Hταν για λύπηση ο Ελληνας πρωθυπουργός την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, στη συζήτηση που ο ίδιος συγκάλεσε για το κοινωνικό τάχα μου κράτος. Ολοι οι αρχηγοί των κομμάτων τον καταχέριασαν αλύπητα, «Δεν ντρέπεσαι;», του έλεγαν ένας ένας με τη σειρά -δεν έχει καθόλου τσίπα εννοούσαν, έχει όμως απύθμενο θράσος και μεγάλη άνεση να ψεύδεται μπροστά σε όλον τον ελληνικό λαό και να επαίρεται για τα ανύπαρκτα «κατορθώματά» του στον τομέα των κοινωνικών παροχών. Για ακόμη μία φορά απέδειξε ότι είναι ένας χειραγωγούμενος ηγέτης, ένας δουλόφρων πολιτικός, άσε που δεν μπορεί να κρύψει πόσο ολιγόκαρδος και εξαρτημένος από τα αφεντικά του είναι. Μα έχει ένας ηγέτης αφεντικά; Αυτός δεν είναι το αφεντικό στη χώρα του;
Γούστο είχε στην τριτολογία του, όταν σηκώθηκε και αναγκάστηκε να αποκρούσει τις αποκαλύψεις του Βαρουφάκη για κάποιον Ελληνα υπουργό που τον είχε στήσει έως τις δυόμισι τα ξημερώματα ένας τμηματάρχης β’ των Βρυξελλών έξω από τα γραφείο του να περιμένει με τις ώρες. Αυτός ο ραγιάς υπουργός δεν ήταν άλλος από τον νυν πρωθυπουργό. Ηταν μεν χλομός και σαν βρεγμένη γάτα, το αντιπαρήλθε και αυτό όμως λέγοντας κάτι για μυθομανίες του αρχηγού του ΜέΡΑ 25 [που δεν ήσαν καθόλου μυθομανίες]. Στην προσπάθειά τους να κρατηθούν παντί τρόπω στην εξουσία οι πολιτικοί της Δεξιάς δεν διστάζουν να φιλήσουν την κάθε κατουρημένη ποδιά -οι απεχθείς, που τολμάνε και μιλάνε για ανεξαρτησία, ελευθερία και κουραφέξαλα.
Βεβαίως και δεν ντρέπονται ούτε ο πρωθυπουργός ούτε οι υπουργοί του. Και όχι μόνο δεν ντρέπονται, αλλά θεωρούν ότι πρέπει να ντρεπόμαστε εμείς που τολμήσαμε και επιλέξαμε άλλα κόμματα να μας κυβερνήσουν από τη μεταπολίτευση και δώθε. Μα δεν ξέραμε ότι μόνο η Δεξιά έχει αυτό το προνόμιο της διοίκησης της χώρας; Οτι οι αριστερές ιδέες δεν χωράνε στη δημοκρατία [τους]; Εχει σημασία όμως ότι η διοίκησή τους δεν κρατάει και πολύ· μπορεί ενίοτε να πείθουν τον ελληνικό λαό, λόγω κυρίως των αβλεψιών και αστοχιών των άλλων κυβερνήσεων, αλλά τελικά δεν καταφέρνουν να παραμείνουν επί πολύ στην εξουσία όσο και αν τους βοηθάνε τα ακροδεξιά μορφώματα και οι ανανήψαντες του «σοσιαλιστικού» στρατοπέδου και άλλων κεντρώων δυνάμεων. Ο πατήρ Μητσοτάκης τα κατάφερε να κυβερνήσει περίπου τρία χρόνια και ο υιός οδεύει στα ίδια. Δεν τους αντέχει ο λαός όσα τεχνάσματα και αν εφευρίσκουν κάθε φορά για να κρατήσουν το τιμόνι της χώρας. Είναι η απληστία της οικογένειας, που δεν γίνεται ανεκτή από τους ψηφοφόρους, η μανία τους να εκμεταλλεύονται ασύστολα το ελληνικό κράτος, να το απομυζούν λες και είναι ιδιοκτησία τους.
Κάτι άλλο πρέπει να επικαλούνται οι αρχηγοί των κομμάτων και όχι την ντροπή. Εδώ που τα λέμε κανείς δεν ντρέπεται προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία, πόσο μάλλον οι δεξιοί πολιτικοί που δεν ενδιαφέρονται καθόλου μα καθόλου για τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις, για την αρετή και τον πολιτισμό. Αδίστακτη φύτρα…
