Η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης είναι κάτι λιγότερο από ελάχιστα ηθική. Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας ωχριά από ζήλια μπροστά της.
Εύχομαι ποτέ να μην χρειαστεί να απαγκιάσετε ανάμεσα σε τάφους. Γιατί αν χρειαστεί σημαίνει ότι μόνο δίπλα στα λείψανα νιώθετε πλέον ασφαλείς. Γιατί μόνο αυτά δεν θα σας κυνηγήσουν, δεν θα βγάλουν πάνω σας μίσος, δεν θα σας ταπεινώσουν.
Εύχομαι να μην αναζητήσετε γαλήνη στα μνήματα. Γιατί αυτό θα σημαίνει ότι πια νιώθετε τόσο ξέπνοοι, τόσο ξεψυχισμένοι από όσα έχετε τραβήξει, που πριν κλείσετε τα βλέφαρα να αποκοιμηθείτε, εύχεστε σιωπηλά: «πάρε με θε μου να ησυχάσω…».
Εύχομαι να μην βρείτε την έσχατη θαλπωρή στους πεθαμένους. Όπως πριν χρόνια, πάλι επί των ημερών σας, την είχε βρει η 4χρονη Τάλα, κουρνιασμένη δίπλα στο πτώμα του 32χρονου Σύριου πρόσφυγα πατέρα της, στην περιοχή του Θουρίου Έβρου. Ολόκληρη μέρα, στο κουφάρι του προσπαθούσε να προφυλαχθεί από την παγωνιά κι από το φόβο της.
Το εύχομαι κι ας στήσατε καλαματιανά πάνω στις ψυχές των πιο εξαθλιωμένων ανθρώπων. Κι ας σύρατε το χορό όλοι μαζί αντάμα, Μηταράκιδες, Μουτζούρηδες, ρατσιστές διοικητές δομών φιλοξενίας προσφύγων, «αξιόπιστα ΜΜΕ». Κι από δίπλα φασίστες, παρακρατικοί, εθνοφύλακες… Η πάλαι ποτέ Αμυγδαλέζα σας, αποδείχτηκε μικρή όαση μπροστά στο κολαστήριο που με πλήρη συνείδηση στήσατε στη Λέσβο. Έναν τόπο φριχτής ζωής, αγώνα και θανάτου.
Αυτό που πλανιέται τώρα στον αέρα της Λέσβου, είναι η ματαίωση, η παραίτηση, η κούραση, η απογοήτευση, η οργή. Την βλέπεις, την αισθάνεσαι. Είναι η βιοπολιτική του θανάτου, που την ασκείτε εδώ και ένα χρόνο, πάνω στον πιο αδύναμο πληθυσμό, τους πρόσφυγες.
Είναι οι ασκήσεις αυταρχισμού στο σώμα της νησιωτικής κοινωνίας από τον Περιφερειάρχη Αιγαίου, που έδωσαν δικαίωμα και φωνή σε τέρατα να φωνάζουν στην έγκυο πρόσφυγα που πάλευε να βγει στη στεριά: «Να μη γ@@ιόσουν σα τη σκύλα, να μην ήσουνα γκαστρωμένη μωρή»… και να την σπρώχνουν πίσω.
Δεν είναι οι άνθρωποι, που βρίσκονται στο δρόμο, που με τρομάζουν.
Το ότι τους βλέπετε σαν σκουπίδια, που κάποιος πρέπει να τα μαζέψει και να τα πετάξει, είναι που με τρομάζει.
Ενθυμούμαι μόλις ανήλθατε στον κυβερνητικό θώκο, πήγατε και θαυμάσατε το φωτογραφικό έργο του Γιάννη Μπεχράκη που αποτύπωνε το προσφυγικό δράμα. Τραβάτε τώρα να θαυμάσετε το δικό σας έργο. Θα το βρείτε live, χάραμα και κατάχαμα, στην πλατεία Βικτωρίας της Αθήνας. Θα το βρείτε live στο κοιμητήριο της Λέσβου, κουρνιασμένο και ξέπνοο ανάμεσα στους τάφους.
