Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη την 11η.9.22, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις, απέκλεισε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, τις πρόωρες εκλογές και αλλαγή του εκλογικού συστήματος που το κόμμα του έχει ψηφίσει και, σε μια αποστροφή του λόγου του, χαρακτήρισε το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού από το δεύτερο κόμμα (τον ΣΥΡΙΖΑ), το ΠΑΣΟΚ, το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ «τερατογένεση».

Πριν σχολιάσουμε την «τερατογένεση», ας δούμε τους τρεις αποκλεισμούς στους οποίους αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, ο οποίος είναι και ο μόνος που αποφασίζει.

Ο ανασχηματισμός είναι, φυσικά, θέμα εσωτερικό της κυβέρνησης της Ν.Δ. και εκτός από «υπουργήσιμους» βουλευτές του κόμματος και όσους φοβούνται την αντικατάστασή τους, δεν ενδιαφέρει ούτε και απασχολεί κανέναν. Μια «στραβή» όμως από κάποιο ή κάποια μέλη της κυβέρνησης θα τον αναγκάσει να τον κάνει.

Οι πρόωρες, όμως, εκλογές ενδιαφέρουν τόσο το κόμμα του και τα άλλα κόμματα όσο και κυρίως τον λαό. Οι εξελίξεις διεθνώς και κυρίως στο εσωτερικό της χώρας λόγω τόσο του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών όσο και των οξύτατων προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει ένα μεγάλο τμήμα του λαού, ίσως τον αναγκάσουν να τις προκηρύξει.

Η μη αλλαγή του εκλογικού συστήματος που η Ν.Δ. ψήφισε κρίθηκε ότι, με βάση τις δημοσκοπήσεις, δεν θα μπορούσε να δώσει στο κόμμα αυτό αυτοδύναμη κυβέρνηση, στην περίπτωση βέβαια που το κόμμα αυτό θα ήταν πρώτο σε βουλευτές, γι’ αυτό και εγκαταλείφθηκε.

Και έρχομαι τώρα στην «τερατογένεση». Κατ’ αρχάς ο πρωθυπουργός και πάντες γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ, μετά την ατυχή συμμετοχή του το 1989 στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη (Ν.Δ.-Ενιαίου Συνασπισμού) και Ζολώτα (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ενιαίου Συνασπισμού), έχει αποφασίσει να μη συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση συνασπισμού κομμάτων, δεδομένης της διαφωνίας του σε βασικά θέματα στα οποία τα κόμματα εξουσίας έχουν ταυτόσημες θέσεις.

Αυτό που με την αποστροφή του λόγου περί «τερατογένεσης» φοβάται ο πρωθυπουργός εξαιτίας από τη μια μεριά του σκανδάλου των υποκλοπών για το οποίο είναι προσωπικά υπεύθυνος, δεδομένου ότι με δική του απόφαση έθεσε την ΕΥΠ υπό τον έλεγχό του, και από την άλλη των όσων δεινών αναμένουν τον λαό τον χειμώνα και των αντιδράσεων που θα προκαλέσουν, για τα οποία τα όσα εξάγγειλε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη αποτελούν «ασπιρίνες», είναι το ενδεχόμενο να καταστεί δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης συνασπισμού από το δεύτερο κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ), το ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25 στην περίπτωση που η Ν.Δ. αναδειχθεί μεν πρώτο κόμμα, αλλά η διαφορά του από το δεύτερο είναι μικρή είτε στις πρόωρες εκλογές είτε στις εκλογές στο τέλος της τετραετίας.

Την αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού των τριών αυτών κομμάτων είχα επισημάνει σε ένα άρθρο μου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 7.4.2022. Στο άρθρο εκείνο είχα αναφέρει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ. τόσο εξαιτίας της ιδεολογίας της όσο και των μέχρι σήμερα οδυνηρών για τον λαό πεπραγμένων της. Τα όσα διέπραξε η Ν.Δ. και προσωπικά ο πρωθυπουργός από τότε που δημοσιεύτηκε το άρθρο εκείνο μέχρι σήμερα καθιστούν πλέον αδύνατο το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.

Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη να σχηματιστεί κυβέρνηση τετραετίας συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ25 αν τα κόμματα αυτά στις πρώτες ή στις δεύτερες εκλογές έχουν συνολικά πλειοψηφία στη Βουλή. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να εφαρμόσει ένα κοινά αποδεκτό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και κοινωνικής δικαιοσύνης αποφεύγοντας τα λάθη των προκατόχων της.

Σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ25 με το πρόγραμμα κοινής αποδοχής που προαναφέρθηκε, πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου σε ψήφους κόμματος, με δύο αντιπροέδρους από τα δύο άλλα κόμματα. Ο ρόλος του, όμως, δεν θα είναι εκείνου μιας μονοκομματικής κυβέρνησης. Οσες αποφάσεις δεν θα λαμβάνονται από το υπουργικό συμβούλιο, θα πρέπει να λαμβάνονται με συναπόφαση του πρωθυπουργού και των δύο αντιπροέδρων.

Για να καταστούν όλα τα παραπάνω εφικτά καλό θα είναι τα τρία κόμματα να αναλάβουν από τώρα τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και στον λαό, δηλαδή να σταματήσουν τους αποκλεισμούς και την αλαζονική στάση το καθένα απέναντι στα άλλα και τα επιτελεία τους να αρχίσουν να συνεννοούνται και να προετοιμάσουν το πρόγραμμα κοινής αποδοχής στις βασικές κατευθύνσεις του.

Είναι, επιτέλους, καιρός η χώρα να αποκτήσει κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων, όχι περιστασιακές αλλά τετραετίας, όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης.

Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