Στρατής Πάλλης

Ακόμα και το θράσος έχει τα όριά του.Ακόμα και ο ξεπεσμός κάποτε πιάνει πάτο. Αλλά απ’ ότι φαίνεται, η κυβερνητική πολιτική στο μεταναστευτικό δεν χαμπαρίζει απο πάτους και όρια.Χαρωπά και αβίαστα τα ξεπερνά. Και ούτε την απασχολεί ο χλευασμός που προκαλεί η προσπάθειά της να διατρήσει τον πάτο του ξεπεσμού της.

Διαβάζουμε σε δελτίο τύπου του Υπουργείου Μετανάστευσης: ” Ο Αναπληρωτής Υπουργός Μετανάστευσης κα Ασύλου κ.Γ.Κουμουτσάκος με επιστολή του προς τον Αντιπρόεδρο της Ευρωπαικής Επιτροπής κ. Μ. Σχοινά και την Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων κ.Ο.Γιόχανσον προτείνει την συμπερίληψη ρήτρας έκτακτης ανάγκης και ευελιξίας στο Ευρωπαικό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου.Την επιστολή υπογράφουν και τα άλλα δύο κράτη-μέλη “πρώτης γραμμής” στην Αν.Μεσόγειο, Κύπρος κα Βουλγαρία.Πρόκειται για πολιτική πρωτοβουλία ιδιαίτερης σημασίας, που έχει ως σκοπό τη ενίσχυση των δυνατοτήτων για καλύτερη αντιμετώπιση ενδεχόμενης έκτακτης κατάστασης ή μεταναστευτικής κρίσης…Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να έχουν την ευχέρεια ευελιξίας στον τρόπο διαχείρισης …τη δυνατότητα ενεργοποίησης έκτακτων μηχανισμών πρόληψης και αντιμετώπισης…και αποκλίσεις στους τρόπους δράσης, όταν αυτό καθίσταται αναγκαίο.Η ρήτρα  πρέπει να είναι αυτομάτως στη διάθεση των κρατών-μελών που πλήττονται περισότερο…προστατεύοντας ταυτόχρονα τα σύνορα της Ευρωπαικής Ενωσης”. Η επιστολή καταλήγει επικαλούμενη την ενωσιακή αλληλεγγύη.

ΤΙ αξεπέραστη γλώσσα! Πόσος κυνισμός! Οποία χαλαρότητα! Αλλά και πόση διπλωματική ανευθυνότητα, όπως θα δούμε παρακάτω.Οι Κουμουτσάκοι των τριών χωρών, αντί να πούν ευθέως “δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε και όποτε θέλουμε”, λένε” ρήτρα έκτακτης ανάγκης και ευελιξίας”. Αντί να πούν ” ζητάμε εν λευκώ προέγκριση για τη μεταχείριση κάθε μέσου , μα κάθε μέσου, χωρίς κανένα περιορισμό” ,  λένε ” ευχέρεια ευελιξίας στον τρόπο διαχείρισης, ενεργοποίηση έκτακτων μηχανισμών πρόληψης και αντιμετώπισης”. Οι κάθε είδους  παρανομίες και ευθείες παραβιάσεις του ενωσιακού και του διεθνούς δικαίου που πρόδηλα περιλαμβάνονται στις προθέσεις τους, βαφτίζονται κομψά, πολύ κομψά, ” αποκλίσεις στους τρόπους δράσης “.Και για να ξεμπερδεύουν μιά και καλή απο ενδεχόμενες αντιρρήσεις στο μέλλον, ζητούν με τρόπο καταγέλαστο η ρήτρα να ενεργοποιείται ” αυτομάτως”, δηλαδή όποτε τους αρέσει, με το ατράνταχτο επιχείρημα ότι όλα πρέπει να επιτρέπονται στους υπερήφανους χωροφύλακες των ευρωπαικών συνόρων.Το κερασάκι σε αυτόν τον διπλωματικό αυτοεξευτελισμό είναι η επίκληση της “αλληλεγγύης”, με άλλα λόγια της συνενοχής της ΕΕ, εκτιμώντας ότι ο άνεμος είναι ούριος, ότι όλα επιτρέπονται μετά τη θριαμβευτική ξενάγηση της ευρωπαικής ηγεσίας στο  “μέτωπο” του Εβρου.

Το δίκαιο ζητούμενο της αναλογικής κατανομής των προσφύγων-μεταναστών στις χώρες της Ευρώπης, η πραγματική αλληλεγγύη που οφείλουν οι εταίροι, εξοβελίζεται απο την ημερήσια διάταξη.Αντί η Ελλάδα να συμμαχεί με ισχυρές χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, αντί να συνεχίσει τις πρωτοβουλίες Τσίπρα με τις χώρες του ευρωπαικού Νότου και πολιτικές όπως αυτή της συνόδου της Μάλτας για το προσφυγικό, αυτοπεριορίζεται σε μιά μίζερη τριάδα του βαλκανικού της περίγυρου.Οι πραγματικές χώρες “πρώτης γραμμής”, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα απουσιάζουν απο την επιστολή,  προφανώς γιατί θα είταν αδιανόητο γι’ αυτές να  βάλουν την υπογραφή τους σ’ ένα κείμενο που περιφρονεί θεμελιώδεις ιδρυτικές αρχές και αξίες.

