ΤΑ ΜΠΛΟΚΙΑ

Ειδήσεις και αναλύσεις από τη Λέσβο και την Ελλάδα με αριστερή ματιά!

Απόψεις Δεύτερο Θέμα

Η βία, απ’ όπου κι αν προέρχεται

Η πρώτη σημασία της αρχαίας λέξης «βία», σύμφωνα με το Λεξικό του Δημητράκου, είναι η «σωματική δύναμις, η ρώμη, η αλκή». Στην Οδύσσεια, ο Ομηρος λέει: «επήν υμέων γε βίας αφελώμεθα χαλκώ» (αφού σας αφαιρέσωμεν την ρώμην, ήτοι την ζωήν), εξηγεί ο λεξικογράφος, αλλά εμάς μας ενδιαφέρει η πέμπτη σημασία της λέξης: «βία» λοιπόν είναι «η χρήσις σωματικής, ηθικής ή υλικής δυνάμεως προς επιβολήν θελήσεως, βιαιότης, πράξις βίας, βιαιοπραγία, βίαιος τρόπος, βιασμός, καταναγκασμός».

Οσο για την ετυμολογία της, το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας αναφέρει πως η βία έχει αρχαία ινδοευρωπαϊκή ρίζα (gwiya), που συνδέεται με το σανσκριτικό j(i)ya, που σημαίνει «κυριαρχία». Ομόρριζο με τη βία, λέει το Λεξικό, είναι το ρήμα «βινώ», που σημαίνει «συνουσιάζομαι»…

Αυτή είναι μια ωραία πάσα. Εάν συνουσιαζόταν η εξουσία με το πολιτικώς ορθό, το γέννημα θα ήταν ο ανόητος όσο και δόλιος νεολογισμός «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Είναι η αγαπημένη κουβέντα διάφορων σοβαροφανών, που καταπίνουν την κάμηλον των ισχυρών και διυλίζουν τον κώνωπα των αδυνάτων.

Οταν κάποιοι γιαούρτωσαν τον Πάγκαλο, είχε βγει ο Παύλος Τσίμας και είχε δηλώσει στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ: «Εάν γιαουρτώνουμε τον Πάγκαλο είναι καλό, ενώ εάν μαχαιρώνουμε τον Φύσσα είναι κακό. Δε λέω βέβαια ότι το γιαούρτι με το μαχαίρι είναι το ίδιο, αλλά η βία είναι βία».

Αυτός είναι ο ορισμός του «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Σημαίνει ότι καταδικάζω τόσο τη βία των ναζί όσο και της Εθνικής Αντίστασης, σημαίνει ότι καταδικάζω τη βία του βιαστή όσο και τη βία που ασκεί εναντίον του το θύμα του για να υπερασπίσει τον εαυτό του – όταν μπορεί να το κάνει.

Στ’ αλήθεια, καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται; Αν ναι, αυτό σημαίνει πως καταδικάζουμε την Επανάσταση του ’21, ας πούμε, αλλά και τον ταξικό πόλεμο. Κανείς νταής δεν συνετίστηκε από επιχειρήματα, κανείς χρυσαυγίτης δεν έκανε πίσω από τις εκκλήσεις των θυμάτων του να σταματήσει τον ξυλοδαρμό, κανείς κεφαλαιούχος δεν έδωσε αυξήσεις επειδή του είπε ο Θεός να το κάνει, αλλά επειδή τα θύματα όλων άσκησαν βία σαν απάντηση στη βία – ακόμα και η απεργία είναι μια μορφή εκβιασμού, δηλαδή βίας.

Εντεκα χρόνια πριν, τον Δεκέμβρη του 2008, ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Το ότι «κάηκε η Αθήνα» μετά, το ότι 43 επιχειρήσεις υπέστησαν ζημιές, με 37 να έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά, με κόστος πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ (100 εκατ. σύμφωνα με την εκτίμηση του Economist), το ότι κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων συγκρούσεων που διήρκεσαν πάνω από έναν μήνα (μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου του 2009) έγιναν 250 συλλήψεις που κατέληξαν σε 67 προφυλακίσεις, όλα αυτά λένε ένα μόνο πράγμα: πως η κοινωνία και, ιδιαίτερα, οι νέοι που υφίστανται την πολιτική, την επικοινωνιακή, την οικονομική και την αστυνομική βία του συστήματος, κάποια στιγμή θα αντιδράσουν, θα εξεγερθούν, ειδικά όταν βλέπουν πως ένας ένστολος πιστολέρο, ένας καουμπόι της εννόμου τάξεως, μπορεί να βγάλει όποτε γουστάρει το πιστόλι του και να εκτελέσει εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο παιδί….

