Όταν πριν από αρκετούς μήνες ο κ. Μητσοτάκης επέλεγε το ρόλο του εγγυητή της σταθερότητας ως κεντρικό στοιχείο της προεκλογικής στρατηγικής του, όλα έδειχναν ότι είχε ένα αρκετά ισχυρό χαρτί στα χέρια του, που θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν πλεονέκτημα έναντι της εναλλακτικής πρότασης για μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας. Δεν είναι μόνο το φύσει ή θέσει συντηρητικό ακροατήριο που θέλγεται σε δύσκολους καιρούς από την υπόσχεση ενός ακύμαντου βίου έστω και με χαμηλές προσδοκίες.

Το παράδοξο είναι ότι από εκείνη τη στιγμή και πέρα μαζί με το επιτελείο του κάνει διαρκώς επιλογές και κινήσεις, που συμβάλλουν στη δημιουργία του αισθήματος αβεβαιότητας και της αστάθειας.

Η εκμετάλλευση της αβεβαιότητας

Πρώτα πρώτα, συνδέοντας το αίτημα της σταθερότητας με την απαίτηση της αυτοδυναμίας της ΝΔ, προδιαγράφει μια βέβαιη πορεία αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων,  που μόνο αίσθημα σταθερότητας δεν παράγει.  Η αρχική υπόθεση στην οποία στηρίχτηκε αυτή η πολιτική, η μεγάλη δημοσκοπική διαφορά από το δεύτερο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται όλο και πιο αβέβαιη καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές. Έτσι, αυτή η επιδίωξη της ΝΔ καταλήγει να γίνεται παράγοντας πολιτικής αστάθειας. Αυτή τη γεύση έχει αρχίσει να αφήνει.

Το χειρότερο είναι ότι αυτό το αίσθημα πολιτικής αστάθειας επιχειρεί να το εκμεταλλευτεί, παρότι η ίδια συμβάλλει στη διαμόρφωσή του. Το συνδέει, ως μη όφειλε, με την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις επιχειρώντας να εκβιάσει τη διατήρησή της στην κυβέρνηση για εθνικούς τάχα λόγους. Με δύο τρόπους: με τον απαράδεκτο ισχυρισμό ότι αυτή μόνο μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την εθνική απειλή, κανείς άλλος δεν είναι άξιος, και με τη διάδοση της πρόβλεψης ότι μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων θα ενταθεί η επιθετικότητα της Άγκυρας, άρα ψηφίστε με από την πρώτη να σωθούμε. Η καλλιέργεια κλίματος αμφιβολίας και αβεβαιότητας στην υπηρεσία της μικροκομματικής επιδίωξης.

Η απροκάλυπτη εκμετάλλευση της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις συμβάλλει και με έναν επιπλέον τρόπο στη διατάραξη των συνθηκών στο πλαίσιο των οποίων αναπτύσσεται ο δημοκρατικός πολιτικός ανταγωνισμός. Από το μέγαρο Μαξίμου καλλιεργείται η ιδέα ότι η θεσμική λύση της «υπηρεσιακής» κυβέρνησης στην προεκλογική περίοδο είναι επικίνδυνη λύση, συνεπώς τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας, ποιος ξέρει και ποια άλλα, πρέπει να μείνουν στα χέρια της απερχόμενης κυβέρνησης. Άλλη μια κίνηση διατάραξης των πολιτικών ισορροπιών  από αυτούς που ομνύουν στη σταθερότητα.

