«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα.».Μανώλης Αναγνωστάκης.
Χτες βρήκα δύο φίλους οι οποίοι δεν είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Τώρα θα τον ψηφίσουν. «Τούτη την φορά πρέπει να τον στηρίξουμε» μου είπαν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τίποτα δεν σημαίνουν. Πολλά σημαίνουν. Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, πεντακόσιες χιλιάδες ψήφοι μας χωρίζουν από την ΝΔ. Άρα μας χωρίζουν πλέον, πεντακόσιες χιλιάδες, μείον δύο ψήφοι. Μας χωρίζει κι η αντίληψη μας γιά την ζωή. Μιά διαφορετική προσέγγιση του ανθρώπινου βίου. Μιά διαφορετική προσέγγιση του ανθρώπου. Άλλες αξίες. Άλλες προτεραιότητες. Όταν λες το αυτονόητο, ότι για μας αξία έχει ο άνθρωπος είτε Έλληνας είναι είτε ξένος, είτε ντόπιος είτε μετανάστης είτε πρόσφυγας, είτε λευκός είτε όλα τα άλλα χρώματα των φυλών του κόσμου, είτε ΛΟΑΤΚΙ είτε όχι, είτε ελεύθερος είτε φυλακισμένος, σε κοιτάνε παράξενα.
Δεν το καταλαβαίνουν και δεν σε πολυγουστάρουν. Δεν σε γουστάρουν καθόλου. Αυτό πληρώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ανοχή του στο διαφορετικό, την προσπάθεια να κάνει την ζωή των μειονοτήτων πιό εύκολη, την έλλειψη «ανθρωποφαγίας». Τα καφενεία έβραζαν : «Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τους μετανάστες.» Σ’ όλες τις εκλογές και μετά απ’ αυτές υπερασπιζόμαστε τις αξίες μας, τα πιστεύω μας, την αξιοπρέπεια μας, όλους τους ανθρώπους. Ακόμα και τους φτωχούς «ανθρωποφάγους», που δεν ξέρουν ότι η μοίρα τους είναι να φαγωθούν.
Γιατί είναι αδύναμοι και στην κοινωνία των «ανθρωποφάγων» επικρατούν οι δυνατοί. Έπεσαν σαν όρνεα να κατασπαράξουν αυτή την κυβέρνηση. Γιατί δεν ήταν του χεριού τους. Δεν τους έκανε τις χάρες που ήθελαν. Δεν ανέχτηκε την ανηθικότητα τους, κάνοντας μια συμμαχία ανομίας, διαφθοράς, υπεξαίρεσης του δημοσίου πλούτου. Νοιώθουν ανασφαλείς όσο υπάρχει αυτή η κυβέρνηση που δεν μπορούν να την εξαγοράσουν και να την ελέγξουν. Αισθάνονται ότι κινδυνεύουν. Προσπαθώ να φανταστώ τα ξινισμένα μούτρα τους, αν το βράδυ των εκλογών δεν έρθουν τα πράγματα όπως ακριβώς τα υπολογίζουν, ή αν έρθουν λιγότερο καλά απ’ όσο περιμένουν. Η αλήθεια είναι ότι τα ξινισμένα μούτρα τους θα είναι απολαυστικά. Όπως μιά παγωμένη μπύρα, μέσα στην καρδιά του ελληνικού καλοκαιριού.
Τα ξινισμένα μούτρα των ακραίων, του νεοφιλευλευθερισμού, του κυρίου Μπάμπη Παπαδημητρίου, του κυρίου Γιάννη Στουρνάρα, της κυρίας Μιράντας Ξαφά έγκριτης αναλύτριας των μύθων του Αισώπου. Όλοι αυτοί οικονομημένοι και βολεμένοι (με τον δικό τους τρόπο), κάνουν μαθήματα στο κοπάδι, πως πρέπει να συμπεριφερέται, να είναι ευπρεπές και καλών τρόπων όταν θα πλακώσουν οι λύκοι γιά να το κάνουν μεζέ.
Διάβαζα σ’ ένα site της Λέσβου το https://mplokia.gr/ ένα ανώνυμο άρθρο: «Κάρολα Ράκετε. Η 31 ετών γερμανίδα κυβερνήτης του πλοίου Sea Watch 3. Η καπετάνισσα που αψήφισε τον φασίστα υπουργό Εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Σαλβίνι, ακολουθώντας τη συνείδησή της σηκώνοντας το βάρος της ευθύνης της ανυπακοής της. Η Κάρολα Ράκετε έβαλε τη ζωή των 42 ναυαγών πάνω από τη δική της ασφάλεια, λέγοντας πως «Η ζωή τους είναι πιο σημαντική από κάθε πολιτικό παιχνίδι«. Συνελήφθη με την κατηγορία της αντίστασης σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού και βρίσκεται αντιμέτωπη με ποινή έως και δέκα χρόνια κάθειρξη. Η καπετάνισσα δεν είναι μόνη, δίπλα της βρίσκεται το αντιρατσιστικό κίνημα και το κίνημα για τα δικαιώματα των προσφύγων. Λευτεριά στην Καπετάνισσα!»
Οι καπετατάνισσες αυτού του κόσμου σώζουν τους ανθρώπους απ’ τους «ανθρωποφάγους». Οι Μητσοτάκηδες,οι Σαλβίνιδες, οι Στουρνάρηδες κι οι Ξαφάδες μάχονται τις καπετάνισσες. Οι ζωές τους είναι συνυφασμένες με την «ανθρωποφαγία», τρέφονται απ’ αυτήν , δεν θέλουν να την αλλάξουν γιατί θα χάσουν τα προνόμια τους. Ζουν μέσα απ’ τις ανισότητες, την εκμετάλλευση και την αδικία και μάχονται να μην εκλείψουν. Όμως εμείς τους απαντάμε: «Λευτεριά στην Καπετάνισσα!»