. Στήριξε τον κ. Ανδρουλάκη, όσο πίστευε ότι θα λειτουργούσε ως δεκανίκι της, κάτι σαν Λοβέρδος. Ομως το ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ θέλει, για την ώρα, ίσες αποστάσεις και το είδαμε στη Βουλή. Με αποτέλεσμα να το συμβουλεύει ο κ. Μητσοτάκης, μέσω Σκάι, να σοβαρευτεί! Οπως αυτός;
Οι εσωτερικές εξελίξεις και η έξαρση ενός ξενόφοβου εθνικισμού επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και τις διεθνείς σχέσεις. Η πλήρης και χωρίς απτά ανταλλάγματα στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ –που εξασφάλισαν στη χώρα μας όσες βάσεις ήθελαν– δεν τις εμποδίζει να επιδιώκουν τώρα «διακριτικά» κάποια προσέγγιση με την Αγκυρα. Που, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, δυστυχώς δεν είναι απομονωμένη.
Ταυτόχρονα, με πρόσχημα εθνικιστικά προτάγματα, η κυβέρνηση δεν προωθεί μια ουσιαστική –και προσεκτική φυσικά– διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Προτιμά, προφανώς, τον συνεχή και επικίνδυνο αμοιβαίο πόλεμο νεύρων, που αποδίδει εσωτερικά και εκεί και εδώ, για τα όσα μας χωρίζουν και που δεν αφορούν μόνο την υφαλοκρηπίδα. Ενώ εμποδίζει και την ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Βόρειο Μακεδονία (για να μη θυμώσουν τα «παιδιά του ΠΑΟΚ;»).
Είναι σαφές –όλοι το προβλέπουν εδώ και αλλού- ότι μας απειλεί μια μεγάλη κοινωνική κρίση λόγω της αύξησης των τιμών, ενώ κάποιοι λίγοι διεθνώς και εδώ θησαυρίζουν, οι πολλοί φτωχαίνουν και το αποδίδουν στους πολιτικούς, στην Ευρώπη, στη μετανάστευση, στον… σιωνισμό, στον «ιμπεριαλισμό», στα εμβόλια…
Εδώ προστίθενται και τα «δικά» μας. Προσοχή!