Της Γεωργίας Λυμπέρη
Ρίμνες: μικροί δρόμοι ή αδιέξοδα στο πίσω μέρος των σπιτιών όπου το χειμώνα τρέχουν και τα νερά της βροχής.
Μπορεί να είναι κατηφορικές οπότε η απορροή γίνεται φυσικά ή όπως αυτή εδώ που μαζεύονται τα νερά σχηματίζεται λιμνούλα που “ποτίζει” θεμέλια σπιτιών ,τοίχους κηπαρίων , η λύση βρίσκεται στο κανάλι των ομβρίων.
Σήμερα μέσα στη ρίμνη, για πρώτη φορά ,μια δεκαοχτούρα προσπαθούσε να δροσιστεί με μια σταγόνα νερό.
Περίμενε αδημονώντας μέχρι που με εντόπισε …
Ρίμνες, στενά κι αδιέξοδα κυριολεκτικά και μεταφορικά .
Αδιέξοδα κοινωνικά, πολιτικά …
Αδιέξοδα χρόνων που βουρκιάζουν και σιγοτρώνε τα θεμέλια …
Χθες ακούγοντας τη συζήτηση στη Βουλή και κυρίως την τοποθέτηση του πρωθυπουργού το νιωσα πως βουλιάξαμε κι άλλο:
αφού “την είπε ” στη Φώφη που σαν γυναίκα δεν καταλαβαίνει…
αφού την είπε στους πολιτες που θέλουν από ένα ελικόπτερο…
κι αφού όπως ήταν αναμενόμενο χρησιμοποίησε το Μάτι ….
… έφυγε να πάει το κορίτσι του για σπουδές στην Αμερική
Να ναι καλά το κορίτσι, να σπουδάσει και να επιστρέψει για να κυβερνήσει τις επόμενες γενιές Ελλήνων.
Ο πρωθυπουργός την “είπε σε όλους” κι έφυγε, το καλοκαίρι τελειώνει
κι εδώ βγαίνουν οι βάσεις με τριάντα χιλιάδες περικοπές -άντε όλοι θέλετε να μπείτε σε σχολές- …
Κι εδώ ανοίγουν τα σχολεία με προβλήματα σε αίθουσες, καθαρίστριες …
Κι εδώ ταξιδεύουμε παστωμένοι σε καράβια γιατί οι εφοπλιστές είναι εθνικό κεφάλαιο …
Πανελλαδικές, φροντιστήρια ,άγχος και απόρριψη για μας.
Καθαρίστριες με το σταγονόμετρο και αίθουσες κελλιά μέσα στην πανδημία για μας.
Επιστροφές μετ’ εμποδίων για μας.
Το καλοκαίρι τελειώνει με τη δημόσια υγεία στον αυτόματο πιλότο, με τη βολική, για την κυβέρνηση, διαμάχη για τα εμβόλια.
Το καλοκαίρι τελειώνει με πολλούς πολίτες να έχουν κάνει ό,τι θεωρούσαν χρέος τους:
“Μαρή κόρη μου, εγώ από κάτι θα πάω ας εμβολιαστώ να μην απασχολώ καμιά μεθ.”
Το καλοκαίρι τελειώνει εμείς βουλιάζουμε διψασμένοι επειδή κάποιοι “θολώνουν τα νερά ” μιλώντας “περί ανέμων και υδάτων” ενώ εμείς θα πούμε “το νερό νεράκι “
