Maria Louka

Ο,τι κερδήθηκε με εφτά χρόνια αντιφασιστικού αγώνα στους δρόμους, στις γειτονιές, στα δικαστήρια με το αίμα των δολοφονημένων, με τον πόνο, τον κόπο και την αφοσίωση αυτών που έμειναν πίσω, η άθλια ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους απειλεί να το διαλύσει, βγάζοντας ξανά τους ναζί στο δρόμο, ενθαρρύνοντας τις εγκληματικές πρακτικές, εκφασίζοντας την κοινωνία. Και φτάσαμε στο σημείο ο υπόδικος εγκληματίας Λαγός, αντί να μη βρίσκει τρύπα να κρυφτεί, να φωτογραφίζεται «αγκαλιά με τους φρουρούς των συνόρων».

Χθες, η Μαγδα Φύσσα έλεγε στη συνέντευξη της στη Lifo «Απελπίστηκα πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Τις πιο πολλές στιγμές ήμουν μόνη μου σε μια άδεια αίθουσα δικαστηρίου. Ο κόσμος έδειξε αδιαφορία, όπως και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Για μένα ήταν και παραμένει βασική υποχρέωση να παρευρίσκομαι εκεί. Όχι μόνο για τη μνήμη του γιου μου αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, τις γενιές που ακολουθούν καθώς και για τους δικηγόρους. Δεν ήθελα να νιώθουν μόνοι τους όταν έδιναν έναν μεγάλο αγώνα. Μες στην απέραντη μοναξιά μου ήμουν εκεί γι’ αυτούς… Κι όμως άντεξα».

Να αντέξουμε, να μην τους αφήσουμε. Το χρωστάμε στη μνήμη αυτών που χάθηκαν τόσο βάναυσα, σε εκείνη, σε αυτούς και αυτές που αναζητούν ένα νεύμα ελπίδας για να υπάρξουν ξανά.