Ανατριχιάζει ο δημοκρατικός ευρωπαίος πολίτης διαπιστώνοντας ότι οι τρείς χώρες, Ελλάδα, Βουλγαρία και Κύπρος (ναι, και η Κύπρος) εκλιπαρούν τη συγκατάθεση των κοινοτικών οργάνων στη νομιμοποίηση της παρανομίας, της αυθαιρεσίας και της ωμότητας, στην ανεπιφύλακτη παραβίαση κανόνων πού απορρέουν από τις θεσμοθετημένες με αγώνες κατακτήσεις στους τομείς των διεθνών σχέσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ανατριχιάζουμε κι εμείς. Για την απανθρωπιά και τη μισαλλοδοξία με την οποία διαποτίζεται συστηματικά η ελληνική κοινωνία.Για το ντροπιαστικό για όλους μας αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης προς την Ευρώπη να αντιμετωπίζονται με τη βούλα της οι πρόσφυγες και μετανάστες ως εισβολείς, ως “ασύμμετρη απειλή” , ως δημόσιος κίνδυνος, περίπου όπως οι Εβραίοι την εποχή του μεσοπολέμου,ενώ αυτή η ίδια η κυβέρνηση ομολογούσε πρότινος ότι η μετανάστευση είναι φαινόμενο γεωπολιτικό.Και τρομάζουμε με την ασυγχώρητη ευκολία με την οποία εξαερώνεται το διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας μας και της Κύπρου. Γιατί όταν αρνείσαι το δικαίωμα υποβολής αίτησης ασύλου στα σύνορά σου, όταν όχι μόνο δεν εφαρμόζεις το Δίκαιο της Θάλασσας διασώζοντας ανθρώπους εκτεθειμένους σε κίνδυνο αλλά επιπλέον επιτείνεις τον κίνδυνο σπρώχνοντάς τους με κοντάρια, αφαιρώντας τις μηχανές απο τις βάρκες τους, προκαλώντας τους τεχνητό κυματισμό, επαναπροωθώντας τους εντελώς παράνομα έξω από τα χωρικά σου ύδατα και τους εγκαταλείπεις στο έλεος της τουρκικής ακτοφυλακής, όταν τους εξαφανίζεις απο την παραλία και στη συνέχεια δηλώνεις άγνοια, όταν όσους καταφέρουν να αποβιβαστούν τους εγκαταλείπεις για βδομάδες σε βουνά και λαγκάδια και στη συνέχεια τους στοιβάζεις σε φαβέλες, όταν μετατρέπεις τα νησιά του Αν. Αιγαίου σε αποθήκες ψυχών και εξωθείς τους νησιώτες να μεταλλαχθούν σε βάναυσους ανθρωποφύλακες, όταν στην ουσία ζητάς επίσημα την παράκαμψη του Διεθνούς Δικαίου και του Δίκαιου της Θάλασσας με ντροπιαστικές επιστολές προς τους εταίρους σου, τότε υπονομεύεις το δικαίωμα να τα επικαλείσαι όταν η Τουρκία τα παραβιάζει στο Αιγαίο, νότια της Κρήτης ή στην Κύπρο.Καημένη διπλωματία στα χέρια των Κουμουτσάκων, των πρωθυπουργών τους και του προέδρου τους.

Η επιστολή Κουμουτσάκου απέδειξε ότι οι φιλοζωικές οργανώσεις στην Ελλάδα προνοούν καλύτερες προδιαγραφές για τα ζώα απ’ ότι η κυβέρνηση για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλλά να, και πάλι η  ελπίδα πεθαίνει τελευταία.Ας ευχηθούμε η ακατανόμαστη επιστολή να έχει την τύχη του αειμνήστου πλωτού φράγματος που θα θωράκιζε τα θαλάσσια σύνορα, κοντολογίς να την φάει το μαύρο σκοτάδι και κανείς να μην ξαναμιλήσει γι’ αυτήν, εκτός ίσως από κάποιον δάσκαλο διπλωματικής σχολής, που θα την διδάξει ως υπόδειγμα θρασύτητας, κυνισμού και ανευθυνότητας. Και ας ευχηθούμε επίσης, μετά το θόρυβο της επιστολής, μετά την αποκάλυψη στη διεθνή κοινότητα  των ομολογημένων πλέον  πρακτικών και προθέσεων, να συμμαζέψει η κυβέρνηση όσο μυαλό της έχει απομείνει και να μπεί κάποιος πάγος στη βία, την αυθαιρεσία και την αγριότητα.Και να κουνήσουμε όλοι οι καλόπιστοι πολίτες το χεράκι και το μυαλουδάκι μας εναντίον αυτής της επέλασης της βαρβαρότητας, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. 20 Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Μέρα γιά τους Πρόσφυγες.