του Βάσου Ι. Βόμβα
ΤΟ ΚΩΜΙΚΟ …ΑΛΛΑ ΜΟΙΡΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΡΟΧΑΔΗΝ ΤΟΥ Α Δ Ω Ν Ι Δ Ο Σ( Ή ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ ΚΑΤΕΚΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ)
Από εδώ ξεκίνησαν όλα ….
‘Όμως το σκηνικό είχε στηθεί μερικά χρόνια πριν, όταν ο Κωστάκης ο μικρός παρέδωσε το κόμμα του θείου του, στον αποσυνάγωγο αποστάτη Σαμαρά, αφού πρώτα τον περιέθαλψε και τον στέγασε στο κόμμα, που κάποτε ήταν βασικό στέλεχος του και που στη συνέχεια, οικεία βουλήσει, το εγκατέλειψε για να φτιάξει την “Πολιτική Άνοιξη”.
Μόνο που τώρα το κόμμα έπρεπε να πάρει μια καινούρια μορφή. Να γίνει περισσότερο συντηρητικό και γιατί όχι ακροδεξιό. ‘Ενα κόμμα ατόφιων Εθνικοφρόνων. Έτσι, απλώθηκε στα χωράφια του Καρατζαφέρη, όπου ευδοκιμούσαν γνήσια ακροδεξιά φυντάνια, τα ορφανά του Παττακού, όπως τα ονόμασαν. Ήγουν κάτι Αδώνιδες, Βορίδηδες, Πλεύρηδες κ.α. άνθη του κακού..
Κι όταν το πείραμα Παπαδήμου , αλλά και εκείνο του Σαμαρά δεν πέτυχαν και η εξουσία πέταξε μέσα από τα χέρια τους, αναγκάστηκαν να βρουν καινούριο αρχηγό. Κι εκεί που όλα έδειχναν Μεϊμαράκη, ο άνθρωπος των παρασκηνίων Σαμαράς, μεθόδευσε κατά τρόπο “μαφιόζικο”, τις εσωκομματικές εκλογές, ώστε η αρχηγία να περάσει, στα χέρια του γιου του αποστάτη, Κυριάκο Μητσοτάκη.. Όταν στήθηκαν οι κάλπες και όλα έδειχναν ποιος θα ήταν ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ, κυριολεκτικά στο και πέντε εμφανίζεται ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία, ο μετέπειτα λαγωός, για να παίξει το ρόλο, που εκ των προτέρων του είχαν αναθέσει… Κι όλ’ αυτά, γιατί η εφορευτική επιτροπή παρατύπως θέλησε να φανεί μεγάθυμη και να δεχθεί την υποψηφιότητα του.
Προσέξτε τη φωτογραφία και το κωμικό τρέξιμο, του μετέπειτα λαγού, αλλά και μοιραίου ανθρώπου, που στη συνεχεία καθόρισε τις τύχες αυτού του τόπου.Ναι και μην σας φαίνεται παράξενο. Φαινομενικά, ασήμαντα γεγονότα της στιγμής, καθορίζουν πολλές φορές τις πολιτικές εξελίξεις μιας χώρας και τις τύχες της. Προφανώς η μεγαθυμία του Μεϊμαράκη ή και ο εξαναγκασμός του, να δεχθεί την εκπρόθεσμη υποψηφιότητα του Αδώνιδος, να στάθηκε και η καταστροφη του.
Μήπως και η δική μας;
Σίγουρα όμως η βεβαιότητα του, ότι αυτός, ως σπλάχνο των σπλάχνων της ΝΔ, θα επικρατούσε άνετα, τον έκανε μεγάθυμο!
‘Αλλαι όμως αι βουλαί Σαμαρά. Ο μαιτρ της ίντριγκας όταν διαπίστωσε την υπεροχή Μεϊμαράκη φρόντισε να τινάξει στον αέρα το ηλεκτρονικό σύστημα της εκλογικής διαδικασίας και να ακυρώσει την σίγουρη επικράτηση του. Από κει και μετά η νίκη Μητσοτάκη ήταν σίγουρη και σ’ αυτό συνέτεινε η φανερή υποστήριξη του Αδώνιδος και η παρασκηνιακή βοήθεια Σαμαρά.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί η υστερόβουλη σκέψη του Σαμαρά ότι “τον Μητσοτάκη τον ελέγχω απόλυτα και ανά πάσαν στιγμήν τον καθαιρώ από την αρχηγία”.
Ο Καραμανλης ( ποτέ δεν θα μάθουμε την βαθύτερη – αν υπήρξε ποτέ – σκέψη του) παρακολουθούσε αδιάφορος τα τεκμαινόμενα.