Ακρίβεια στην αγορά, στη φτήνια το κράτος δικαίου

Αποκορύφωμα σ’ αυτή τη μακρά σειρά επιλογών που παράγουν αστάθεια, η υπονόμευση θεμελιακών στοιχείων της αρχής του κράτους δικαίου, της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, η καθυπόταξη της δικαστικής εξουσίας και των ανεξάρτητων αρχών, με στόχο την επιβολή της πλήρους αδιαφάνειας και ενός καθεστώτος απουσίας δημοκρατικού ελέγχου των πράξεων της κυβέρνησης. Για να μας κάνει τη χάρη να παραμείνει σταθερά στην εξουσία, δεν διστάζει να προκαλέσει ισχυρό κλονισμό των βάσεων, πάνω στις οποίες οφείλει να στηρίζεται μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία. Η μόνη σταθερότητα που διασφαλίζει μ’ αυτό τον τρόπο, είναι της ασφαλούς πορείας προς το αυταρχικό, το ολοκληρωτικό κράτος. Αυτή τη σταθερότητα εγγυάται η κυβέρνηση της ΝΔ με την πολιτική της.

Για την απουσία οποιασδήποτε σταθερότητας και την επικράτηση της αβεβαιότητας στην καθημερινότητά μας δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσει κανείς. Αποτελούν βίωμα της ευρύτατης πλειονότητας του πληθυσμού. Τη στιγμή που η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να μεταμφιέσει τη διαλυτική για το λαϊκό εισόδημα ακρίβεια σε στιβαρή διαχείριση του πληθωρισμού και αποτελεσματική προστασία των καταναλωτών, αλλεπάλληλα κύματα ανατιμήσεων σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα διαλύουν κάθε ελπίδα για σταθεροποίηση της κατάστασης. Πολύ περισσότερο για ουσιαστική βελτίωσή της.

Τη σταθερή προσήλωση της ΝΔ στη λατρεία της αυτορυθμιζόμενης – στην πλάτη μας – αγοράς την πληρώσαμε πρόσφατα και με την αγωνία για τα «ελλειπτικά» φάρμακα, που ήρθε να συμπληρώσει την εναγώνια αβεβαιότητα για την κάθε μέρα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της παροχής υπηρεσιών υγείας, σε όλες τις βαθμίδες, σε μια συνηθισμένη περίοδο πολλαπλών ιώσεων. Αποτέλεσμα και αυτή της σταθερής  προσήλωσης της κυβέρνησης της ΝΔ στη διαρκή αποδυνάμωση του δημόσιου συστήματος υγείας. Τι είδους σταθερότητα μπορεί να εγγυηθεί σε όποιον υφίσταται τις συνέπειες της πολιτικής της;

Τα αστεία τελειώνουν

Αν συνεχίσει έτσι, μάλλον θα πρέπει  οι επικοινωνιολόγοι της να αναζητήσουν άλλο προεκλογικό σύνθημα. Η επαγγελία της σταθερότητας έχει αρχίσει να μοιάζει με, όχι και τόσο σύντομο, ανέκδοτο σε ένα ρεσιτάλ μαύρου χιούμορ. Σε μια περίοδο που δεν βρίσκεις εύκολα ανθρώπους που έχουν όρεξη γι’ αστεία.

Κι αυτό πρέπει να το πάρουν στα σοβαρά όσοι σκέφτονται να αμφισβητήσουν αυτή τη  συστημική τροφοδότηση της αβεβαιότητας για το αύριο. Όσοι έχουν  ένα σχέδιο ανατροπής της απατηλής βεβαιότητας ότι όλα πάνε καλά και δεν χρειάζεται τίποτα να αλλάξει. Το ότι η πολιτική της ΝΔ παράγει αστάθεια και αβεβαιότητα, μπορεί τώρα πιο εύκολα να το συνειδητοποιήσει όποιος πληρώνει τα σπασμένα από τις συνέπειές της. Πιο δύσκολο είναι να τον πείσεις πως εσύ έχεις μια άλλη λύση. Ότι ο ίδιος έχει ανάγκη την αλλαγή που του προτείνεις, πως είναι εφικτό και θεμιτό να την επιχειρήσετε  μαζί. Δηλαδή, προγραμματικός λόγος, αξιοπιστία και ξερό ψωμί. Η μπάλα περνάει στην αντιπολίτευση.