Στις 4 Απριλίου του 2012, ο αυτόχειρας συνταξιούχος Δημήτρης Χριστούλας, άφησε το ακόλουθο σημείωμα: «Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και πριν γίνω βάρος στο παιδί μου».

Αξιοπρέπεια. Η αναγκαία αίσθηση που μας δίνει υπόσταση. Γιατί όταν μας σέβονται τότε νιώθουμε ότι έχουμε την αξία που μας πρέπει. Γι΄αυτό και ο Χριστούλας όσο έχανε την αξιοπρέπειά του τόσο έχανε και τον εαυτό του. Όταν λοιπόν σήκωσε το όπλο να αυτοπυροβοληθεί, είχε ήδη χάσει την κυριότητα του εαυτού του.

Ας έρθουμε τώρα στο 2020. Τι μολόγησε η 70χρονη γυναίκα των σκληροτράχηλων Lidl; «Σκότωσα την αξιοπρέπεια μου». Προσέξτε! Δεν είπε «έκλεψα» αλλά σκότωσα. Αυτή η ομολογία κρύβει εντός της όλον τον πυρήνα της ζωής. Ο άνθρωπος δεν έχει τιμή, έχει αξία.

Περάσαμε μέσα από συμπληγάδες πέτρες την περίοδο των μνημονίων αλλά δεν τσακίστηκε μόνο η ουρά μας. Τσακίστηκε η αξιοπρέπεια της κοινωνίας. Που έτρωγε από τα συσσίτια, τους κάδους του δήμου και τις προσφορές της αλληλεγγύης, για να επιβιώσει. Δεν ήταν προσωπικό το θέμα. Η φτώχεια δεν είχε να κάνει με ατομική ευθύνη αλλά με κυβερνητικές πράξεις που έφεραν φαρδιά πλατιά την υπογραφή των δύο μεγάλων κομμάτων: Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ.

Κι επανέρχεται σήμερα ο Μητσοτάκη κι όλος ο συρφετός που αποτελεί την κυβέρνησή του να κάνει τη φτώχεια καθεστώς. Στερώντας εκ νέου την  ανθρώπινη αξιοπρέπεια που είναι υπεράνω κάθε τιμής, άρα δεν έχει τίποτα ισότιμό του.

Πως θα πείσουμε τώρα ένα άνθρωπο που διανύει το βασίλεμα της ζωής του ότι είναι αναμάρτητος; Πως θα αποδώσουμε στην 70χρονη την αξιοπρέπειά της;

Πώς θα την πείσουμε ότι κλέφτες είναι αυτή η συμμορία που μας κυβερνά, αφαιρώντας μας κάθε δυνατότητα επιλογής; Κι ότι συνειδητά καταπατά το άρθρο 2 του Συντάγματος που ορίζει ότι: «Ο σεβασμός κι η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
Εύχομαι οι επόμενες γενιές να φτύσουν στους τάφους τους.