Αν, λέμε, αν…είναι κοινή και αδιαπραγμάτευτη παραδοχή το συμπέρασμα ότι ήρθε η ώρα των γενναίων πολιτικά αποφάσεων και πρωτοβουλιών απέναντι στην πολιτική πανώλη, που ακούει στο όνομα «κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκης» τότε αυτή η ώρα είναι τώρα.
Γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει, ακόμη και οι πλέον συντηρητικοί συμπολίτες μας, ότι αυτό το πολιτικό έκτρωμα που ευθέως αμφισβητεί το κράτος δικαίου, που διακηρύσσει δίχως προσχήματα, ξετσίπωτα πως κράτος και εξουσία είναι το καθεστώς Μητσοτάκη, που ασχημονεί και προκαλεί σε σοκαριστικό βαθμό την κοινή γνώμη και του περί δικαίου αίσθημα του λαού μας, ότι θα αφήσει συντρίμμια και αποκαΐδια, όταν η κάλπη θα το στείλει στον αγύριστο.
Ακριβώς γι αυτό η ανάταξη κοινωνική και οικονομική του τόπου, όπως και τα μεγάλα προβλήματα που θα προκύψουν, δεν θα είναι υπόθεση ενός κόμματος, μιας μονοκομματικής κυβέρνησης, αλλά υπόθεση όλης της δημοκρατικής – προοδευτικής αντιπολίτευσης. Και για να μην μένουμε στα λόγια, στις μίζερες και αναντίστοιχες της σοβαρότητας ανάγκες των καιρών μας, σκοπιμότητες μικροπολιτικές και υστεροβουλίες, η ευθύνη ανάληψης πρωτοβουλιών που πιθανόν να φέρουν πιο κοντά το δημοκρατικό αντιπολιτευτικό τόξο, κυρίως βαραίνει την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Κάποιος και όχι άδικα θα μπορούσε να πει «τέτοια λόγια ,τέτοια ώρα», την στιγμή που από τις πολιτικές συλλογικότητες στις οποίες αναφερόμαστε, άλλες οδεύουν προς ένα καθοριστικής σημασίας συνέδριο , σε άλλες έχουμε καινούργια ηγεσία που ακόμη ψάχνει το στίγμα της, και άλλες εκ προοιμίου στέκονται διαχρονικά και αδιάλειπτα εχθρικά απέναντι στο και θεωρητικά ενδεχόμενο μιας στοιχειώδους συνεννόησης και προγραμματικής συνεργασίας.
Όμως οι σημερινοί πολιτικοί καιροί και το επείγον της κοινωνικοοικονομικής σωτηρίας του τόπου, καμία σχέση δεν έχουν με παλαιότερες δύσκολες εποχές που βίωσε η χώρα, ούτε τέτοιας έντασης και έκτασης πολιτική φαυλότητα και αλητεία που να στοχεύει στην καθιέρωση της, ως μια φυσιολογική κανονικότητα και επομένως οι πρωτοβουλίες και οι ενέργειες αντιμετώπισης τους απαιτούν εγρήγορση και αμεσότητα.
Η πρωτοβουλία από κοινού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με την ελάσσονα αντιπολίτευση για την σύσταση μιας διακομματικής ομάδας στελεχών που θα εξετάσει ,θα βολιδοσκοπήσει και εξαντλήσει τις πιθανότητες μιας συνεννόησης για τα επειγόντως κραυγαλέα ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία και τους εργαζόμενους και τους τρόπους αντιμετώπισης τους, δεν αξίζει τον κόπο;
Σίγουρα η παραπάνω, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Κανείς δεν παραγνωρίζει τις συγκυριακές πολιτικές ιδιαιτερότητες, μήτε τις διαφορές σε μικρά και μεγάλα ζητήματα. Όπως και τις επιφυλάξεις και τον προβληματισμό των μικρότερης πολιτικής επιρροής δυνάμεων, ότι η τυχόν συνεύρεση και επιμέρους έστω συνεργασία με μεγαλύτερης κοινωνικοπολιτικής επιρροής δύναμη, συνήθως αποβαίνει σε βάρος τους.
Όπως και το μέγα ζήτημα της εμπέδωσης κλίματος εμπιστοσύνης και αλληλέγγυας διάθεσης. Δεν τα υποτιμά όλα αυτά κανείς, ούτε τρέφει ψευδαισθήσεις για το μέγεθος των εμποδίων που θα συναντήσει το εγχείρημα. Είναι οι ανάγκες όμως και ο επείγον χαρακτήρας απομάκρυνσης από την διακυβέρνηση, της σημερινής πολιτικής συμμορίας που σέρνει τη χώρα σε μια νέα μνημονιακή λαίλαπα, σε μια νέα πολιτική και κοινωνική ασφυξία, με θύματα την εργασία, τους εργαζόμενους, το ψυχορραγούν κοινωνικό κράτος .
Είναι η ανάγκη της αρχής του τέλους της ακροδεξιάς, νεοφιλελεύθερης πολιτικής βαρβαρότητας και κανιβαλισμού. Είναι η ανάγκη καταδίκης του μικροκομματικού πολιτικού αυτοσκοπού αυτής της κυβέρνησης να εξυπηρετήσει με ιησουίτικη επιμονή, τα συμφέροντα της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας. Συμφέροντα που για αυτή την κυβέρνηση είναι ιερά και άπτονται του εθνικού συμφέροντος.
Τέλος είναι ζήτημα συνέπειας και τιμής για όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, το γεγονός ότι τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του τόπου, οι λαϊκές προσδοκίες και ανάγκες, η αγωνία των νέων για το τι αύριο ξημερώνει για αυτούς, είναι πάνω και πέρα από μικροκομματικούς, στενόκαρδους σχεδιασμούς και πρόσκαιρες επιδιώξεις. Ο καθένας κρίνεται και ανάλογη θα είναι και η ανταμοιβή του.