Δράση και αντίδραση, λοιπόν, βία και αντιβία, εξουσία και εξέγερση, και εάν κάποιοι καταδικάζουν και τη δεύτερη για να δικαιώσουν πλαγίως την πρώτη, τηρώντας τις περίφημες ίσες αποστάσεις, τότε να περιμένουν κι άλλες εκρήξεις. Τον τελευταίο καιρό, ας πούμε, αστυνομικοί μπουκάρουν σε πνευματικά ιδρύματα ξυλοκοπώντας φοιτητές ή εισβάλλουν σε κλαμπ σαν μαφιόζοι ή προπηλακίζουν αισχρά ανθρώπους στον δρόμο: για πολλούς, αυτή είναι η Τρομοκρατία, και όχι η γιάφκα με τα δύο σκουριασμένα Καλάσνικοφ ή τα άδεια μπουκάλια της μπίρας που προβάλλονται στα καθεστωτικά μίντια ως πειστήρια επιβολής της «κανονικότητας»…

Οσο συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, η βία θα ανατροφοδοτείται εσαεί, όταν μάλιστα κάποιες κοινωνικές ομάδες υποστηρίζουν έμπρακτα την αδικία. Οπως η τοπική κοινωνία της Μάνης, απ’ όπου κατάγεται ο φονιάς του Γρηγορόπουλου, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, στον οποίο έσπευσε να συμπαρασταθεί.

Μόλις έναν χρόνο μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου, η σύζυγός του δολοφόνου παρέλαβε μια επιταγή 25 χιλιάδων ευρώ. Εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη της, δημοσιοποίησε την ακόλουθη επιστολή, με ημερομηνία 21/1/09:

«Εκφράζω από τα βάθη της ψυχής μου ένα μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους τους Συνανθρώπους μας που από κάθε σημείο της Ελλάδας και το εξωτερικό έσπευσαν εμπράκτως να μας συμπαρασταθούν. Ευχαριστώ εφημερίδες, ιστοσελίδες και άλλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τοπικά και πανελλήνια, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς κ.λπ., που παρά το αρνητικό κλίμα των ημερών πρόβαλαν και στήριξαν αυτή την πρωτοβουλία. Ιδιαίτερο Ευχαριστώ τέλος να εκφράσω στους πρωταγωνιστές αυτής της μανιάτικης πρωτοβουλίας, και ιδιαίτερα στους επιφανείς Συμπατριώτες μας Γ. Λουκάκο (ιατρό) και Γ. Δημακόγιαννη (εκδότη), που χωρίς να μας γνωρίζουν προσωπικά, αλλά και χωρίς κανένα δισταγμό, μπήκαν μπροστά σε μια υπόθεση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που από την αρχή έκρυβε κινδύνους και σκοπιμότητες. Εγώ και η οικογένειά μου θα θυμόμαστε πάντα ό,τι τόσο ανθρώπινα και άφοβα έκαναν για μας. Εύχομαι τέλος ολόψυχα σε όλους σας Καλή Χρονιά και Υγεία σε σας και τους δικούς σας και ποτέ κανείς σας να μη βρεθεί σε δοκιμασία σαν κι αυτή που βρίσκεται η οικογένειά μου από την 6η Δεκεμβρίου 2008».

Η κυρία Μαρία Κορκονέα είπε πολλά για τη δοκιμασία της οικογένειάς της, αλλά δεν σπατάλησε ούτε μία λέξη για το μαρτύριο της μάνας του Γρηγορόπουλου. Η κ. Κορκονέα καταδικάζει κι αυτή, υποθέτω, τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται…