Άνθρωποι γυμνοί, όπως οι μελλοθάνατοι του Άουσβιτς, «γυμνές ζωές», απογυμνωμένες από κάθε αξιοπρέπεια, από κάθε δικαίωμα, ζωές πεταμένες στο ποτάμι. Δυστυχισμένοι και ξεφτιλισμένοι άνθρωποι που προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια τους, την οποία όμως δείχνουν, καθιστώντας τον εξευτελισμό τέλειο, αυτοί που δήθεν καταγγέλουν τους εμπόρους, τους διακινητές, τους γυμνωτές και τους βασανιστές, δηλαδή τα ελληνικά μίντια και η ελληνική κυβέρνηση.
92 μετανάστες ξεγυμνώθηκαν από τους φασίστες του Ερντογάν και πετάχθηκαν στο ποτάμι. Η φωτογραφία με τα γυμνά σώματα θα δημοσιευθεί παντού, θα φθάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ακόμα και στα χωριά των ξεριζωμένων. Η ελληνική κυβέρνηση ενώ με ανακοινώσεις και δηλώσεις καταγγέλει την Τουρκία για «εργαλειοποίηση του προσφυγικού», δεν προσφεύγει όμως στους διεθνείς οργανισμούς, γιατί και η ίδια ακολουθεί ανάλογη τακτική, γιατί και η ίδια απογυμνώνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες πραγματικά και συμβολικά από τα δικαιώματά τους. Γιατί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στον Έβρο, στη Λέσβο, στην Χίο, στην Μαλακάσα, παντού, είναι χώροι όπου υλοποιείται η “γυμνή ζωή” ως τέτοια.
Το στρατόπεδο όπου συντελείται ο εξευτελισμός των μεταναστών «είναι -σύμφωνα με τον Αγκάμπεν- ένα κομμάτι της επικράτειας το οποίο τοποθετείται εκτός της κανονικής δικαιικής τάξης […] ένας χώρος εξαίρεσης όπου ο νόμος είναι πλήρως ανεσταλμένος […] και στον οποίο οι θηριωδίες που διαπράττονται, δεν εξαρτώνται από το νόμο, αλλά μόνο από τον πολιτισμό και την αίσθηση ηθικής της αστυνομίας, που ενεργεί προσωρινά ως κυρίαρχος…»! Γι’ αυτό τα πάντα είναι δυνατά και οποιαδήποτε πράξη εναντίον των εγκλείστων «δεν θα εμφανιζόταν πλέον ως έγκλημα». Το ξύλο και το ξεγύμνωμα των προσφυγόπουλων στη Σάμο δεν θεωρείται έγκλημα. Η στείρωση μεταναστριών(υστερεκτομή) στη Τζόρτζια των ΗΠΑ από τους γιατρούς της αστυνομικής υπηρεσίας μετανάστευσης δεν θεωρείται έγκλημα! (Ο Αγκάμπεν γράφει για τα στρατόπεδα «εθνικού βιασμού», που ούτε οι ναζί δεν εφάρμοσαν στην «τελική λύση», αλλά και για τα γκέτο στις ΗΠΑ που «αρχίζουν να μοιάζουν με στρατόπεδα»).
«Το πολιτικό σύστημα… περιέχει εντός του μια εκτοπισμένη τοπικότητα(σ.σ. στρατόπεδο ή γκέτο)… στην οποία κάθε μορφή ζωής και κάθε κανόνας είναι δυνατό να παγιδευτούν. Το στρατόπεδο, ως εκτοπισμένη τοπικότητα είναι ακόμα η κρυφή μήτρα της πολιτικής εντός της οποίας ζούμε…», γράφει ο Αγκάμπεν*.
Και για όσους θέλουν να δουν τις ποικίλες μορφές “στρατοπέδων”, τέτοια είναι το Καρά Τεπέ, η Αμυγδαλέζα, η Μαλακάσα, ο Έβρος, αλλά και τα Εξάρχεια, ως εκτοπισμένη τοπικότητα, ως χώρος όπου έχει ανασταλεί το δίκαιο και κυριαρχεί η “ηθική”, δηλαδή οι θηριωδίες της αστυνομίας…
Οι γυμνοί άνθρωποι, συνεπώς, και οι γυμνές ζωές υπάρχουν στον Έβρο, υπάρχουν στα Εξάρχεια, υπάρχουν παντού.
Ας μην υποκρίνονται λοιπόν…
*Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Μέσα χωρίς σκοπό, εκδόσεις νήσος, 2020