Κι έτσι φτάσαμε στην επικράτηση Μητσοτάκη που κυριολεκτικά άλωσε το κόμμα του Ιδρυτή του κι έκανε πργματικότητα το όνειρο του πατέρα του, να ξεμπερδέψει μια και καλή, με τους Καραμανλήδες.
Με μεθοδικότητα και σχέδιο που εκπονήθηκε από τον ‘Αδωνι, αλλά κυρίως από τον εξωμότη ( εκ των παρασκηνίων) Θεοδωρικάκο κι αφού σιγά σιγά τον πλαισίωσε ο εσμός των νεογκαιμπελίσκων της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματος, κατάφερε να επιβάλλει τον δικό του αντιπολιτευτικό λόγο, που με πολλή δεξιοτεχνία κατάφερε να εμφανίσει στη βουλή για να πολεμήσει την κάθε επιτυχημένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ.
Νομίζω, ότι οι μη εξωνημένοι δημοσιογράφοι, οι ασκούντες έντιμη δημοσιογραφία, εξακολουθητικά και μέχρι σήμερα, στις πολιτικές του αναλύσεις πέφτουν έξω. Και όχι μόνον τώρα .
Και εξηγούμαι. Από τη στιγμή που το Μητσοτακέϊκο έβαλε ξανά πόδι στην πολιτική ζωή του τόπου, μοναδικό του σκοπό είχε, όχι μονάχα την πολιτική του επιβίωση, πράγμα μάλλον εύκολο, αφού οι περίφημες “κουμπαριές”και τα ¨βαφτίσια” θα του εξασφάλιζαν μια έδρα στα Χανιά, για τον αρχιαποστάτη θα ήταν το σκαλοπάτι για την μετέπειτα πολιτική εξέλιξη του.
Παρά την αποτυχία του στις βουλευτικές εκλογές του 1974, όπου όμως, για ελάχιστες ψήφους έχασε την έδρα στα Χανιά. Στις εκλογές του 1977,παρά την σφοδρή κριτική που άσκησε κατά της ΝΔ και προσωπικά κατά του Κων. Καραμανλή, μαζί με τον Π. Βαρδινογιάνη και το κόμμα των Νεοφιλελευθέρων, που είχε ιδρύσει, κατάφερε να βάλει πόδι στην Βουλή των Ελλήνων. Στην τριετία της διακυβέρνησης του Καραμανλή, με την διακρίνουσαν αυτόν ικανή πολιτική σκέψη, αλλά και με τον καιροσκοπισμό, που πάντα τον διέκρινε, “μυρίστηκε” την μετακίνηση του Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας και κατάφερε – τι το πιο εύκολο γι’ αυτόν, τον κατ΄εξοχήν ραδιούργον- πείθοντας και άλλους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου, να συμπράξουν και από κοινού να φτιάξουν την απαραίτητη πλειοψηφία για να τον χρίσουν Πρόεδρο.
Εδώ, θα πρέπει να τονισθεί η άθλια μεθόδευση του Εθνάρχη και η μωροφιλοδοξία του, που προκειμένου να πετύχει τον φιλόδοξο στόχο του “έβαλε” από την πίσω πόρτα, τον δεδηλωμένο εχθρό του, ο οποίος άδραξε την ευκαιρία και εγκαταστάθηκε ως “σώγαμπρος” κατά την έκφραση του αδελφού του Εθνάρχη Αχιλλέως του ολίγιστου, στο κόμμα της Ν.Δ.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Το μόνο σκοτεινό σημείο είναι, ότι όταν έχασε από τον Ανδρέα Παπανδρέου τις εκλογές του 1993 παραιτήθηκε από την αρχηγία της Ν.Δ. Και μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις.
Από το σημείο αυτό και μετά και αφού γευτήκαμε, την δεύτερη περίοδο της Πασοκοκρατίας, του ολετήρα Σημίτη και την μικράν,αλλά καταστοφικήν, παρένθεση του Γιωργάκη, ενδιαμέσως μας έλαχε, το πολιτικόν ανάστημα του Κωστάκη του μικρού, ο οποίος κάποια στιγμή, μάλλον έξυπνα φερόμενος απέδρασε από το πολιτικό σκηνικό της χώρας και τώρα παριστάνει την Πυθία των πολιτικών μας πραγμάτων, με τους αδαείς ευφάνταστους δημοσιογράφους να μιλούν, για αναταράξεις στο κόμμα του Θείου του. Κούνια που τους κούναγε.Κι αυτόν και τον Σαμαρά όταν θα έλθει η ώρα θα τους ρίξει στην αφάνεια, με μια απλή κίνηση, που ήδη πολύ συζητιέται.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, βρεθήκαμε ξανά στα χέρια του Μητσοτακέϊκου. Πως έγινε αυτό;
Θα προσπαθήσω, όσο πιο συνοπτικά μπορώ χρονολογικά, να βάλλω τα πράγματα σε μια σειρά και να μιλήσω για ιστορίες και γεγονότα, που τότε που λάβαιναν χώρα κανείς δεν τα έδινε σημασία. Δεν χρειάζεται να έχεις μαντικές ικανότητες ή συνωμοσιολογικές δεξιότητες – κι ας μιλάμε για τους Σαμαρομητσοτάκηδες- για να καταλάβει κανείς ότι το παιχνίδι ήδη είχε στηθεί από την άνοδο του Σαμαρά στην εξουσία. Κατά περίεργη σύμπτωση, βοήθησε και πάλι ο Κωστάκης ο μικρός, όταν ο κομματικά άστεγος και πολιτικά “τελειωμένος” Αντωνάκης περισυνελλέγει από τον Καραμανλή και αφού πέρασε από το Ευροκοινοβούλιο, βρέθηκε να παριστάνει τον Υπουργό του Υπουργείου Πολιτισμού, με παράρτημα στην Πύλο Μεσσηνίας.
Μέχρι που έγινε και πρωθυπουργός της χώρας. Από εδώ αρχίζουν τα περίεργα, που δεν έχουν ερευνηθεί και βέβαια αξιολογηθεί από τους πολιτικούς σχολιαστές, οι οποίοι εξακολουθούν να διαβάζουν…..”Εμονίδην. Ο πατήρ Μητσοτάκης, αποχωρεί και παραδίδει τη βουλευτική του έδρα, στον υιόν του Κυριάκον, τον οποίον ο οικογενειακός εχθρός Σαμαράς χρίζει υπουργόν Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Η κόρη εξαναγκάζεται εις παραίτησιν και αποχωρεί, ιδρύουσα νέο κόμμα, που βέβαια της έμεινε στα χέρια…αφού κάποια στιγμή ξαναμπήκε στο μαντρί και αφού προηγουμένως ο Κυριάκος, τους απαρνήθηκε ως άλλος Πέτρος. Μυστήριον άλυτον μέχρι στιγμής. Και ξαφνικά μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την ευγενεστάτην αποχώρησιν Σαμαρά, από το πουθενά εμφανίζεται ο Κυριάκος. Και κατακτά την αρχηγίαν της Νέας Δημοκρατίας, την οποία σε λίγο…ως άλλην Αλεξάνδρεια, να ζήσουμε και να την θυμόμαστε.Ελπίζω να έγινα αρκούντως αντιληπτός. Άλλωστε, λίγο πιο πάνω, υπαινίχτηκα, πως εν καιρώ, θα “αδειάσει” Σαμαρά και Καραμανλή. Νέο κόμμα γεννιέται, έτσι για να πάρουν ” τα όνειρα” των Μητσοτάκηδων ” εκδίκηση “. Κάποιοι νοήμονες βουλευτές, σαν τον Τζαβάρα, τον Κακλαμάνη κ.ά έχουν πάρει χαμπάρι και για την τιμή των όπλων ρίχνουν άσφαιρα πυρά, ξέροντας ότι ” ήγγικεν το τέλος τους”.
Μητσοτάκης είν’ αυτός. Δε είναι παίξε γέλασε.
Κοινώς ας πρόσεχαν!
Επιμύθιον.
Τούτη η μικρή ιστοριούλα, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και ” παιχνίδια εξουσίας” ξεκίνησε απ΄αυτήν την χαρακτηριστική φωτογραφία ενός πρόθυμου λαγωού, που όντας αδίστακτος και πολιτικά ανήθικος, έπαιξε άψογα τον ρόλο που του ανατέθηκε και μαζί με άλλους πρόθυμους έφεραν τον Μητσοτάκη στην εξουσία.
Κι από την άλλη, ένας λαός “ευκολοπίστευτος” γι αυτό και πάντα ¨προδομένος” κατά τον ποιητήν, άγεται και φέρεται από τους εκάστοτε ταγούς του, που χρόνια τώρα τον κοροϊδεύουν κι αυτός ” μοιραίος και άβουλος αντάμα” να μην αντιδρά.
Ειδικά, τούτη την χρονική στιγμή δεν αλώθηκε μονάχα ένα κόμμα και μάλιστα με τον τρόπο,, που mutatis mutandis, θυμίζει τον ” υπηρέτη” του Χάρολντ Πίντερ.
Αλώθηκε κι ένας λαός που δυστυχώς εξακολουθεί να κοιμάται ….τον νήδυμον!
Όμως δεν μπορεί. Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή… θα σημάνουν οι καμπάνες.
Και τότε θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος…..!
Ιούνιος 2021
