Νίκος Φίλης : Η απάντησή μου στο αφιέρωμα της Καθημερινής στον ΣΥΡΙΖΑ και στο φαινόμενο Κασσελάκης.
Σε συνθήκες πολλαπλασιασμού των κρίσεων, μειωμένων προσδοκιών και φτωχοποίησης, επεκτείνονται οριζόντια στην κοινωνία
φαινόμενα αντιπολιτικής . Η λαϊκίστικη ιδέα ότι η χώρα έχει ανάγκη από εξωπολιτικούς «πετυχημένους», «αρίστους» που θα την κυβερνήσουν «αδιαμεσολάβητα» και χωρίς το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης βρίσκει ανταπόκριση στα Δεξιά και στο Κέντρο. Με τον Κασσελάκη διεισδύει και στην Αριστερά, ακυρώνοντας τη φυσιογνωμία της.
φαινόμενα αντιπολιτικής . Η λαϊκίστικη ιδέα ότι η χώρα έχει ανάγκη από εξωπολιτικούς «πετυχημένους», «αρίστους» που θα την κυβερνήσουν «αδιαμεσολάβητα» και χωρίς το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης βρίσκει ανταπόκριση στα Δεξιά και στο Κέντρο. Με τον Κασσελάκη διεισδύει και στην Αριστερά, ακυρώνοντας τη φυσιογνωμία της.Ο Κασσελάκης συνθέτει μια περσόνα, ταυτόχρονα πολιτική και απολίτικη, μοντέρνα και παραδοσιακή, δεξιά και «αριστερή». Αποθεώνει τον πλούτο στην προσωπική του ζωή και την ίδια στιγμή απευθύνεται υπόρρητα στους φτωχούς επαγγελλόμενος κάποιο ακαθόριστο «ελληνικό όνειρο».
Παίζει με όλα τα συντηρητικά στερεότυπα : Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια.
Υποκλίνεται στους ισχυρούς, στις ΗΠΑ , στην ιερή αμυντική συμμαχία, όπως χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ, και προτείνει φοροαπαλλαγές στους πλούσιους και στο κεφάλαιο.
Με την «πατριωτική Αριστερά» ψήφισε για πρώτη φορά υπερεξοπλισμούς που πλήττουν το κοινωνικό κράτος. Στο προσφυγικό δεν διστάζει να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι έχει «ατζέντα Ισλαμαμπάντ».
Η μετα-πολιτική και η μετα-δημοκρατία, εκφράζονταν διεθνώς από τη δεξιά και πιο συγκεκριμένα την τραμπική δεξιά. Το ελληνικό παράδοξο είναι ότι εδώ η πόρτα άνοιξε από τα αριστερά, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπει σε βαθιά κρίση ταυτότητας απομακρυνόμενος από τις κοινωνικές εκπροσωπήσεις που τον έφεραν στην κυβέρνηση, κυνηγώντας τη χίμαιρα του Κέντρου.
Τώρα πια ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κεντρώο λαϊκίστικο αρχηγικό μόρφωμα, «τσαλαβουτάει» σε ποικίλα εκλογικά κοινά, με συνεκτικό παράγοντα έναν αρχηγό που καθημερινά σκηνοθετεί την παρουσία του, κυριευμένος από μια ναρκισσιστική παρόρμηση που καταναλώνουν τα αδηφάγα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η Αριστερά όμως, με την ιστορία της, ανανεωτική και ριζοσπαστική, απευθυνόμενη επίσης σε δυνάμεις της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της ριζοσπαστικής οικολογίας είναι αναγκαία για τη χώρα μας και την Ευρώπη σε μια περίοδο πολεμικών αναφλέξεων, υποχώρησης του κράτους δικαίου, εκτίναξης των κοινωνικών ανισοτήτων και δραματικών επιπτώσεων από την κλιματική κρίση.
