Ιστορίες από το σαββατοκύριακο. Ιστορία πρώτη, η λογοκρισία από τα Νέα στο κείμενο της Έλενας Ακρίτα.
Τι έγραψε η Ακρίτα: ότι από τη στιγμή που ο Τσίπρας παρουσίασε μισθωτήριο, άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να αποδείξουν ότι το σπίτι νοικιάζεται 501 ευρώ και όχι 500. Όχι ο Τσίπρας.
Και ότι υπάρχουν άλλοι πολιτικοί με 32 ακίνητα που δεν παρουσιάζουν απολύτως τίποτα.
Και επειδή αυτή η επιχειρηματολογία τινάζει στον αέρα όλη την εκστρατεία λάσπης για τα Λεγραινά, το κείμενο κόπηκε.
Η διεύθυνση της εφημερίδας δεν έδωσε, φυσικά, καμία εξήγηση για την ενέργειά της. Τι να έλεγε δηλαδή;
Και τα συνήθη μπιστόλια του εντύπου, Κανέλλης, Κασιμάτης, Παπαχρήστος, Πρετεντέρης κ.λπ., προτίμησαν να αφήσουν την ουρά τους απ’ έξω.
Και όλη αυτή η ιστορία κατέληξε τελικά να είναι ένα ακόμα σοβαρό πλήγμα στην αξιοπρέπεια του φιλοκυβερνητικού προπαγανδιστικού μπλοκ.
Κάποιοι είπαν ότι είναι καλή η Καθημερινή όταν απολύει τον Κασιμάτη, αλλά είναι κακά τα Νέα όταν κόβουν την Ακρίτα.
Σωστά. Μόνο που η Ακρίτα επιχειρηματολόγησε, δεν κορόιδευε καρκινοπαθείς που χάνουν τα μαλλιά τους.
Και, δεύτερον, η Καθημερινή δημοσίευσε το άρθρο του Κασιμάτη και τον απέλυσε μετά.
Και την άλλη μέρα τον μάζεψαν τα Νέα.
Απεναντίας, κάποιοι άλλοι στο Διαδίκτυο, και συγκεκριμένα η κυρία Λίνα Κλείτου και ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, την έπεσαν στην Έλενα Ακρίτα με διακριτικά αστεία περί κλινικής κατάθλιψης.
Και ανέδειξαν περίτρανα πόσο άνετα κινούνται στο επίπεδο του βόθρου, ως επαγγελματίες της πολιτικής εμπάθειας.
Και με αυτό ερχόμαστε στη δεύτερη ιστορία του σαββατοκύριακου, που είναι ο διορισμός του Ψαριανού ως μετακλητού στο γραφείο του Πικραμμένου.
Καμία έκπληξη. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, ο Ψαριανός δεν είναι σε θέση να εκλεγεί βουλευτής της Ν.Δ.
Είναι καλός να προκαλεί την Αριστερά, αλλά δεν έχει καταφέρει να τον συμπαθήσει η ακροδεξιά εκλογική βάση του κόμματος.
Και αυτό παρά τη φιλότιμη κωλοτούμπα που έκανε με τις Πρέσπες και την πολιτική του υιοθεσία από τον Άδωνι.
Οπότε κάπου έπρεπε να τον τακτοποιήσουν.
Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και με το ελάχιστο κριτήριο σοβαρότητας για τους μετακλητούς ο Ψαριανός θα κοβόταν ασυζητητί.
Το μόνο του προσόν είναι ότι δηλώνει «αντικρατιστής».
Επιπλέον, ο Πικραμμένος, αν και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ασχολείται με τίποτα. Άρα οι μετακλητοί του είναι εντελώς άχρηστοι, πόσο μάλλον μετακλητοί επιπέδου Ψαριανού.
Τέλος, η τρίτη ιστορία του σαββατοκύριακου είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος που γράφει στο βιβλίο του ότι είχε αποφασίσει να χτυπήσει τον Τσίπρα μέσα στη Βουλή.
Προφανώς επειδή δεν άντεχε να τον ρωτάνε πώς ένα φάρμακο που έκανε 300 ευρώ με τη δική του υπογραφή πουλιόταν 3.000.
Ευτυχώς, μετά βάλανε χέρι στη Δικαιοσύνη και δεν χρειάστηκε.
Ας μην ασχοληθούμε με το αν ένα τέτοιο επεισόδιο θα είχε την εξέλιξη που φανταζόταν ο Λοβέρδος. Αυτό είναι δευτερεύον.
Το σιχαμένο αυτής της υπόθεσης είναι η γραμμή που περνάει ο Λοβέρδος για το πώς θα έπρεπε να είναι η αντιπαράθεση με την Αριστερά.
Και αυτό θεωρεί ότι τεκμηριώνει την αθωότητά του και υπηρετεί τις φιλοδοξίες του να γίνει αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Θα νομιμοποιούσε, φυσικά, οποιονδήποτε να θέλει να δώσει μια μπουνιά στη μύτη του Λοβέρδου για την ιστορία με τις οροθετικές και για το αισχρό ξέπλυμα της Χ.Α.
Αλλά ευτυχώς οι πολιτικοί αντίπαλοι του Λοβέρδου δεν είναι κομπλεξικά καθάρματα.
