Γράφει ο Ορέστης Μεταξάς
Από την επιτηδευμένη αξυρισιά λόγω των πυρκαγιών, ως τον χορό στο Ζάππειο του Γιώργου Πατούλη ελάχιστες ώρες μεσολάβησαν. Ο Γιώργος Πατούλης πέταξε τις πλερέζες της θλίψης για τις πυρκαγιές, προσαρμόστηκε στο εύθυμο κλίμα που υπήρχε και χόρεψε τον μακρύ ζεϊμπέκικο του. Κι όταν το βίντεο του χορού ήρθε στη δημοσιότητα ο Πατούλης μπροστά στην κατακραυγή ψέλλισε «κακιά στιγμή». Κι ο Μητσοτάκης, βασανιστικά για τον Πατούλη, μαδησε τη μαργαρίτα εάν η ΝΔ στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα τον στηρίξει ή όχι. Ώσπου στο τέλος επέλεξε Χαρδαλιάς.
Ο πρώην, με θητεία μόλις έναν μήνα, υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νότης Μηταράκης εξοβελίστηκε από την κυβέρνηση, γιατί εν μέσω πυρκαγιών πήγε διακοπές στην Πάτμο. Και οι κύκλοι Μηταράκη διέρρευσαν ότι για τις οικογενειακές διακοπές του είχε ενημερώσει σχετικά. Δηλαδή ισχυρίζεται ότι είπε «πάω διακοπές» και του απάντησαν «πήγαινε».
Αυτά τα γελοία συμβάντα δεν είναι σημερινά. Έρχονται από την πρώτη τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης ήταν πρωτοδιδάξας όταν παραβίαζε τα μέτρα που η ίδια του η κυβέρνηση του θέσπιζε για την μη διάδοση του κορονοϊού. Βόλτες με ποδήλατα και φωτογραφίσεις χωρίς μάσκα στην Πάρνηθα, συνωστισμός υπηρεσιακών και κομματικών στελεχών της ΝΔ για γεύμα στο σπίτι βουλευτή της στην Ικαρία.
Τα γεγονότα αυτά δεν ήταν σημαντικά. Η σημαντικότητα τους ήταν μόνο συμβολική. Κι η κοινωνία τα «χώνεψε», ή θα τα «χωνέψει» χωρίς να δώσει και πολύ σημασία. Όμως η κοινωνία «χώνεψε» και κάποια άλλα γεγονότα απείρως σημαντικότερα από τον ζεϊμπέκικο του Πατούλη, τις διακοπές του Μηταράκη, ή τις βόλτες και τα γεύματα του Μητσοτάκη. Γιατί η κοινωνία έχει μεγάλο στομάχι, έχει πάθει Μιθριδατισμό καταπίνοντας όλα τα δηλητήρια χωρίς να αισθανθεί ενοχλήσεις και συμβιβάζεται με ότι συμβαίνει γύρω της. Είναι γελοία υποκριτικό να παίρνουν το κεφάλι του Μηταράκη και να κινδυνεύει το κεφάλι του Πατούλη, την ίδια στιγμή που κουκουλώθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών, το έγκλημα των Τεμπών προκλητικά το ξεθωριάζουν, το έγκλημα της Πύλου αποσιωπάται και είναι σαν να μην συνέβη ποτέ, ενώ για το σκάνδαλο της NOVARTIS, όλοι με τον ένα ή άλλο τρόπο, δια της παραγραφής ή της μεθοδευμένης απαλλαγής αποδόθηκαν πάλλευκοι στην κοινωνία.
Η ιδεολογική επικυριαρχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη βασίζεται κυρίως στην απάθεια και αδιαφορία της κοινωνίας για το τι είναι σημαντικό και τι όχι. Και στην αποδοχή της ότι τίποτα δεν γίνεται. Ο ρόλος της αριστεράς και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αντιστρέψει αυτό το κλίμα της σύγχυσης και της παραίτησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει σήμερα το πλεονέκτημα ότι βρίσκεται σε πορεία ανασυγκρότησης και αλλαγής της ηγεσίας του. Θα υπάρξει ενδιαφέρον της κοινωνίας έστω στην αρχή με όρους life style. Στην σημερινή ηλεκτρονική εποχή αυτό δεν μπορείς να το αντιμετωπιζεις δογματικά και μίζερα και δεν μπορείς να το απαξιώσεις και να μην το εκμεταλλευτείς. Όταν η κοινωνία θα κοιτάξει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν πρόεδρος είναι κάποια-κάποιος που αρχικά θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της έστω με όρους life style, έστω με όρους πρωινάδικων, είναι χρήσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ να το εκμεταλλευτεί και να επανασυστηθεί στους πολίτες. Να πει την δική του εκδοχή των πραγμάτων και να αμφισβητήσει το ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος.
Είναι ευκαιρία λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, να βάλει κάποιους νέους όρους δικούς του στο πολιτικό παιχνίδι. Από εκεί θα κριθεί η βιωσιμότητα και η προοπτική του. Από εκεί θα κριθεί και η επικυριαρχία και η μακροημέρευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλήσει νεανικά, φωτεινά και φυσικά πολιτικά, μπορεί να γυρίσει και αντιστρέψει αυτή την πορεία της παραίτησης και της μοιρολατρίας της κοινωνίας. Δίνοντας άλλη προοπτική και ελπίδες που τόσο τις έχουμε ανάγκη.
Αυτή η ευκαιρία δεν θα πρέπει να πάει χαμένη.
