Κι  εγένετο Νέα Αριστερά … Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της προχτεσινής παρουσίασης στο Σεράφειο του νέου σχήματος που συγκρότησαν οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το κλίμα που επικρατούσε στο κοινό. Επρόκειτο για ένα μείγμα ευφορίας και ανακούφισης ·συναισθηματικό μείγμα που πολύ σπάνια απαντάται σε πολιτικές εκδηλώσεις – συνήθως το διακρίνουμε σε ανθρώπους που βγαίνουν από στενάχωρες μακροχρόνιες σχέσεις που τους ταλαιπώρησαν. Το κυρίαρχο συναίσθημα λοιπόν στην πρεμιέρα της Νέας Αριστεράς δείχνει ότι τα πράγματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είχαν φτάσει στο μη περαιτέρω και το… διαζύγιο ήταν μόνη λύση σε μια πολιτική σχέση που βιωνόταν ως κακοποιητική. Δεν είναι τυχαίο ότι αισθήματα ανακούφισης και απελευθέρωσης εκφράζουν και όσοι έμειναν.

Τα δύσκολα

Προς το παρόν η Νέα Αριστερά δεν αποτελεί επισήμως νέο κόμμα, αλλά μόνο ανεξάρτητη Κοινοβουλευτική Ομάδα με επικεφαλής τον Αλέξη Χαρίτση. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι η συγκρότηση της νέας ΚΟ εγκαινιάζει τη διαδικασία που θα οδηγήσει στο νέο κόμμα. Είναι εξίσου βέβαιο ότι η Νέα Αριστερά θα συμμετάσχει στις επικείμενες ευρωεκλογές είτε αυτοτελώς είτε σε άλλη συμμαχική λίστα. Το πρώτο βήμα έγινε λοιπόν, αλλά τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για τον Αλέξη Χαρίτση και τους συν αυτώ.

Το πρώτο στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η Νέα Αριστερά είναι το οργανωτικό. Μπορεί το όνομα που επιλέχτηκε να είναι εύηχο και να αποτυπώνει την πολιτική διάθεση των συμμετεχόντων στο σχήμα, εντούτοις, στην εκδήλωση του Σεράφειου φάνηκαν οι αδυναμίες στο στήσιμο και την επικοινωνία. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι εύκολο να οργανώσει κανείς ένα κόμμα από το μηδέν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως οι δυσκολίες μεγαλώνουν λόγω τόσο των χαμηλών πτήσεων του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ στο οργανωτικό πεδίο όσο και των προσωπικών δυναμικών των στελεχών του σχήματος, τα οποία δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα.

Τα social και ο αριστερός τεχνοκρατισμός

Το δεύτερο και το τρίτο στοίχημα της Νέας Αριστεράς έχει να κάνει άμεσα κι έμμεσα με τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ. Το νέο σχήμα διατρέχει τον κίνδυνο να εμπλακεί σε μια τοξική διαδικτυακή αντιπαράθεση μεταξύ παλιών συντρόφων η οποία θα είναι πολλαπλά επιζήμια. Οι καβγάδες στα social αρχικά έλκουν το ενδιαφέρον αλλά τελικά προκαλούν την αποστροφή. Η σοσιλαμιντιακή αυτοσυγκράτηση είναι πολλαπλά ωφέλιμη -και όχι μόνο για τα πολιτικά κόμματα…

Σε ένα άλλο επίπεδο, η Νέα Αριστερά πρέπει να αποφύγει τον σκόπελο του «αριστερού τεχνοκρατισμού» που αναπτύσσεται στις τάξεις της ως ανατανακλαστική αντίδραση στον ακατάσχετο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Η προγραμματική εμβάθυνση και η επιστημονική τεκμηρίωση είναι διαφορετικά πράγματα από μια πολιτική που γίνεται από τα πάνω για το καλό ενός (φαντασιακού) λαού εν τη απουσία του (πραγματικού) λαού.

Η προγραμματική πρόταση

Το τέταρτο στοίχημα για τη Νέα Αριστερά είναι η διαμόρφωση της προγραμματικής πρότασής της. Μετά το τέλος της μνημονιακής περιόδου, ο ΣΥΡΙΖΑ περιήλθε σε μια εμφανή προγραμματική αμηχανία η οποία αποτέλεσε μια από τις κύριες αιτίες της καθίζησής του. Τώρα από μια πολύ πιο δύσκολη θέση, η Νέα Αριστερά καλείται να δώσει τις απαντήσεις που δεν δόθηκαν από το 2018 και μετά. Τι ακριβώς σημαίνει μια προοδευτική πρόταση στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, πέρα από τη καταγγελία της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού; Είναι εφικτή μια εναλλακτική πολιτική εντός της ΟΝΕ; Μην ξεχνάμε ότι το ανεβασμένο (ιδιαίτερα στη νεολαία) ΚΚΕ υποστηρίζει ότι δεν είναι. Το κυριότερο όμως ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η Νέα Αριστερά, είναι με ποιον τρόπο θα μπορέσει να γίνει χρήσιμη για τους αδύναμους οικονομικά, τους αποκλεισμένους, όσες και όσους αισθάνονται ασφυκτικά μέσα στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Το να είσαι χρήσιμος σε αυτούς στους οποίους απευθύνεσαι, είναι το πιο δύσκολο πράγμα στην πολιτική.

Ο απογαλακτισμός

Τέλος, το 5ο στοίχημα για τη Νέα Αριστερά είναι να ανοίξει. Να μην μείνει το «κόμμα των αποχωρησάντων από τον ΣΥΡΙΖΑ». Και για να ανοίξει, βασική προϋπόθεση είναι να αρχίσει να κρατάει αποστάσεις από τη διακυβέρνηση Τσίπρα, η οποία αξιολογείται θετικά μόνο από ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας, το οποίο διαρκώς συρρικνώνεται. Η παθιασμένη υπεράσπιση των «επιτευγμάτων της πρώτης αριστερής κυβέρνησης» κόβει γέφυρες και στερεί αξιοπιστία, οδηγώντας στην πολιτική απομόνωση. Αναγκαίος όρος για την επιβίωση και σε δεύτερο χρόνο τη ευδοκίμηση του νέου σχήματος είναι να συναντηθεί με τους πολίτες που κρίνουν αρνητικά τα πεπραγμένα της «πρώτης φοράς Αριστεράς» και οι οποίοι συνιστούν τη μεγάλη πλειονότητα.

Για την ενηλικίωση χρειάζονται πάντα δύο βήματα. Το πρώτο είναι η αμφισβήτηση του «πατέρα» σου. Το δεύτερο είναι η επινόηση του ενήλικου εαυτού σου. Η Νέα Αριστερά έχει κάνει το πρώτο. Να δούμε αν θα κάνει το δεύτερο.